Deze 7 problemen kwam ik tegen bij het bouwen van mijn tiny house

Ik dacht dat een ’tiny house’ ook ’tiny problems’ zou betekenen, maar het bouwen en bezitten van een piepklein huis blijkt een stuk ingewikkelder dan ik dacht.

Het hele proces gaat lang niet zo soepel als tv-programma’s en sociale media ons willen laten geloven en ik had me nooit kunnen voorstellen op welke problemen we allemaal zouden stuiten.

Dit zijn de grootste problemen die ik tot nu toe ben tegengekomen en waar ik graag vooraf over zou hebben geweten.

Ik kwam tijd tekort

Toen ik begon had ik twee banen om het project te kunnen betalen. Hoe ik erbij kwam dat ik genoeg tijd over zou hebben om een heel huis te bouwen, weet ik echt niet.

Ik had een hele mooie droom en was vastbesloten die waar te maken, maar het was een beetje naïef om te denken dat ik dit alleen zou kunnen.

Gelukkig had ik mijn inmiddels verloofde overtuigd van het idee, maar we woonden wel op grote afstand van elkaar. Hij was op Rhode Island en ik meer dan 1.500 kilometer verderop in Chicago.

We realiseerden ons al snel dat we met alleen een positieve instelling niet ver zouden komen. En dus zochten we hulp. Ik vroeg een familievriend die bouwkunde geeft op een middelbare school in Wisconsin om advies. Daarop maakte hij het bouwen van het frame van ons huis tot een anderhalf jaar durend klassenproject.

Het was geweldig om samen te werken met de leerlingen en veel te leren over bouwen. We hadden echt veel geluk dat de school bereid was dit grote project aan te nemen.

Zonder hulp van de school was ons tekort aan tijd nooit opgelost.

Naast tijd- ook geldzorgen

Het is niet makkelijk voor twintigers als wij om genoeg geld bij elkaar te krijgen om aan alle kosten te voldoen. Voor een tiny house zit een lening, zoals die wel verstrekt wordt voor een gewoon huis, er niet in.

We hebben direct vanaf het begin veel geld besteed aan onze trailer. We hadden niet veel budget, maar moesten wel zorgen voor een stevige fundering. We hebben overwogen naar tweedehands trailers te kijken, maar in dat geval kan het lastig zijn om toestemming te krijgen voor de openbare weg.

De kosten van een trailer van die grootte waren schrikbarend hoog en het was het eerste dat we kochten. Toen de trailer eenmaal was geleverd, was er geen weg meer terug.

Ik probeerde uit te rekenen wat de bouw zou kosten; ik had al twee banen en deed er alles aan om geld te besparen. In televisieprogramma's over tiny houses komen altijd bedragen van 2.000 dollar tot 10.000 dollar voorbij, maar dat is voor ons lachwekkend laag.

Alleen al aan hout waren we meer kwijt.

We hebben 2.000 dollar uitgegeven aan steunbalken voor zware sneeuw, 6.000 dollar aan de gevelbeplating, de dakbedekking en het hout aan de binnenkant, 8.000 dollar aan ramen, deuren en frames en ongeveer 3.000 dollar aan sanitaire voorzieningen en de aanleg van elektriciteit. En dan hebben we het nog niet eens gehad over een stuk grond, meubels en de verdere afwerking.

We hadden de pech in de vicieuze cirkel terecht te komen van kopen, bouwen, fouten maken en meer moeten kopen. Tegen de tijd dat het geraamte af was, zaten we al in een hele lastige financiële positie.

We wilden ook nog eens naar Californië verhuizen en kwamen er achter dat het meenemen van het deels afgebouwde huis een flinke uitdaging was.

Geen van ons beiden vertrouwden genoeg op onze rijkwaliteiten om een huis op een trailer door het land te rijden. Daarnaast misten we de truck om het überhaupt maar te proberen. Dus moesten we een chauffeur huren, wat ons nog eens zo'n 2.000 dollar kostte.

Kopen was wellicht een betere optie dan bouwen

Mijn advies voor iedereen die overweegt een tiny house te bouwen: verdubbel of verdrievoudig je budget.

Het kopen van de grond, de afwerking van het huis en het meubilair hadden we niet meegenomen in ons originele budget. Dat was een grote fout.

Als het kan, koop dan eerst de grond voor je gaat bouwen. Maar ook als we er van te voren wel aan gedacht zouden hebben, was het nagenoeg onmogelijk geweest om een lening te krijgen voor dergelijke stukken grond.

We hadden onze plannen om een tiny house te bouwen waarschijnlijk niet doorgezet als we dit op voorhand allemaal hadden geweten. Maar op het moment dat we het echt door begonnen te krijgen, was het al te laat.

Met de kosten die we uiteindelijk hebben gemaakt, was kopen waarschijnlijk beter en veiliger geweest dan bouwen. Maar we waren verblind door het idee om onze eigen liefde erin te stoppen.

Browsen telt niet als bouwervaring

We gingen er in met een 'can do-mentaliteit' en alleen YouTube en Pinterest in onze gereedschapskist. Maar dat was helaas lang niet genoeg om de eindstreep te halen. Uiteindelijk kregen we gelukkig veel hulp van vrienden en familie.

Ieder stukje hout is door onszelf opgemeten, afgezaagd en geplaatst. Dat kostte ongelooflijk veel moeite. In zekere zin is het bouwen van een klein huis misschien ook wel moeilijker dan een normale woning, omdat alles heel precies moet. Er is letterlijk geen ruimte voor fouten.

Ik zeg niet dat het bouwen van een normaal huis een eitje is, maar fouten in een tiny house zijn veel zichtbaarder en kunnen een domino-effect veroorzaken.

Sites als Pinterest en YouTube kunnen een grote inspiratiebron zijn, maar er is altijd iemand die beter, goedkoper en stijlvoller kan bouwen dan jij. Eindeloos blijven scrollen kan je mentale gezondheid aantasten als je middenin een project zit.

Het is juist belangrijk om te onthouden dat we allemaal fouten maken. Ik zie nog steeds een lichte kromming in een van de planken; vroeger werd ik daar helemaal gek van. Maar nu vind ik dat het karakter toevoegt aan ons huis, omdat we het daar zelf hebben neergelegd.

Het was flink zoeken naar een stuk grond

Je tiny house neerzetten op een stuk land van vrienden of familie is een van de makkelijkste manieren om te voorkomen dat je land moet kopen, maar die luxe hadden we niet. We waren op onszelf aangewezen in onze zoektocht naar betaalbare grond.

Banken wilden ons geen geld lenen, tenzij we meerdere hectaren zouden kopen of een huis van normale grootte zouden bouwen. We hadden helemaal niks waar we krediet op konden krijgen en raakten langzaam maar zeker in paniek.

Toen de samenwerking met de school in Wisconsin er bijna op zat, wisten we dat we ons huis moesten verplaatsen. Maar we hadden nog steeds geen plek om naartoe te gaan. We verlegden onze zoektocht toen naar een normaal huis met een grote tuin. Dat was precies het tegenovergestelde van de eenvoudige levensstijl waar we naar op zoek waren.

Na vele mislukte pogingen vonden we eindelijk een huis in Californië, kregen we een lening voor de aankoop daarvan en maakten we in de tuin ruimte voor ons tiny house.

Onze nieuwe buren werden nerveus

Toen we ons tiny house in onze nieuwe tuin installeerden, begonnen de buren zich zorgen te maken. Mensen in de buurt dachten dat we een Airbnb wilden beginnen en zo voor overlast zouden zorgen. Op dat moment hadden we het interieur nog niet eens af.

Terwijl iedereen om ons heen in paniek raakte, concentreerden wij ons op het bouwen. Met de steun van een wél behulpzame buur waren we een heel eind op weg.

Toen de winter inviel, kwam de bouw stil te liggen en richtten we onze aandacht weer op de buurt. Maar inmiddels waren de buren enthousiast geworden over ons idee. We moesten toen alleen nog het stadsbestuur aan boord krijgen, omdat we nog steeds niet fulltime in ons tiny home mochten wonen.

Zelfs na al ons werk was onze vrijheid nog steeds afhankelijk van de stad die we hadden gekozen.

Het vergunningsproces bleek een lijdensweg

Ik ging er wel van uit dat ik de nodige vergunningen zou moeten hebben, maar had nooit verwacht dat die meer dan 10.000 dollar zouden kosten en ook zoveel moeite en stress met zich mee zouden brengen.

Toen we naar Californië gingen, ontdekten we al snel dat ons doe-het-zelf-project een probleem zou worden. Onze gemeente wilde dat alles net zo formeel geregeld werd als bij een gewoon huis. Daaruit bleek dat ze niet vertrouwden op onze bouwkwaliteiten.

We hadden geen geld om een aannemer in te huren voor het hele project en daardoor werd het vergunningsproces een grote lijdensweg. We lieten foto's zien, gaven rondleidingen en praatten met onze vrienden in de branche, maar dat was allemaal niet genoeg.

Ik had heel veel filmpjes gezien van hoe soepel Californië zou zijn ten aanzien van tiny houses, maar we hadden werkelijk overal vergunningen voor nodig. Van elektriciteit tot water en van een bijdrage voor de Vereniging van Eigenaars tot rioolrechten.

Ik had het idee dat ik een juridische opleiding nodig had om alle vergunningen te begrijpen en het volgens het boekje te doen.

Als we tegenover iedereen onze mond hadden gehouden over ons huis, was het waarschijnlijk allemaal prima geweest. Maar door ons contact met de gemeenschap en het proberen een vergunning te krijgen, hebben we zelf het vuurtje opgestookt en kregen we meer aandacht dan we wilden.

Alle ogen waren op ons gericht. We konden ons tiny house niet verbergen, we konden er zonder vergunningen ook niet in wonen en konden zonder toestemming van de gemeente zelfs geen water en elektriciteit krijgen.

Het regelen van al het papierwerk was erg frustrerend en stressvol; het leek alsof er helemaal niemand aan onze kant stond.

De hele wetgeving voor tiny houses is een groot grijs gebied en niemand leek gewoon 'ja' of 'nee' te kunnen of willen antwoorden. We waren eindeloos formulieren aan het invullen, terwijl anderen over ons lot beslisten.

Meer tiny houses? Bekijk ook deze stukken eens:

• Een Brits stel maakte van deze klassieke Londense rode bus een tiny house met openhaard en luxebad – neem een kijkje
• Deze 31-jarige Amerikaan woont op een mini-eiland in Florida in 2 tiny houses – zo ziet zijn leven eruit
• Een tuinkantoor plaatsen als dé thuiswerkoplossing? Dit zijn de juridische regels