Nee, we zijn er nog niet klaar mee. De malaise op de Amerikaanse huizenmarkt,
de dubieuze hypotheekleningen van arme Amerikanen die beleggers elkaar in de
maag hebben gesplitst en de mogelijke weerslag van dit alles op de Verenigde
Staten en de wereldeconomie.
Meest zichtbare slachtoffers zijn grote Amerikaanse banken zoals
Merrill Lynch en Citigroup. Dichter bij huis zou je verwachten dat
Nederlandse multinationals die stevig zijn geworteld in de Verenigde Staten,
de wind van voren krijgen. Zoals Aegon, het meest Amerikaanse fonds uit de
Amsterdamse AEX-index.
In naam is de verzekeraar met het hoofdkantoor in Den Haag een Nederlands
bedrijf, dat zich via de Vereniging Aegon beschermd weet tegen ongewenste
indringers. In de praktijk komt liefst 71 procent van de bedrijfswinst uit
de Verenigde Staten. Geen wonder dat Aegon sinds april 2002 wordt geleid
door de Amerikaan Don Shepard.
Als Aegon volgende week donderdag zijn derdekwartaalresultaten
presenteert, liggen er ongetwijfeld een paar prangende vragen. Bijvoorbeeld:
hoe gaat het met Aegon als grote belegger?
Levensverzekeraars zijn weinig meer dan een doorgeefluik. Ze beleggen premies
van klanten op de beurs, waarbij ze en passant ‘kosten’ inhouden om zelf een
graantje mee te pikken. Het gros van Aegons beleggingen zit in
obligatieleningen en juist daar zit de grote pijn van de kredietcrisis.
Op 17 oktober meldde Aegon dat het "geen materiële afwaarderingen
op zijn subprime beleggingen" verwacht. Subprime slaat op de
hypotheekleningen van arme Amerikanen, die eufemistisch 'net-niet-optimaal'
heten. Aegon heeft daar voor zo'n 4,5 miljard dollar in belegd.
Maar daarmee is de kous niet af. In totaal had Aegon in de Verenigde Staten
eind juni voor zo'n 130 miljard dollar aan beleggingen uitstaan,
voornamelijk in obligaties. Door de kredietcrisis is er een tweedeling op de
obligatiemarkt ontstaan. Beleggers kiezen sinds enkele maanden massaal voor
veilige staatsleningen en mijden andere obligatieleniningen, waarvan minder
zeker is dat ze worden terugbetaald.
Eind juni had Aegon's Amerikaanse tak voor 4,7 miljard dollar belegd in
staatsleningen en voor 21 miljard dollar in zeer veilige AAA-leningen.
Anderzijds had de verzekeraar in de Verenigde Staten 34 miljard dollar
gestoken in iets minder veilige leningen van het type BBB tot CCC.
Zelfs als de kans op wanbetaling niet is toegenomen, zoals Aegon claimt, dan
heeft de verzekeraar nog last van de turbulentie op obligatiemarkten. Door
de zogenoemde 'vlucht naar kwaliteit' is de waarde van minder veilige
obligaties de afgelopen maanden gedaald. De koersstijging van veilige
staatsleningen kan daar waarschijnlijk niet tegenop.
Bij al deze onzekerheden is het opvallend dat het aandeel Aegon
redelijk stand houdt. Ten opzichte van de start van dit jaar staat Aegon
zo'n 3,5 procent in de min. Daarmee presteert het aandeel minder zwak dan de
AEX-collega's TNT, ING, Unibail-Rodamco, Randstad, Corporate Express en
Fortis.
Hoe kan dat? Mogelijk is het extreem hoge dollargehalte van Aegon een geluk
bij een ongeluk. De dollardip van 2007 oogt op het eerste gezicht negatief.
Aegon haalt meer dan tweederde van zijn inkomsten uit de Verenigde Staten en
die worden omgerekend in euro's minder waard.
Maar bekijk het eens vanuit Amerikaans perspectief. Zo'n 36 procent van
Aegon's aandeelhouders zit in de Verenigde Staten. Zij zagen de winst die
het concern in Noord-Amerika haalt, tien procent stijgen in het tweede
kwartaal. Gerekend in in euro's was dit slechts 2,6 procent.
Belangrijker nog: kijk naar de koers. Aegon's Amerikaanse beursnotering
reageert op veranderingen van de Amsterdamse hoofdnotering, maar neemt
daarbij ook het valuta-effect mee. Als de euro stijgt, wordt Aegons
dollarkoers meer waard. Gerekend in dollars is het aandeel Aegon dit jaar
zes procent in waarde gestegen. Dat ziet er heel wat beter uit dan de daling
van 3,5 procent die eurobeleggers incasseerden.
Voor de talrijke Amerikaanse aandeelhouders van Aegon ziet het er
allemaal een stuk minder somber uit. Wellicht geeft dat net het broodnodige
steuntje in de rug.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl