Je moet het maar kunnen: ver weg van de bewoonde wereld overleven met niet veel meer dan een tent, wat eten en kleding.
Mariam Lancewood (33) doet het al zes jaar samen met haar dertig jaar oudere man Peter. Al wandelend trekken ze door de wildernis van Nieuw-Zeeland. Toen de van oorsprong Achterhoekse in Amsterdam was voor de presentatie van haar boek Mijn leven in de wildernis, sprak Business Insider met haar over haar leven, reizen en de levenslessen die ze heeft geleerd.
Het contrast met haar oude leven is groot. Lancewood: “Ik had een heel normaal leven. Toen ik in Nederland studeerde, was ik ook druk met clubjes, muziek, sport en dat soort dingen. Daar had ik ook heel erg veel plezier in.”
Toch heeft de wildernis haar bestaan in positieve zin veranderd. “Als ik zo in Amsterdam over straat loop, dan besef ik wel hoe moeilijk het is voor mensen om zich een voorstelling te maken van het leven in Nieuw-Zeeland. Ik dacht eerst: ‘Ze snappen het toch wel als ik het een beetje uitleg?’ Maar ik zie nu eigenlijk pas hoe anders mijn leven is geworden. Ik zie, hoor, voel veel meer dingen. Ik ben me ook meer bewust van hoe andere mensen zijn. Ik ben niet de mensheid ontvlucht, ik vind mensen heel leuk, maar houd erg van de natuur.”
Doordat je zó op jezelf aangewezen bent, leer je continu volgens Lancewood. Met Business Insider deelt ze haar belangrijkste levenslessen die ook jij in je leven kunt toepassen.
1. Hoe bevrijdend het is om minder spullen te hebben
“Al die technologie als je telefoon, computer, dat soort dingen. Het is zó bevrijdend om die spullen niet te hebben, dan hoef je er ook niet over na te denken.”
“En daarbij: stel dat ik een telefoon zou hebben met WhatsApp en ik zou naar India reizen, dan zou ik nooit voor honderd procent dáár kunnen zijn. Het is goed om je telefoon even opzij te leggen of niet mee te nemen om los te komen. Voor veel mensen zal dat moeilijk zijn – of onmogelijk vanwege werk -, maar het is wel een goed startpunt.”
2. Ga niet altijd maar voor méér in je carrière
“Ik heb geleerd dat ik eigenlijk niks meer hoef te bereiken. Mensen vragen mij soms: wat wil je nog? Wil je geen carrière maken? Wil je niet beter worden, jezelf ontwikkelen? Als je daaraan begint, is er geen einde. Als je eenmaal in de state of mind van ‘meer’ zit, is er altijd wel iets meer.”
“Dat had ik ook toen ik op hoog niveau aan polsstokhoogspringen deed. Je kunt altijd nog wel ietsje hoger. Dat ik niets meer hoef te bereiken is niet omdat ik helemaal perfect ben. Helemaal niet. Het brengt gewoon zoveel rusteloosheid met zich mee. Ik voel me nu vrediger omdat ik denk: ik hoef dat (carrière, huis en dergelijke) niet allemaal te bereiken.”
3. Leer van mensen
“Op het gebied van persoonlijke groei ben ik wel altijd aan het leren. Maar dat gaat ook spontaan. Als ik ergens moet wachten en ik zie bijvoorbeeld iemand van tachtig, dan vraag ik altijd wat die persoon gedaan heeft in zijn leven. Welke verschillen ziet hij of zij tussen nu en vroeger? Ik probeer altijd te leren van mensen, maar dat heb je niet zelf in de hand.”
“We denken dat we individueel zijn, maar dat zijn we een stuk minder dan je zou denken. Zoals jij je nu voelt, zo voel ik me ook een beetje… Omdat we met elkaar praten. Vroeger dacht ik altijd: ‘ik ben gewoon mezelf. Als ik iets heb is dat mijn probleem.’ Ik had nooit gedacht dat onze geest een soort spons is. We nemen allerlei dingen op van andere mensen, daardoor is het belangrijk om na te denken over met wie je omgaat. Jij wordt zoals de anderen.”
4. Laat een keer alles achter je
“Het is denk ik goed voor jonge mensen om alles even achter zich te laten en dan te gaan reizen. Dus niet dat je nog ergens huur moet betalen voor een kamertje, dan kom je nooit los. Het is goed om even geen verplichtingen te hebben en te kijken wie je tegenkomt. Zoals ik met Peter. Als ik nog een vriendje had gehad in Nederland en een huis, dan was het nooit zo gelopen.
Miriam ging na haar studie ‘even’ reizen, maar kwam uiteindelijk in Nieuw-Zeeland terecht. Dít is haar reisadvies voor twintigers.
5. Laat meer aan het toeval over
“Wij plannen eigenlijk niks en kijken maar gewoon wat het toeval ons brengt. Er gebeurt niks toevallig, als je alles al hebt gepland, dat is een beetje onze filosofie. Doordat we zo leven gebeuren de meest wonderlijke dingen en komt altijd alles op zijn pootjes terecht.”
Miriam geeft een voorbeeld: “Een uitgeverij had gevraagd of ik een boek wilde schrijven. Ik zei direct: ‘ja, hartstikke leuk’. Enige probleem: ik heb geen huis of computer om dat te doen. Toen ik vervolgens naar een dorp ging liften en tegen die vrouw het hele verhaal vertelde zei ze: ‘waarom kom je niet naar onze boerderij? We hebben nog een huisje achteraf. Het is heel primitief, maar daar mag je er gratis verblijven om je boek te schrijven. Je kunt er volgende week in.’”
“Dat kwam dus precies uit, het had niet beter gekund. Ik had er elektriciteit, een kachel en koud water. Ik heb er zes maanden gezeten, iedere dag schrijvend van ‘s ochtends tot ‘s nachts. Het was een hele andere, abstracte wereld omdat ik met mijn gedachten alleen maar in het verleden zat. Dat was raar, maar ook leuk.”
“Als je minder plant, dingen aan het toeval overlaat, dan pakt het vaak beter uit dan dat je had verwacht. Het is een risico, maar daardoor word je wel scherper. Als er een risico is, is er avontuur en leef je meer.”