- Rabobank probeerde tevergeefs de uitgave het boek De Verpanding over kwalijke praktijken van de grootbank te laten verbieden.
- Wel kreeg Rabobank gedaan dat namen van betrokken werknemers werden geschrapt uit het boek.
- Een ex-werknemer eiste dat de bank bij Google zou aankloppen om online verwijzingen te laten verwijderen. Het gerechtshof Den Bosch gaat daar niet in mee.
- Lees ook: Werknemer wordt woest, nadat baas hem tijdens fikse ruzie met ‘duwtje in de nek’ het pand uit bonjourt – ontslag op staande voet gaat te ver, vindt de rechter
Heeft een werkgever een zorgplicht jegens een ex-werknemer die het recht om vergeten te worden op internet wil afdwingen bij Google? In een jarenlang slepende zaak oordeelde het gerechtshof Den Bosch deze maand in hoger beroep dat Rabobank geen verplichting heeft jegens een ex-werknemer, om van Google te eisen dat online publicaties met namen onvindbaar worden gemaakt.
Stichting Restschuld Eerlijk Delen (RED) in Rotterdam, die opkomt voor mensen die door toedoen van banken in problemen raken, liet Pauline Derwort in 2015 het boek ‘De Verpanding – Kunst verdwijnt waar Rabo verschijnt’ schrijven en gaf dat uit.
Het boek beschrijft hoe lokale Rabobanken de jacht openden op de kunstcollecties van de ondernemers Wim Koperberg en Tessa van Veen, toen die in financiële problemen raakten. Het gevolg was dat ze hun plannen voor respectievelijk een winkel annex galerie en een museumpand op de klippen zagen lopen.
Rabobank won in april 2015 een kort geding tegen de stichting over het vermelden van de namen van werknemers van Rabobank, waarna de stichting het boek uitgaf zonder de namen. In 2016 vonniste het gerechtshof Den Haag echter dat de persoonlijke aantijgingen niet zo erg waren dat ze de privacy van de bankmedewerkers ernstig zouden schenden. Het vonnis van de voorzieningenrechter werd door het gerechtshof weersproken en vernietigd.
Rabobank stapte vervolgens naar de Hoge Raad die op zijn beurt weer tegen het vonnis van het gerechtshof inging. In 2017 vernietigde de Hoge Raad het vonnis van het gerechtshof Den Haag. De zaak werd vervolgens doorverwezen ter verdere behandeling en beslissing naar het gerechtshof Amsterdam.
Noch de uitgever noch Rabobank brachten de zaak voor het Amsterdamse hof aan. Beide partijen legden zich neer bij publicatie van de versie van De Verpanding zonder de namen van betrokken bankmedewerkers.
Online verwijzingen naar namen: recht om vergeten te worden
Echter, ondertussen waren online publicaties verschenen met de namen van de medewerkers.
Een van hen, een Accountmanager Bijzonder Beheer/Specialist Intensieve Begeleiding van een lokale bank in Limburg, probeerde met een beroep op het ‘vergeetrecht’ bij Google de url’s (webadressen) naar de artikelen met zijn naam te laten schrappen uit de zoekindex. Dat lukte deels.
De werknemer trad in 2019 uit dienst bij Rabobank, maar meende dat de publicaties hem bleven achtervolgen. Hij vorderde in 2021 in kort geding voor de rechtbank Maastricht dat Rabobank een procedure tegen Google zou starten om de gewraakte links te laten verwijderen.
Ook moest Rabobank alsnog de zaak gaan voeren die door de Hoge Raad was terugverwezen naar het gerechtshof Amsterdam, want op internet doken nog versies van het boek op met de namen van de medewerkers. Verder moest Rabo de schade vergoeden.
De voorzieningenrechter in Maastricht wees de eis in 2021 af. De ex-werknemer ging in beroep, maar anno 2023 is ook het vonnis van het gerechtshof Den Bosch kraakhelder: de vordering heeft geen grond, want Rabobank heeft wel goed werkgeverschap getoond en aan haar zorgplicht voldaan.
Bovendien hebben andere ex-medewerkers in verklaringen gesteld dat ze geen zin hebben in nog een hoger beroep in Amsterdam en de zaak willen laten rusten.
Het hof stelt over de eiser: “De affaire rondom het boek heeft aan de succesvolle sollicitatie naar zijn huidige functie kennelijk niet in de weg gestaan en de medewerker heeft niet gesteld dat hij nog steeds berichten ontvangt van vreemden naar aanleiding van de thans nog op internet te vinden publicaties of dat daarop online nog wordt gereageerd. De hinder die hij in de toekomst vreest te ondervinden, is te weinig concreet en vooral theoretisch.”
De zaak is in vergetelheid geraakt. De schrijfster laat desgevraagd weten dat ze er al lang niet meer mee bezig is en niet weet van deze rechtszaak. Veel links zijn over de kwestie zijn verwijderd.
Op Facebook staat nog een video van een actie waarbij alle pagina’s van De Verpanding op de ramen van een kantoor van de Rabobank werden geplakt. Acteur en actievoerder George van Houts publiceerde een video met de namen die uit het boek geschrapt waren, maar verwijderde die onder druk. Er staat nog een pagina met namen van (mogelijke) betrokkenen online, met locaties van Rabobank in Maastricht, Sas van Gent en hart van Brabant.
In mei 2019 is de werknemer die de tweede serie rechtszaken voerde na zijn vertrek bij Rabobank opsporingsambtenaar van een overheid geworden. Sven Hulleman van de Stichting Restschuld Eerlijk Delen zegt desgevraagd dat hij dit opmerkelijk vindt: "Het kwaad van de financiële sector is grotendeels geïnstitutionaliseerd, maar het zijn individuen die malversaties uitvoeren. Ik vind het curieus maar ook tekenend dat zo’n betrokkene van Rabo nergens voor gestraft is, en dan emplooi vindt bij onze overheid…"