- De Italiaanse oud-premier Silvio Berlusconi is op 86-jarige leeftijd overleden, bevestigt een woordvoerder na berichtgeving van een Italiaanse krant.
- De leider van de centrumrechtse regeringspartij Forza Italia worstelt al jaren met een broze gezondheid en werd vrijdag opgenomen in het ziekenhuis.
- Berlusconi was drie keer premier van Italië. Ook buiten de politiek was hij als zakenman en miljardair een geruchtmakend persoon.
- Lees ook: 8 dingen die je moet weten over Giorgia Meloni, de controversiële eerste vrouwelijke premier van Italië
De Italiaanse oud-premier Silvio Berlusconi is op 86-jarige leeftijd overleden, bevestigt een woordvoerder na berichtgeving van de Italiaanse krant Corriere della Sera. De leider van de centrumrechtse regeringspartij Forza Italia werd vrijdag opgenomen in het San Raffaele-ziekenhuis in Milaan.
De politicus lag enkele weken geleden ook al in het ziekenhuis. Hij had een longinfectie als gevolg van chronische leukemie en moest anderhalve maand in het ziekenhuis blijven. Berlusconi worstelt al jaren met een broze gezondheid. Zo belandde hij ook in het ziekenhuis na een besmetting met het coronavirus.
Berlusconi was drie keer premier van Italië en heeft zijn stempel op het land weten te drukken. Maar ook buiten de politiek was de zakenman en miljardair een geruchtmakende man. Zijn leven werd gekenmerkt door macht, maar ook door seksschandalen en voortdurende beschuldigingen van corruptie en belastingfraude.
De op 29 september 1936 geboren Berlusconi begon zijn werkzame leven als entertainer op cruiseschepen. Toen hij in 1994 premier werd, leidde hij een imperium dat kranten, televisie- en radiostations, filmbedrijven, voetbalclubs, advertentiebureaus, verzekeraars, voedselbedrijven en projectontwikkelaars omvat.
Berlusconi was drie keer premier, maar kreeg altijd veel kritiek over zich heen
Begin 1994 deed il Cavaliere ('de ridder', omdat hij een staatsonderscheiding heeft ontvangen) zijn intrede in de politiek als leider van Forza Italia (Hup Italië). Hij zei het destijds niet openlijk, maar een belangrijke reden om de politiek in te gaan was om zijn zakenimperium en vooral zijn televisiezenders te redden.
De coalitie met Forza Italia won de verkiezingen en Berlusconi werd in april 1994 premier. Maar nog datzelfde jaar strandde de coalitie. Hij lag regelmatig overhoop met de leider van Lega Nord en die trok de stekker eruit.
Nadat Berlusconi in 1996 de verkiezingen had verloren, ging hij "de barre tocht door de woestijn" in, zoals hij het zelf heeft genoemd. Vijf jaar later kwam hij weer aan de macht.
Tijdens de campagne kreeg Berlusconi een storm van kritiek te verduren, nadat het gezaghebbende Britse weekblad The Economist had geschreven dat hij ongeschikt was om Italië te leiden. Het blad wees op zijn zakelijke belangen en de processen wegens onder meer omkoping van politici, belastingambtenaren en rechters waarin hij verwikkeld was geweest.
Als premier wist Berlusconi al snel een wet aangenomen te krijgen die bepaalde dat hoogwaardigheidsbekleders, in het bijzonder hijzelf als premier, immuun voor vervolging zijn zolang ze hun post bekleden. De wet werd ongrondwettelijk verklaard.
Berlusconi verloor in 2006 nipt de verkiezingen, maar twee jaar later lukte het hem voor een derde maal om het premierschap te veroveren. Die regeerperiode is vooral gekenmerkt door schandalen over zijn seksleven, zijn onvermogen om effectieve maatregelen tegen onder meer de effecten van de economische crisis te nemen en ruzie binnen de coalitie.
Berlusconi deed opvallende uitspraken
Berlusconi's partij neemt deel aan de huidige rechtse coalitie van Giorgia Meloni. Berlusconi had zelf geen rol in de regering, maar zat in de Senaat.
Hij kwam de laatste jaren vooral nog in het nieuws door de vele zaken die tegen hem liepen en vanwege opvallende uitspraken. Zo beloofde hij eind vorig jaar de spelers van zijn voetbalteam Monza om prostituees naar de kleedkamer te sturen als ze zouden winnen tegen een topploeg uit de Serie A. Verder was hij jarenlang bevriend met de Russische president Vladimir Poetin, die hij ook na de inval in Oekraïne nog heeft verdedigd.