- De Franse president Emmanuel Macron neemt het in de tweede ronde van de Franse presidentsverkiezingen op tegen de populistische Marine Le Pen.
- De twee zitten relatief dicht bij elkaar in de peilingen: Macron ligt maar beperkt voor op de voorvrouw van de radicaal-rechtse partij Rassemblement National.
- Le Pen maakt voor het eerst echt kans op het Franse presidentschap: 6 dingen die je moet weten over de rechts-conservatieve politica.
- Lees ook: 10 dingen die je moet weten over de Franse verkiezingsstrijd tussen Emmanuel Macron en Marine Le Pen
Op zondag 24 april kiest Frankrijk een nieuwe president. In de tweede ronde van de presidentiële verkiezingen nemen Emmanuel Macron, de huidige Franse president, en de populistische Marine Le Pen het opnieuw tegen elkaar op.
Macron werd lange tijd gezien als de absolute favoriet, maar zijn voorsprong op Le Pen is flink geslonken. Inmiddels staat de Franse president in de peilingen op zo’n 55 procent en Le Pen op 45 procent.
Hiermee is het niet uitgesloten dat Le Pen de eerste vrouwelijke president van Frankrijk wordt. Dit is wat je moet weten over de rechts-conservatieve politica, die het Franse nationalisme heeft proberen te ontdoen van z’n meest extreme trekjes.
1. Ze is de dochter van Jean-Marie Le Pen, oprichter van het Front National.
Marine is de dochter van Jean-Marie Le Pen. Die werd geboren op het La Trinité-sur-Mer in Bretagne diende in de jaren 1950 in het Franse vreemdelingenlegioen tijdens de dekolonisatie-oorlogen in Indochina en Algerije.
Jean-Marie Le Pen studeerde rechten en politicologie en keerde zich als student fel tegen het communisme. Le Pen werd in 1956 op z'n 28ste het jongste lid in het Franse parlement voor de partij Union de Défense des Commerçants et Artisans (UDCA), een populistische partij die claimde de belangen van "de gewone man" te verdedigen.
De leider van de UDCA, Pierre Poujade, keerde zich openlijk af van joodse politici in Frankrijk, wat hem de bijnaam 'poujadolf' opleverde, een verwijzing naar Adolf Hitler.
In 1972 richtte Le Pen zijn eigen partij op: het Front National. Deze partij had een Frans-nationalistisch programma, wat neerkwam op economisch protectionisme, een beleid gericht tegen immigratie en een zeer eurosceptische houding.
Jean-Marie Le Pen deed meerdere malen een gooi naar het Franse presidentschap, maar wist slechts eenmaal de tweede ronde te halen. Wel wist hij zetels in het Franse en Europese parlement te winnen, waarin hij tot 2015 actief was.
2. Marine groeit op in het kielzog van haar omstreden vader en maakt op haar 8ste zelfs een aanslag op zijn leven mee.
Al op 8-jarige leeftijd wordt Marine Le Pen op harde wijze geconfronteerd met de kritiek die men heeft op de extreem-rechtse ideeën van haar vader. Het appartement van haar ouders in Parijs wordt in 1976 opgeblazen met een bom en Marine en haar twee oudere zussen worden wakker te midden van glasscherven. De gehele voorpui van het gebouw is eruit geblazen, maar de familie blijft ongedeerd.
In haar autobiografie schrijft Le Pen over de gebeurtenis: "Die vreselijke nacht maakte voor mij duidelijk dat mijn vader politicus was. En het drong tot me door dat mijn vader niet op dezelfde manier werd behandeld als anderen, dat wij niet gelijk werden behandeld. Dat werd een belangrijk motief voor mij."
3. Le Pen heeft het imago van extreem-rechts in Frankrijk weten te matigen met haar 'dédiabolisation'-aanpak.
Marine wordt als ze 18 is al actief binnen de partij van haar vader en klimt binnen vijftien jaar op van lokale vertegenwoordiger tot manager van haar vaders presidentiële campagne. Als hij in 2010 aangeeft het partijleiderschap neer te willen leggen, stelt ze zich kandidaat voor de positie en begint ze zich uit te spreken tegen de controversiële statements en ideeën van haar vader.
Als ze in 2011 dan ook daadwerkelijk het leiderschap toebedeelt krijgt, zet ze deze strategie van 'dédiabolisation' voort om zo het imago van de partij te hervormen en deze aantrekkelijker te maken voor een breder publiek. Ze stuurt een deel van het personeel de laan uit, waaronder haar eigen vader, en neemt een gematigdere toon aan. Zo probeert ze hand te reiken aan de Franse Joodse en de Noord-Afrikaanse gemeenschap en verzacht ze haar standpunt op het gebied van abortus en het homohuwelijk.
Volgens critici zijn de veranderingen vooral uiterlijke schijn en zijn de ideologie en ideeën van de partij niet substantieel veranderd. Maar haar 'zachtere aanpak' lijkt wel aan te slaan.
Sinds haar aantreden als partijleider heeft Marine Le Pen inmiddels twee keer de tweede ronde van de presidentsverkiezingen weten te bereiken. Haar partij wist voet aan de grond te krijgen in twaalf grote Franse steden en in Brussel, waar ze samenwerkt met andere eurosceptische partijleiders zoals PVV-voorman Geert Wilders en de Italiaanse politicus Matteo Salvini.
4. Le Pen presenteert zich als de vriendelijke, conservatieve politica die zich bekommert om de Franse koopkracht.
In 2017, toen Le Pen en Macron het ook tegen elkaar opnamen in de presidentiële verkiezingen, probeerde Marine zich nog te profileren als een Franse Donald Trump. Ze zou zich hard maken voor de vergeten Franse arbeidersklasse die lijdt onder de globalisering en snelle technologische vooruitgang. Maar dat bleek geen succes.
Haar nationalistische houding, harde opvattingen over immigratie en haar uitgesproken mening over de Islam in Frankrijk, sloegen niet aan bij het Franse electoraat. Ze wist slechts 33 procent van de stemmen binnen te slepen tegen Macron.
En dus gooit Le Pen het bij de verkiezingen van 2022 over een andere boeg. Ditmaal legt ze nadruk op de Franse portemonnee en belooft ze kiezers te beschermen tegen de hoge inflatie en de stijgende brandstofprijzen. Die aanpak werkt tot nu toe een stuk beter, maar er zijn nog altijd een paar valkuilen op de weg voor Le Pen. Een daarvan heeft te maken met de oorlog in Oekraïne.
5. Le Pen heeft een goede relatie met de Russische President Vladimir Poetin en zou zelfs financiering van hem hebben ontvangen.
Volgens de nieuwssite Politico heeft Le Pen al jaren een goede band met de Russische president Vladimir Poetin, en zou ze ook financiering van Rusland hebben ontvangen.
Le Pen heeft heeft Poetin daarom de afgelopen jaren altijd gesteund. Zo stond ze bijvoorbeeld achter de annexatie van de Krim door de Russen in 2014 en zei vlak voor de Russische invasie van Oekraïne nog dat ze "helemaal niet" geloofde dat Rusland Oekraïne zou binnenvallen. "Ik zie niet in wat de Russen in Oekraïne te zoeken hebben en wat hun belang daar zou zijn", zei ze tegen verslaggevers. "Als ik nu president zou zijn, zou Frankrijk betere betrekkingen hebben met Rusland dan de ijzige band die er nu bestaat tussen Vladimir Poetin en Emmanuel Macron."
Maar na de invasie van Oekraïne nam Le Pen haar eerdere uitspraken terug en plaatste ze een statement op haar website waarin ze stelde dat er "geen enkele reden" is waarmee de invasie van Oekraïne gerechtvaardigd zou kunnen worden. Ze riep op tot de "onmiddellijke beëindiging" hiervan. Volgens dagblad Libération zou ze ook 1,2 miljoen verkiezingsfolders met een foto van zichzelf en Poetin in allerijl hebben laten vernietigen.
6. De eurosceptische Le Pen wilde altijd een FREXIT , maar zegt deze verkiezingen geen plannen te hebben voor een Frans vertrek uit de EU.
In 2017 voerde Le Pen nog een harde campagne voor een zogenoemde Frexit, met het argument dat Frankrijk zich moest losmaken uit de greep van Brussel en zich moest afscheiden van de Europese Unie.
Maar in de huidige verkiezingscampagne is dit punt ineens van de agenda verdwenen. In een interview met TIME zei Le Pen dat ze "een Brexit-achtig referendum over de vraag of Frankrijk zich uit de Europese Unie moet terugtrekken niet zou blokkeren", maar zo'n besluit ook niet per se zou aanmoedigen.
Het lijkt opnieuw een poging te zijn van Le Pen om dichter bij de Franse kiezers te komen. Uit de peilingen blijkt namelijk dat de meeste Fransen voor het lidmaatschap van de EU zijn, maar ook dat ruim 63 procent een referendum over de kwestie zou willen.
Of het genoeg gaat zijn voor Le Pen zal blijken op 24 april: dan gaat Frankrijk opnieuw naar de stembus.