Dit verhaal is gebaseerd op een gesprek met Helen Taylor, een 40-jarige virtual assistant, opgetekend in de ik-vorm door een redacteur van Insider. 

Vanaf 2004 werkte ik tien jaar lang als communicatiemedewerker in de politiek vanuit Londen. Maar toen ik in 2013 mijn been brak bij een klimongeluk en vijf dagen in het ziekenhuis lag, ging ik nadenken over wat ik wilde.

Er was helemaal niks mis met mijn werk, maar ik was niet gelukkig. Het leven in de grote stad paste niet meer bij me. 

In 2014 nam ik ontslag en ging twee maanden op reis met mijn toenmalige partner. Op het moment dat we het Verenigd Koninkrijk verlieten, deed mijn SIM-kaart het niet meer en had ik geen internet meer op mijn telefoon. Dat hielp enorm om mijn mindset te veranderen. 

Ik wilde geen digitale nomade worden die constant onderweg is en besloot permanent in Spanje te gaan wonen

Ik ben als tiener en jongvolwassene meerdere keren in Spanje geweest. Toen ik er voor het eerst was, ging ik naar een plek die maar 40 minuten rijden is van waar ik nu woon.

Ik wilde niet op een toeristische bestemming terechtkomen en zocht een plek met bergen waar je kan klimmen. Ik ben gaan zoeken in de provincie Asturië en vestigde me in 2018 uiteindelijk in een piepklein dorpje met 10 inwoners. 

Bergen, veel groen en dieren maken me heel gelukkig - ik heb zelf honden en kippen. Als je me dat vijftien jaar geleden zou hebben verteld, had ik dat niet hebben geloofd.

Taylor kan de bergen zien vanuit haar huiskamer. Foto: Helen Taylor.

Aanvankelijk gaf ik Engelse les. Dat is niet iets dat ik heel graag wilde en het is ook niet makkelijk, maar het is een goede manier om te wennen in een nieuw land en geld te verdienen. 

In de eerste jaren heb ik verschillende ideeën gehad voor het vervolg van mijn carrière. Toen ik in Londen werkte, vond ik het leuk om ervoor te zorgen dat klanten en collega's altijd alles kregen wat ze nodig hadden op het juiste moment en op de juiste plek. 

Een vriend ging begin 2020 aan de slag als virtual assistant en raadde het mij ook aan. Na zes maanden research kwam ik tot de conclusie dat het iets voor mij was.

Ik was eerst bezorgd dat ik geen enkele ervaring had met het beheren van agenda's en het werk als persoonlijke assistent. Maar al gauw begreep ik dat "virtual assistant" een containerbegrip is voor veel verschillende soorten werk. 

Ik help mensen met het schrijven van blogs, beheer websites voor anderen, schrijf nieuwsbrieven en organiseer webinars. 

Ik deed in januari 2022 een "kick-starterscursus" bij de Association of Professional Virtual Assistants (APVA) en kreeg al snel een aantal klanten. 

Tijdens de cursus kwam ik in contact met andere virtuele assistenten, die sommige klanten nee moesten verkopen. Virtuele assistenten zoeken daarom vaak de samenwerking. 

Een hoofdassistent kan taken overdragen waar hij of zij geen tijd voor heeft, of niet de juiste vaardigheden voor bezit. Zo doe ik grafisch werk via ontwerpplatform Canva als medewerker van een hoofdassistent die weinig heeft met Canva, maar wel de rest van de taken blijft uitvoeren voor de klant. 

Ik werd lid van de APVA en kreeg daardoor een ervaren mentor. Ik had elke twee weken een sessie met hem en zijn advies was zeer nuttig: wees niet bang om te investeren in training en middelen voor jezelf. 

Je kan nog zo goed zijn, als je niet zichtbaar bent, krijg je geen klanten

Het is ongemakkelijk om mensen te vragen je te helpen met de marketing of klant te worden, maar dat moet je wel doen. 

Ik was in het begin bang om te netwerken op LinkedIn, maar stapte al snel over die drempel heen. Ik begon met het aanbieden diensten waarvan ik wist dat ik die goed kon uitvoeren. Maar ik stond ook open voor het leren van nieuwe vaardigheden, als klanten me voor bepaalde taken vroegen. 

Mijn expertise rond het schrijven en het creëren van content was een grote steun. Ik zou nooit tegen iemand zeggen dat ik iets kan, waarvan ik niet weet hoe ik het moet doen. Maar als een klant ergens specifiek om vraagt, bied ik aan om het te leren. Zo ben ik me gaan verdiepen in verschillende boekhoudsystemen en projectmanagement. Op die manier kan ik meer opdrachten aannemen van klanten. 

Ik heb mijn uurtarief verhoogd, nadat drie mensen zeiden dat de prijzen die ik rekende te laag waren — onderschat jezelf niet. 

Als je eenmaal meer zelfvertrouwen krijgt, zul je inzien dat je waarschijnlijk nog meer in rekening moet brengen. 

Ik moest rekening houden met de zorgpremie in Spanje en ook met het feit dat freelancers geen vakantie of ziektedagen doorbetaald krijgen. 

Voor pakketten van vijf, tien of vijftien sessies reken ik 30 pond per uur (ruim 34 euro). Klanten weten dan op voorhand dat ze voldoende assistentie krijgen. Voor ad hoc-werk reken ik 35 pond per uur (bijna 40 euro). Het voordeel van pakketten is dat ik daardoor beter mijn tijd kan indelen.

Als ik bijvoorbeeld 10 uur per maand moet besteden aan een bepaalde klant, kan ik de rest van de tijd beter organiseren. 

Ik verdien nu na aftrek van belastingen en kosten gemiddeld omgerekend zo'n 1.700 euro per maand. Ik betaal mezelf daar tussen de 1.200 en 1.400 euro van uit en de rest houd ik in mijn bedrijfje. Dat klinkt misschien niet veel voor iemand uit Londen of een andere grote stad, maar hier in de Spaanse bergen kom ik er een aardig mee rond.

Ik houd van mijn werk en kan mijn tijd zelf indelen

Ik werk zo'n vier tot vijf factureerbare uren per dag. Daarna doe ik mijn administratie, marketing en besteed ik wat tijd aan zelfreflectie. Ik begin vroeg aan mijn werkdag, zodat mijn klanten in Londen 's ochtends om negen uur kunnen beginnen met een lege inbox.

Al vroeg in de morgen neem ik een korte pauze om de eieren van mijn kippen te rapen. Rond lunchtijd neem ik dan opnieuw pauze en soms ga ik een stuk hardlopen.

Taylor geeft koeien in haar dorp te eten. Foto: Helen Taylor

In de namiddag ga ik altijd een stuk lopen met mijn honden. Dan werk ik nog laat op de avond, zodat ik goed bij ben met alles wat ik moet doen voor mijn klanten. 

Een klassieke negen-tot-vijf dag bestaat niet voor mij. Het duurde even voordat ik mijn zelfbeeld los kon zien van het werk dat ik had in Londen, maar ik vind het echt heel leuk wat ik nu doe.

LEES OOK: Voormalige vluchtelinge kon in Nederland niet aan de slag met buitenlands diploma als apotheker: zo wist ze haar weg te vinden in de IT-wereld