Welkom in Sealand: de bizarre onafhankelijke microstaat voor de kust van het Verenigd Koninkrijk

De kans is best groot dat je ooit het Vaticaan hebt bezocht of op Malta bent geweest, of voet hebt gezet in nog obscuurdere Europese mini-staatjes zoals Liechtenstein. Er bestaan echter nog vreemdere ‘landen’.

Sealand is er één van. Een zelfverklaard onafhankelijk land midden in de Noordzee. Dit is één van de vele plekken in Europa hopen ooit als volwaardig land te worden gezien. Want zonder de erkenning van andere landen dat je een natie bent, blijft het lastig als aspirant staatshoofd.

Het Verenigd Koninkrijk trok zich de afgelopen vijftig jaar weinig aan van Sealand. Hieronder een paar foto’s om het bizarre verhaal van Sealand te vertellen:

Sealand is één van ’s werelds kleinste microstaatjes. Het Verenigd Koninkrijk erkent de onafhankelijkheid niet. Toen het platform in 1967 haar autonomie verklaarde, lag het niet binnen de Britse territoriale wateren.

Sealand ligt voor de kust van Essex, 12 kilometer van de Britse kust. Vroeger heette het Fort Roughs en deed het in de Tweede Wereldoorlog dienst als een platform voor luchtafweergeschut. De laatste militairen verlieten het bouwwerk in 1956.

Het is piepklein en ligt geïsoleerd. Een helikopterplatform neemt bijna het hele oppervlak van het land in.

Voor de kust van Groot-Brittannië staat een hele serie aan defensieve bouwwerken genaamd de Maunsell Forts. Deze moesten de Britse burger beschermen tegen de Duitse zee- en luchtmacht.

Op een archieffoto uit 1942 zien we hoe sleepboten Fort Roughs - nu Sealand - op zijn plek zetten.

Eind jaren zestig was de tijd van de zendpiraten. Oud-majoor Roy Bates en zijn vrouw Joan trokken naar het oude platform om precies dat op te zetten - en ze waren niet de enigen met dit idee.

In 1967 benoemde Bates zichzelf tot prins van het Prinsdom Sealand, Joan kroonde hij tot prinses. Sindsdien is het voormalige fort de facto onafhankelijk.

De vlag van Sealand is diagonaal met een rood, wit en zwart vlak. Het wapen - hieronder bovenop de vlag geplakt - draagt het motto: 'E mare libertas', dat Latijn is voor 'vanuit de zee, vrijheid'.

In 1987 besloot de internationale gemeenschap dat territoriale grenzen niet 3 zeemijlen, maar 12 zeemijlen uit de kust lopen. Voor een lange twintig jaar lag Sealand dus niet eens in het koninkrijk.

De Britse regering liet Sealand voor wat het is, maar 'dreiging' kwam echter wederom uit Duitsland. In 1978 zetten een stel huurlingen een actie op touw met steun en medewerking van de Duitser Alexander Acherbach, die claimde de rechthebbende leider van Sealand te zijn. De zoon van Bates slaagde erin om de mannen te overmeesteren.

Sealand heeft zijn eigen munt, de Sealand dollar, die hetzelfde waard is als een Amerikaanse dollar. In hun webshop zijn de munten echter ietsje duurder...

De webshop is een inkomstenbron voor de huidige bewoners die adellijke titels en postzegels verkopen. Je kunt een graaf of gravin worden voor 200 pond of een identiteitskaart op de kop tikken voor een schamele 25 pond.

De zoon van Roy Bates, Michael, is de huidige regent van het platform. Hij was 14 toen zijn vader de onafhankelijkheid uitriep. Zijn ouders zijn overleden in 2012 en 2016 en hij woont zelf gewoon in Essex.

Michael heeft ook een zoon en dochter: James en Charlotte. Hieronder ontmoeten ze Ben Fogle die met een show van de BBC kwam kijken. Hij kreeg de titel 'Lord Ben Fogle of Sealand' mee.

Normaal gesproken komen mensen per boot naar het ex-fort, om vervolgens uit zee getakeld te worden.

Binnen is het prima wonen, al is het wellicht een beetje ouderwets. Toen de BBC Sealand bezocht, woonde er zelfs een kat op het 'eiland'.

Om uithongering te voorkomen, heeft Sealand een serieuze voorraad aan ingeblikt voedsel.

De cultstatus van het mini-staatje blijft groeien. Hieronder de Britse alpinist Kenton Cool met de Sealand-vlag op de top van de Mount Everest.

LEES OOK: Ik woonde een jaar in Japan en ontdekte waarom jongeren er geen seks hebben