Eind november verkocht schoenen- en tassenontwerper Fred de la Bretonière na veertig jaar een meerderheidsbelang van zijn bedrijf . Vanuit zijn vakantieadres blikt hij daags voor zijn zeventigste verjaardag met Z24 terug op het proces.
“Ruim anderhalf jaar ben ik er uiteindelijk mee bezig geweest. Naarmate ik wat ouder werd, meldden zich een aantal partijen die wel een aandeel in mijn bedrijf wilden hebben. In eerste instantie hoefde dat van mij niet zo. Ik zit nog vol met plannen en heb veel personeel dat al 25 of 30 jaar bij me werkt. Ik wil de boel graag bij elkaar houden.”
Toch zette de interesse hem wel aan het denken en ging hij in gesprek. “De vrouwen van Karmijn Kapitaal hebben me een persoonlijke brief geschreven waarin ze uiteenzetten waarom ze mijn bedrijf zo geweldig vonden. Ze kunnen ook uitstekend helpen met de internationale groeiambities die we hebben met het bedrijf. Dat sprak me aan.”
Ontwerpstudio
De la Bretonière is sinds de jaren zeventig één van de meest gevierde Nederlandse ontwerpers van schoenen en tassen. Zomaar stoppen is nooit een optie geweest. “Zo’n 12 a 13 jaar geleden heb ik wel besloten om een aparte ontwerpstudio op te richten om mijzelf wat meer onafhankelijk te maken van het bedrijf en het design.”
Hij had gezien dat vrienden die een eigen modebedrijf hadden, tegen problemen aanliepen bij het verkopen van hun bedrijf. Hun onderneming was te afhankelijk van de eigenaar. “Ik werk zelf niets meer uit, maar geef alleen aan wat ik wil hebben. Ik heb een team van 5 ontwerpers die steeds minder afhankelijk van mij zijn geworden. Ook de directie kan het zonder mij af.”
Met het opzetten van een ontwerpstudio toonde de la Bretonière overigens ook in creatief opzicht een vooruitziende blik. “Om mij heen zie ik ook wel dat sommige ontwerpers op een zekere leeftijd over hun creatieve top heen gaan en voorbijgestreefd worden door jongeren. Ik daag mezelf graag uit en ben erg gedreven om me te blijven ontwikkelen. Ik ken mijn eigen beperkingen en voor dingen die ik niet kan, huur ik mensen in. Altijd al gedaan. Ik ben in mijn eentje begonnen maar binnen een paar weken had ik al 12 mensen bij me werken.”
Nog steeds praat de oprichter gedreven en met veel liefde over het bedrijf dat vorig jaar nog helemaal van hem was. Wellicht hierom - en omdat er geen directe noodzaak was om te verkopen - is het niet verwonderlijk dat het verkoopproces halverwege even heeft stilgelegen. “Zoals ik al zei: van mij hoefde het niet zo nodig. Afgelopen zomer dacht ik : nee, ik doe het niet. Ik wil nog te veel doen. Vervolgens ben ik op vakantie gegaan.”
Ommekeer
Die bewuste vakantie bleek achteraf zeer belangrijk. Het was namelijk tijdens deze zomervakantie dat Fred de la Bretonière de knoop doorhakte om toch wél te verkopen toen Karmijn Kapitaal hem op zijn vakantieadres opbelde.
“Ik had drie eisen. Ik wilde in één keer de door mij gewenste prijs. Bovendien wilde ik een bepaald belang in het bedrijf zelf houden. En tot slot wilde ik een bepaald salaris hebben en als leider van de ontwerpstudio aanblijven. Ik zei nog wel: over 50 cent zal ik niet vallen. Maar verder ben ik vrij strak aan mijn eisen vast blijven houden. Toen Karmijn Kapitaal op mijn voorwaarden inging, was in feite de kogel door de kerk. Ja, dat vond ik wel een goed moment. Ik ben immers toch 70 en het is een intensief bedrijf.”
Weet wat je wil
Niet alleen de gewone bedrijfsvoering is intensief, ook het verkopen van het bedrijf bleek geen sinecure. De la Bretonière is in dat proces bijgestaan door verschillende adviseurs zoals een advocaat, accountant en verschillende bedrijfsadviseurs. “Allemaal goede lieden, maar uiteindelijk voer je natuurlijk zelf de regie. Ik ben een eigenwijs mens en ik wist heel goed wat ik wel en wat ik niet wilde. Daar heb ik steeds op gehamerd.”
De due dilligence (boekenonderzoek) ging vervolgens vlotjes. “Ik had mijn zaakjes uitstekend voor elkaar. Dat bleek wel tijdens de due dilligence. Ze graven heel diep. Echt een heel nauwkeurig onderzoek naar onder meer de boekhouding, afspraken met personeel, klanten en leveranciers. Alles klopte. Toen het onderzoek klaar was zeiden ze : potverdorie! Dat maken we niet vaak mee.”
Uiteindelijk konden twee maanden na het belangrijke telefoontje waarin de deal mondeling op hoofdlijnen werd gesloten, de stukken bij de notaris worden getekend.
Terugkijkend op de periode die achter hem ligt adviseert de la Bretonière andere ondernemers die overwegen hun bedrijf te verkopen: “Laat iedereen komen om te horen wat ze willen en ga jezelf dan niet zitten opwinden. Luister naar jezelf en houd helder voor ogen wat je zelf wil en wijk daar niet te veel van af.”
Hoeveel geld de la Bretonière heeft overgehouden aan de verkoop van het meerderheidsbelang van zijn bedrijf wil hij niet kwijt, maar het geeft hem de vrijheid om met flair te genieten van het leven. Al hoefde de verkoop van hem niet zo nodig, besluit de la Bretonière: “Het voelde goed om het nu te doen.”
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl