ANALYSE – In Nederland werken er bijna een miljoen mensen als zzp’er. Deze freelancers werken op basis van een overeenkomst van opdracht en dus niet op basis van een arbeidsovereenkomst.
Dit betekent onder meer dat freelancers zelf steeds afspraken over honorarium, de werkzaamheden en andere voorwaarden moeten vastleggen in de opdracht.
En dat schiet er weleens bij in.
Advocaat Thomas van Vugt van AMS Advocaten licht een recente zaak hierover toe.
In een recent incassogeschil hadden partijen een verschil van mening over facturen. Een producent had met een freelancer een mondelinge overeenkomst van opdracht gesloten. Op basis van deze overeenkomst heeft de freelancer werkzaamheden verricht als art director, styliste en casting director ten behoeve van het realiseren van een commercial.
Voor de werkzaamheden heeft de freelancer een werkbudget gekregen van in totaal 18.915 euro. Hiervan heeft zij een voorschot van in totaal 6.500 euro ontvangen van de producent. Vervolgens heeft de freelancer een aantal facturen verzonden van in totaal 7.719,21 euro. De eerder uitbetaalde voorschotten zijn in mindering gebracht op de facturen.
De producent heeft de facturen niet betaald ondanks betalingsherinneringen. De advocaat van de freelancer start een incassoprocedure.
Waar heb je als freelancer recht op?
De kern van het geschil is de vraag waar de freelancer nu precies recht op heeft. Het lastige in deze zaak is namelijk dat er tussen partijen niets is afgesproken hierover. De kantonrechter vindt daarom dat het budget als uitgangspunt moet worden genomen.
Het is weliswaar geen aanneemsom, maar wel de enige afspraak die partijen met betrekking tot de financiën hebben gemaakt. De freelancer mocht volgens de kantonrechter dit budget dus als uitgangspunt nemen bij het uitvoeren van de opdracht.
De producent voert nog aan dat hij de freelancer niet hoeft te betalen omdat zij de opdracht niet goed had uitgevoerd. Volgens hem zou de freelancer “zich niet aan afspraken houden”, “moodboards” en “principeverklaringen” niet of te laat hebben ingeleverd en de producent niet (tijdig) over bepaalde zaken hebben geïnformeerd. Ook zou de freelancer het budget hebben overschreden en haar onkosten niet hebben onderbouwd.
Facturen betalen
Volgens de rechter heeft de producent deze stellingen onvoldoende onderbouwd. Bovendien heeft hij wel klachten per e-mail aan de freelancer laten weten, maar heeft hier verder geen gevolg aan gegeven. De kantonrechter stelt de freelancer in het gelijk. De producent wordt veroordeeld om de facturen betalen. Ook de proceskosten worden toegewezen.
Deze zaak illustreert maar weer eens het belang om afspraken - met name over het honorarium van de opdracht - goed schriftelijk vast te leggen.
In deze kwestie kreeg de freelancer alsnog gelijk, maar procederen kost altijd geld. Het gezegde “beter voorkomen dan genezen” gaat hier bij uitstek op.
Het valt aan te raden om een eigen (standaard) contract te hanteren, waarin precies staat hoe het honorarium is opgebouwd en ook wat er gebeurt als een factuur niet wordt betaald.
Thomas van Vugt is advocaat bij AMS Advocaten. Hij adviseert en procedeert met name op het gebied van het verbintenissenrecht, waaronder het ondernemingsrecht, het vastgoedrecht, het huurrecht bedrijfsruimte en mediarecht.