In Brazilië zijn rentestijgingen een teken van groei. Iets waar Europa en de VS alleen op kunnen hopen, stelt Rob Putter.

De verschillen zijn de wereld nog niet uit. In de Verenigde Staten wordt de rentevoet angstvallig op nul procent gehouden, terwijl Brazilië de hare zojuist met een half procent heeft verhoogd tot 11,25 procent.

Duitsland doet het met 2,5 procent economische groei al een stuk beter dan de rest van Europa, maar verbleekt nog naast China met 10,5 procent. Ook over tijd zijn de verschillen zeer opmerkelijk.

Rode loper

Twintig jaar geleden was Made in China nog een stempel voor inferieure kwaliteit, nu wordt in Washington voor president Hu de rode loper uitgelegd als grootste financier van de VS. In Europa sprak men tien jaar terug nog over het grote beleggingsrisico van de emerging markets, vandaag de dag wordt een belang in deze markten gezien als een stabiele factor in de portefeuille. Het kan verkeren.

De dingen gaan ook snel. Iets meer dan acht jaar geleden trad in Brazilië Luiz Lula da Silva aan als president en erfde een land dat economisch en financieel aan de afgrond stond. De wereld had te maken met de naweeën van de technobubble, een jaar eerder was buurland Argentinië failliet gegaan en investeerders meden ook Brazilië.

Er bestond geen vangnet voor noodlijdende Zuid-Amerikaanse landen. Lula begreep dat hij de zaak intern moest reorganiseren, maar tegelijkertijd sociale onrust voorkomen. Hij deed dat door een pakket van uitgekiende maatregelen op een heldere manier te communiceren aan de bevolking. Thans is Brazilië een voorbeeld voor veel landen, heeft een gezonde balans tussen de overheidsschuld en het bruto binnenlands product, een dalende werkeloosheid en zelfs de KLM koopt er vliegtuigen. Sinds kort is Dilma Roussoff er president.

Beurs Sao Paolo

De index van de beurs van Sao Paulo is een afspiegeling van de voorspoed, zij het met een Latijns-Amerikaans tintje, dat wil zeggen nogal volatiel. Van 32.000 in mei 2007 tot 73.000 een jaar later, terug naar 30.000 vanwege de crisis en nu weer 70.000.

Het land is goed gepositioneerd voor de toekomst. Ze hebben grondstoffen zoals ijzererts, koper en ook olie, een groot landbouw areaal en zelfs nog een flink stuk bos. Bovendien veel water. En daarmee bedoelen we schoon water en niet de overvloedige regen van de laatste tijd, die helaas wel een negatieve invloed op de economie heeft.

Als u het Brazilië spel mee wilt spelen kunt u het beste één van de vele beleggingsfondsen kopen. Op Morningstar vindt u er wel een paar. Omdat de groei hoger is dan gemiddeld zouden wij kiezen voor een Value Fund.

Real zwakke schakel

De zwakke schakel in het verhaal is mogelijk de Real, de Braziliaanse munt. Die is sinds een jaar behoorlijk gestegen en zou een reactie kunnen vertonen. Sommige hedgefunds zitten in de Real al weer short (gokken op een daling, red).Dat vinden wij echter niet alarmerend, de meeste hedge funds lopen al een jaar of twee uit de pas.

Bovendien heeft de Real een soort koppeling met de Amerikaanse dollar. Braziliaanse obligaties worden over het algemeen aantrekkelijk gevonden door beleggers. De rendementen liggen een stuk boven die in euro’s of Amerikaanse dollars, terwijl de CDS-premies (prijs van kredietverzekeringen, red) onder de één procent liggen.

De centrale bank van Brazilië heeft echter de verkrappende monetaire politiek weer opgepakt en insiders verwachten dat de rentevoet dit jaar nog wel eens een vol procent kan stijgen. Dus met obligaties zouden we nu liever even wachten.

Niettemin heeft een land als Brazilië, net als meer BRIC-landen, iets waar Europa en de VS in stilte op hopen: een stijgende rente
als exponent van de groei. Het is inderdaad een wereld van verschil.

Rob Putter is zelfstandig vermogensadviseur voor financieel adviesbureau Uniquest, onderdeel van de Latin Capital Group.. De informatie in deze column bevat geen individueel beleggingsadvies of aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl