Ondernemen in India: betaal jonge talenten goed

1. Zorg dat je het juiste visum krijgt

“De visumprocedure in India is nogal omslachtig. Zo is het verplicht om je bij
het ‘Foreigner’s Registration Office’ (FRO) te melden nadat je het land
binnen bent gekomen. Daar ben je gewoon een hele dag aan kwijt.

Heb je een toeristenvisum of een werknemersvisum, dan moet je dat iedere keer
doen als je het land verlaat en weer binnenkomt. En dat is best vaak. Want
woon je hier, dan ga je nog wel eens weg voor vakantie, familiebezoek of
werk.

Je kunt niet zonder registratie. Want heb je die niet, dan kun je bijvoorbeeld
geen huis huren of auto kopen. Wil je niet veel tijd doorbrengen op het
kantoor van de FRO, zorg er dan voor dat je een zakenvisum krijgt. Want
daarmee kun je het land in en uit reizen zonder dat je je opnieuw moet
registreren.”

2. Zoek in India een goede accountant

“India is een vrij bureaucratisch land. Zo was het tot en met 2011 niet
mogelijk om als buitenlander hier een bedrijf op te richten. Daarom moest er
altijd een Indiër in de directie zitten.

De regel is nu afgeschaft, maar het is nog steeds belangrijk om een goede
lokale accountant te zoeken. Je kunt natuurlijk hier in India naar een van
‘de grote vier’ (Ernst & Young, Deloitte, PwC, KPMG, red.)
gaan. Maar lokale kantoren zijn, als zij je sector en werkwijze goed kennen,
zeker zo goed en minder duur. Ik ben recent overgestapt naar een andere
accountant. Het is een lokaal kantoor dat veel andere ICT-bedrijven als
klant heeft. Het kantoor kent mijn markt dus goed. En dat werkt heel
prettig.”

3. Huur een flexibel kantoor

“Pune, dat ten zuidoosten ligt van Mumbai, is naast Bangalore en Hyderabad een
van de belangrijkste ICT-hubs in India. De stad is onder invloed van de
ICT-sector en de autoindustrie, de tweede grote sector hier, in korte tijd
van 2 naar 6 miljoen inwoners gegroeid.

Vastgoed, woningen en kantoorruimte, is daardoor duur. Zo betaal je voor een
twee- of driekamerflatje in het centrum van de stad algauw zo’n 250.000
euro.

Toen ik hier vorig jaar begon, ben ik bij het bedrijf van een bevriende Duitse
ondernemer ingetrokken. Met hem heb ik toen een prijs per werkplek
afgesproken. Momenteel werken we met acht mensen. Voor het geld dat ik nu
aan de losse werkplekken uitgeef, kan ik zelf een kantoor huren. Daar ben ik
nu dus ook naar op zoek.

Belangrijk voordeel van een eigen kantoor is dat ik dan meer invloed heb op de
kwaliteit van de internetverbinding. De beschikbaarheid van het internet is
in India niet zo’n probleem. Je kunt alles krijgen, van glasvezel tot ADSL
en 4G mobiel internet.

De snelheid en stabiliteit is echter wel een probleem. Het verbaast me dat we
nu al zo lang ongestoord kunnen praten.”

4. Voer een actief personeelsbeleid

“De arbeidsmarkt in Pune is heel dynamisch. Jonge mensen van zo’n 23 tot 25
jaar oud zijn het slimst en dus het meest gewild. Zij zijn bovendien gewend
dat hun salaris in vrij korte tijd met zo’n 40 procent stijgt.

Een schoolverlater begint met een jaarsalaris van zo’n 3.000 tot 6.000 euro
bruto per jaar. Na tien jaar ligt het salaris zo’n vijf tot tien keer zo
hoog. Wil je goede mensen vasthouden, dan moet je daar in je financiële
planning rekening mee houden. Want voor jonge mensen hier in India is het
heel belangrijk dat zij snel veel geld verdienen.

Als een ander meer betaalt, dan zijn ze weg. Dat is wel anders dan in
Nederland, waar je er toch vanuit gaat dat je zeker zo’n drie jaar met
elkaar samenwerkt. Daar staat tegenover dat je in India ook makkelijk mensen
weer kunt ontslaan. Er geldt een wederzijdse opzegtermijn van twee maanden,
meer niet.

Veel Indiërs hebben geen idee van hoe de wereld in elkaar zit. Samen met de
cultuurverschillen maakt dat de communicatie met opdrachtgevers in Europa of
Azië lastig. In de traditionele ‘off-shoring’ zie je daarom vaak dat er
mensen zijn die met de klant communiceren en vervolgens de uitvoering aan
een aparte groep mensen overlaat.

Bij Changer werken we niet zo. Bij ons hebben de Indiase medewerkers direct
contact met de klant. Zo werk ik gewoon zelf het liefst. Voor mij is het
daarom belangrijk dat de mensen die ik aanneem ook weten hoe de wereld in
elkaar zit. En ja, daar betaal je hier wel een prijs voor.”