Het klinkt op het eerse gezicht heel logisch: we leven in een overbevolkt land
en dus is het handig als we gespreid op vakantie gaan.

Sinds 1986 kennen we daarom de vakantiespreiding: Nederland is verdeeld in
drie regio’s, met verspreid over negen weken elk hun eigen vakantiedata. De
scholen zijn wettelijk verplicht die data te volgen.

Gevolg is wel dat Nederland ruim twee maanden plat ligt. Bedrijven die in
meerdere regio’s opereren, beleggen nauwelijks vergaderingen meer. Projecten
liggen stil. Directies en commissarissen stellen besluiten uit.
Adverteerders adverteren niet. "Na de zomer" klink het alom als je
vraagt wanneer er weer actie komt.

In andere Europese landen is die periode korter. Scandinavische landen
‘sluiten’ veelal in juli terwijl Zuid-Europa augustus ‘dicht gaat’. Da’s wel
zo makkelijk.

Wat de vakantiespreiding onze economie kost is niet bekend. CBS-cijfers geven
wel aan dat ons bruto binnenlands product (bbp) in juli en augustus
gemiddeld 3,5 procent lager ligt dan in de overige maanden, zo concludeerde
het weekblad Intermediair
al in 2007.

Toch maken weinig Nederlanders zich druk over de vakantiespreiding. Scholen
vinden het wel best, net als de toeristische sector, zo blijkt uit de
evaluatie-onderzoeken die om de paar jaar verschijnen. Ondanks het feit dat
door individualisering en vergrijzing ruwweg slechts één op de drie
huishoudens nog schoolgaande kinderen heeft en dus gebonden is aan
schoolvakanties.

Nog opvallender is dat de vakantiespreiding maar beperkt werkt: ja, het
bedrijfsleven ligt deels plat, maar de periode waarin we op vakantie gaan,
verandert nauwelijks. Nog steeds zijn de laatste weken van juli en de eerste
week van augustus het meest populair.

Dat is logisch, want ouders met kinderen die in verschillende regio's op
school zitten (Amsterdam en Utrecht bijvoorbeeld liggen in andere regio's)
kiezen al gauw een overlappende periode. En inwoners van de regio die het
laatst op vakantie 'mogen' blijken en masse direct op vakantie te gaan,
zodra ze vrij hebben. Op papier zouden ze beter kunnen wachten om in alle
rust de laatste weken van augustus erop uit te gaan, maar de praktijk is
anders.

Ook kiezen we allemaal dezelfde vertrekdagen. Met topdrukte op de wegen en
Schiphol als gevolg. Natuurlijk zijn die deels opgelegd door de
reisindustrie die de vrijdag of zaterdag als 'wisseldag' heeft uitgekozen,
maar vele honderdduizenden Nederlanders boeken geen trip. Maar ook zij
sluiten geduldig aan in eindeloze autorijen op de snelwegen naar het zuiden.

Kortom, we gedragen ons in de zomermaanden niet anders dan door de week of op
een zomerse zondag. Als lemmingen storten we ons in de file. En gedwee
betalen we de belachelijke hoogseizoentarieven van onze
vakantiebestemmingen.

Verplichte vakantieperiodes werken dus niet om verstopping te voorkomen.

Vanaf schooljaar 2011-2012 gloort er enige hoop. Het kabinet wil vanaf dat
jaar de bestaande negen weken terugbrengen tot acht. Dat scheelt al een slok
op een borrel.

Gelukkig is nog niet toegegeven aan een wens van sommige scholen en de
reisindustrie om een nieuwe verplichte schoolvakantie op te leggen: een
meivakantie van twee weken. (Nu gelden er slechts 'adviesdata' voor scholen
voor de andere vakanties.). Dat is misschien leuk voor touroperators, zo'n
nieuwe vakantiepiek, maar fnuikend voor onze economie.

Toch kan het kabinet het niet laten om

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl