De Brexit kan wel eens grote gevolgen hebben voor de Nederlandse visserij, die grotendeels afhankelijk is van de Britse wateren.
Nederlandse vissers halen een groot deel van hun haring, makreel, tong en schol uit de Britse wateren. Ruim de helft van de totale Nederlandse visvangst is op die manier afkomstig uit het gebied rondom het Vereningd Koninkrijk, schrijft De Telegraaf dinsdag.
Maar als de Britten vertrekken uit de EU, kan dat wel eens betekenen dat Nederlandse en andere Europese vissers geen toegang meer krijgen tot dat visgebied.
In de jaren ’70 is er in de Europese Gemeenschap, de voorganger van de Europese Unie, vastgelegd dat Europese lidstaten mogen vissen in elkaars wateren, als ze tenminste over visquota beschikken.
Visserij na de Brexit
Als de EU-afspraken met de Britten komen te vervallen, gelden weer de afspraken in het Zeerechtverdrag van de Verenigde Naties, waarin staat bepaald dat landen het alleenrecht hebben op visserij in hun ‘Exclusieve Economische Zone’; het gebied van 12 tot 200 mijl vanaf de kust.
De Nederlandse vissers zijn niet de enigen in de Britse wateren. In totaal wordt 58 procent van de 'Britse' vis gevangen door vissers uit andere EU-lidstaten.
Veel Britse vissers zien de Brexit als een kans om hun 'wateren terug te veroveren'
Veel Britse vissers hebben vóór de Brexit gestemd, omdat zij zo de wateren weer voor zichzelf hopen te krijgen.
De Britse econoom Griffin Carpenter zei eerder tegen de NOS dat dat waarschijnlijk niet zo eenvoudig is: "Onze vis en ons water bestaat niet. Er zijn wetten en regels die bepalen wat wel en niet mag. Vissen migreren van het ene water naar het andere. In korte tijd kan een vis Duits zijn, dan Nederlands en dan Iers. Dat betekent dat iedereen er aanspraak op kan maken."
Maar de Britse vissers kunnen het ook niet af zonder de EU, zegt Gerard van Balsfoort namens de Nederlandse haring- en makreelvisserijondernemingen tegenover De Telegraaf. Het overgrote deel van de Britse visexport gaat namelijk naar EU-landen.
"De enige verstandige route om dit negatieve scenario te voorkomen", zegt Van Balsfoort, "is door in de onderhandelingen te benadrukken dat de Britse visserijsector de EU-markt hard nodig heeft om hun vis af te zetten."
Zoiets gebeurde ook al in 1985, toen Groenland uit de Europese Unie vertrok. Het autonome gebied van Denemarken wilde de wateren sluiten, maar kwam uiteindelijk tot een compromis toen de EU als reactie daarop de toegang tot de Europese markt dreigde te ontzeggen.