Topbonussen bij beursgenoteerde ondernemingen een probleem? Dan moeten
aandeelhouders hun mond maar open doen, zo viel de afgelopen jaren
veelvuldig te beluisteren in de discussie over hoge managementbeloningen.

Dinsdag 19 mei deden aandeelhouders van Shell hun mond open. Ze stemden in
ruime meerderheid tegen een omstreden aandelenbeloning voor de bestuurstop
en het hogere kader – het bonusplan had betrekking op zo’n vijftien procent
van de honderdduizend werknemers bij Shell.

Het gewraakte aandelenplan betrof een lange-termijnbeloning die in principe
gebaseerd wordt op de koersprestatie van het aandeel Shell in vergelijking
met vier andere grote energieconcerns. Over de periode 2006 tot en met 2008
eindigde Shell net buiten de top drie. In principe betekent dat volgens de
regels van Shell: geen bonus.

Omstreden bonus
Afgelopen maart gaven de commissarissen van Shell echter aan dat het verschil
met nummer drie klein was. Bovendien had het management volgens de
commissarissen op andere criteria, waaronder winstgevendheid en prestaties
met betrekking tot de oliewinning, wel bovengemiddeld gescoord.

De commissarissen besloten gebruik te maken van hun bevoegdheid om af te
wijken van de hoofdregel, en kenden de helft van de aandelenbonus toe aan
het hogere kader. Afgelopen april werd de bonus ook daadwerkelijk
uitgekeerd.

Aandeelhouders toonden zich op de vergadering van dinsdag niet overtuigd en
stemden alsnog tegen het bonusplan.

Een Britse belegger vroeg zich voorafgaand aan de stemming af of de
commissarissen die over de beloning gaan bij Shell, consequenties zouden
verbinden aan een nee-uitslag.

Niet dus.

Lege huls
Hoewel president-commissaris Jorma Ollila na de stemming aangaf de opinie van
de aandeelhouders serieus te nemen bij beslissingen over toekomstig
beloningsbeleid, bleek de beleggersopstand in het Scheveningse Circustheater
weinig om het lijf te hebben.

De tegenstem was formeel een niet-bindend advies van de aandeelhouders en werd
ook als zodanig opgevat door de Shell-top.

De commissarissen bleken dinsdag niet bereid te overwegen de toegekende bonus
vrijwillig terug te draaien. Ze hoorden de aandeelhouders wel, maar
luisterden niet.

Aandeelhouder genegeerd
Duidelijk is dat commissarissen en topbestuurders bij Shell zich, vijf jaar
na het schandaal rond de opgeblazen olie- en gasreserves, zo sterk wanen,
dat aandeelhouders als zeurderige kleuters genegeerd kunnen worden. Op korte
termijn kan Shell zich dat ook permitteren. Het concern bulkt van de
contanten en hoeft in tegenstelling tot veel andere bedrijven niet met de
pet langs bij banken en aandeelhouders.

Voor de langere termijn moet aanstaand topman Peter Voser hopen dat beleggers
inderdaad zo kort van memorie zijn, dat ze Shell willen helpen als de
energiereus de aandeelhouder wel nodig heeft.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl