Uitstekende cijfers van Unilever weer, je raakt eraan gewend. Stevige
omzetgroei, vooral dankzij hogere volumes en minder door prijsopdrijving,
dat is goed.
Dat Unilever de omzetgrens
van 50 miljard weer passeert is bovendien goed nieuws voor Paul Polman
die zich bij zijn aantreden in 2009 ten doel stelde om de omzet van het
concern te verdubbelen tot 80 miljard euro. Die omzet bedroeg in 2009 een
kleine 40 miljard, maar is in 2012 nog altijd niet hoger dan de 51,5 miljard
uit 2001.
Wel is sinds 2001 de winstgevendheid van het concern sterk verbeterd. Op de
51,5 miljard van 2001 werd een nettowinst geboekt van 1,8 miljard euro. Nu
staat er een nettowinst van 4,9 miljard. Ziedaar waarom het aandeel nu boven
de 30 euro op een all-time-high koerst.
Dividend
Unilever is een aandeel om te koesteren. Per kwartaal werd het afgelopen jaar
een dividend uitgekeerd van 0,243 euro per aandeel en dat gaat volgend jaar
ongetwijfeld weer omhoog, zoals het ieder jaar werd verhoogd sinds 1995.
In Amerika hebben ze een speciale naam voor dit soort aandelen: Dividend
Aristocrats. De Amerikaanse indexmaker Standard & Poor’s maakt er zelfs
een speciale index voor. In de S&P 500 Dividend Aristocrats zitten
alleen aandelen uit de S&P 500 die in de afgelopen 25 jaar dividend
hebben uitgekeerd en dat ieder jaar ook nog eens hebben verhoogd. Deze index
bevat op dit moment 51 aandelen. Bekende namen in de huidige Dividend
Aristocrats index zijn Coca Cola, Exxon Mobil, Johnson & Johnson en
Wal-Mart.
De index heeft het over vrijwel alle periodes aanzienlijk beter gedaan dan de
gewone S&P 500, behalve in de jaren 1998-2000, toen internetaandelen met
weinig dividendhistorie het zeer goed deden. Maar dat was zeer tijdelijk,
weten we nu.
Dividend-aristocraten dun gezaaid op Damrak
Ongeveer één op de tien aandelen in de S&P 500 index is dus een
‘Dividend Aristocrat’. Vertaald naar de Nederlandse markt zouden wij er hier
een dozijn mogen verwachten. Dat is helaas niet het geval, en dat zegt
misschien wel iets over hoe de kwaliteit van de in Nederland beursgenoteerde
bedrijven zich verhoudt tot de Amerikaanse. Unilever doet het zeer goed maar
komt ook niet verder dan 18 jaar.
Als we in Nederland een Dividend Aristocrats Index zouden willen opzetten
komen we dus niet ver. Zelfs als we slechts terugkijken tot begin 1999, het
moment dat op de beurzen de euro werd ingevoerd, zijn er in Amsterdam maar
twee van de ruim honderd Nederlandse bedrijven die sinds 1999 elk jaar meer
dividend uitkeerden dan het jaar ervoor. Naast Unilever komt dan ook
fietsenproducent Accell in aanmerking. Accell kwam in 1998 naar de beurs en
verhoogde ook ieder jaar het dividend.
Shell komt niet door ballotage
Zelfs het dividendaandeel bij uitstek Royal Dutch Shell is dus geen Dividend
Aristocrat in de strikte zin, want de oliemaatschappij hield haar dividend
de laatste jaren op gelijk niveau. In dollars overigens want Shell keert
sinds 2004 haar dividend uit in Amerikaanse dollars in plaats van in euro's.
En of Accell over een jaar nog altijd aan de eisen voldoet is nog maar de
vraag, want de fietsenproducent heeft last van de recessie en kon in 2010 en
2011 de winst alleen maar opvoeren dankzij een eenmalige belastingmeevaller
en een boekwinst op een belang in Duitse concurrent Derby, die werd
overgenomen. De kans bestaat dat aan het fraaie dividendtrackrecord van
Accell een einde gaat komen.
En dan heeft Nederland nog maar één echte Dividend Aristocrat over: Unilever
dus. Een aandeel om te koesteren.
Patrick Beijersbergen is verbonden aan de Vereniging
van Effectenbezitters (VEB) en auteur van de boeken 'Beleggen Kun
je Zelf' en ‘Wat en Hoe met Geld’. De auteur bezit van de hier genoemde
aandelen: Unilever, Royal Dutch Shell en Johnson & Johnson.
Lees ook:
'soep' in 2012
Meer columns van Patrick Beijersbergen
Volg de markten op Z24 Beurs
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl