- Een werknemer van een veerbedrijf die op staande voet werd ontslagen omdat hij de inkomsten van 175 tickets achterhield, heeft recht op een transitievergoeding.
- Hij zou zeker zo’n 6.000 euro met zijn handelingen hebben verdiend en is volgens de rechter dan ook terecht op straat gezet.
- Toch zijn er enkele verzachtende omstandigheden, waardoor de man aanspraak maakt op 10.000 euro bruto.
- Lees ook: Heeft zwemleraar die seksueel grensoverschrijdend gedrag vertoonde toch recht op transitievergoeding? Nee, zegt rechter
Al is een werknemer van een veerbedrijf die de inkomsten van zeker 175 tickets achterhield terecht op staande voet ontslagen, alsnog krijgt hij een transitievergoeding van 10.000 euro.
Dat bepaalde een kantonrechter begin deze maand tijdens een hoger beroep in Den Haag, zo blijkt uit een woensdag gepubliceerd rechtbankverslag op Rechtspraak.nl.
Man zou 6.000 euro hebben achtergehouden
De man werkte voor een Zuid-Hollands veerpontbedrijf, waar passagiers een kaartje kunnen kopen om van de ene naar de andere kant gevaren te worden. Tijdens zijn ruim 39 jaar trouwe dienst, ging hij in 2022 plots flink over de schreef.
De man bleek 391 tickets in het systeem te hebben opgegeven als “nul-bon”, dus zonder een officiële betaling in het systeem op te geven. Hieronder vielen “in ieder geval 175 frauduleuze kaarten van klanten”, aldus de rechter.
Het geld - zo'n 6.000 euro, volgens de rechter - stak hij in zijn eigen zak. Van alle nul-bonnen zou het in "tientallen" tot "honderden" gevallen om 10-rittenscheurkaarten zijn gegaan. Toen het bedrijf achter deze fraude kwam, werd de man op staande voet ontslagen.
Volgens het bedrijf vonden er "in de loop der tijd" zelfs "nog meer onregelmatigheden" plaats, al kan de rechter dat niet bewijzen. Dat het ontslag op staande voet terecht is, bepaalde de rechter al in een eerdere zaak. Voor een ontslag op staande voet is een dringende reden nodig en de diefstal van de man kan daarvoor doorgaan.
De man ging echter in hoger beroep en eiste een bruto transitievergoeding van ruim 38.800 euro. Zijn acties waren volgens hem "niet ernstig verwijtbaar", omdat hij last zou hebben van een drangneurose en stemmen in zijn hoofd die hem tot zijn daden zouden hebben aangezet, zo stelde hij.
Dwangstoornis verklaart niet alles
De rechter liet de man daarop door een psychiater onderzoeken, die concludeerde dat hij inderdaad aan een zogeheten obsessieve-compulsieve stoornis lijdt. Bij zo'n dwangstoornis hebben mensen vaak het gevoel bepaalde handelingen uit te moeten voeren.
Stemmen in je hoofd horen, past echter niet bij deze kwaal, zo oordeelde de psychiater. Zoiets wijst vooral op psychotische klachten, maardaar zijn "geen overige aanwijzingen" voor. Daarnaast zou de man zijn medicatie tegen zijn dwangstoornis gedurende zijn frauduleuze episode "trouw hebben gebruikt".
Ook zou de man "enige inconsistentie" in zijn verhaal over zijn aandoeningen hebben laten zien. Op een test rondom de vraag of hij zich niet beter voordeed dan hij daadwerkelijk was, zou de man bovendien een "verhoogde score" hebben gehad.
De rechter ziet dan ook "geen causaal verband" bewezen tussen de stoornis van de man en zijn handelingen. Hij heeft "het in hem gestelde vertrouwen" van zijn ex-werkgever "ernstig beschaamd", oordeelt de rechter.
Wat ook niet meehelpt, volgens de rechter, is dat de man het geld niet nodig had, omdat zowel zijn vrouw, hij als hun inwonende zoon werk hadden ten tijde van de diefstal. Naar een bruto transitievergoeding van ruim 38.800 euro kan de man dan ook fluiten.
Toch zijn er enkele verzachtende omstandigheden, volgens de rechter. De man werkte al lange tijd zonder problemen bij de veerdienst, is al op een hogere leeftijd, heeft diverse medische klachten en weinig opleiding.
Zijn vooruitzichten op de arbeidsmarkt zijn volgens de rechter "ronduit slecht", mede ook vanwege een "eenzijdig arbeidsverleden" en "beperkte begaafdheid". Bovendien heeft de man "geen enkele uitkering" en geniet zijn vrouw een "zeer bescheiden" inkomen.
Het niet toekennen van een transitievergoeding is volgens de rechter dan ook onaanvaardbaar, "naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid". De man heeft daarom recht op een transitievergoeding tot een bedrag van 10.000 euro bruto en rente. De man en zijn ex-werkgever betalen ieder hun eigen kosten voor het hoger beroep.