CDA-econoom Lans Bovenberg en HR-consultant Peter Conneman, de geestelijk
vaders van de levensloopregeling, stellen in een tien pagina tellende
notitie over de levensloopregeling voor deze op den duur om te vormen van
een verlofregeling tot een brede inkomensdervingsregeling. Een goed idee,
dus laten we dit liever meteen doen. Liever een alles dekkende regeling dan
een geblokkeerde rekening voor spaarloon, een voor onbetaald verlof tijdens
je werkzame leven en aparte lijfrenteproducten.

Via de levensloopregeling kun je momenteel als werknemer (zelfstandigen
mogen nog niet meedoen) fiscaal aantrekkelijk sparen om een periode
onbetaald verlof te financieren. Dit klinkt mooi. Toch maakt maar zo’n één
op de twintig werknemers gebruik van de regeling. Je mag namelijk niet
tegelijk aan de spaarloonregeling en de levensloopregeling meedoen. Je moet
kiezen. Veel mensen kiezen voor het snelle fiscale voordeel van de
spaarloonregeling. Alle goede bedoelingen om mensen door middel van de
levensloopregeling beter in staat te stellen werk en privé te combineren ten
spijt. Een ander groot nadeel van de levensloopregeling is dat je voor het
opnemen van onbetaald verlof afhankelijk bent van de toestemming van je
werkgever.

Veel aantrekkelijker zou het zijn als je geld kunt sparen dat je niet alleen
ten tijde van onbetaald verlof kunt opnemen, maar ook wanneer je even geen
baan hebt, een stapje terug doet en dus minder bent gaan verdienen en de
levensloopregeling kunt gebruiken om te sparen voor een pensioen in eigen
beheer. Vooral voor zelfstandigen voor wie de regeling ook gewoon
toegankelijk moet worden, kan dit laatste zeer aantrekkelijk zijn. Hoeven ze
geen gebruik meer te maken van dure lijfrenteverzekeringen. Dat
zelfstandigen nu zijn uitgesloten van deelname, is raar. Zij kunnen net zo
goed behoefte hebben aan ouderschapsverlof of te maken krijgen met
werkloosheid.

Mooie bijkomstigheid voor werknemers is dat je voor veel van de nieuwe
mogelijkheden ook niet afhankelijk bent van toestemming van je werkgever.
Het aantrekkelijke van een grote pot voor allerlei doelen is dat je onderweg
kunt besluiten waar je het geld voor nodig hebt. Het kan dan niet meer
voorkomen dat iemand die wel al een grote pot heeft voor een pensioen in
eigen beheer, hier niet bij kan wanneer tijdens een periode van
arbeidsongeschiktheid. De levensloopregeling moet overigens nadrukkelijk
niet de plaats van werkloosheids- en arbeidsongeschiktheidsuitkeringen gaan
innemen. Dit moeten collectieve regelingen blijven. Het gaat hier om
eventuele aanvullingen op deze uitkeringen.

Om ervoor te zorgen dat werknemers niet langer de spaarloonregeling zullen
verkiezen boven de levensloopregeling stellen Bovenberg en Conneman voor de
spaarloonregeling in de levensloopregeling te integreren. Dit houdt in dat
je net als bij de spaarloonregeling, na vier jaar een x-bedrag uit je
spaarpot belastingvrij mag opnemen. Dit is begrijpelijk, maar het maakt de
regeling wel weer heel ingewikkeld. Je zou de spaarloonregeling ook gewoon
kunnen afschaffen.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl