Maak jij de hele tijd selfies? Dat kan duiden op de mentale aandoening 'selfitis'

We hebben bijna allemaal wel een vriend wiens Instagram-feed gevuld is met foto’s van zichzelf – of die bij het minste of geringste een selfie in de groepsapp zet.

Selfies zijn zo’n vast onderdeel geworden van ons leven, dat we zelfportretten niet als een probleem zien. Maar volgens twee psychologen is er wel degelijk iets mis, als je jezelf om de haverklap fotografeert. Continu foto’s van jezelf maken kan een negatieve impact hebben op je mentale gezondheid.

In 2014 werd de term ‘selfitis’ bedacht. Drie jaar later zijn er twee onderzoekers die het fenomeen daadwerkelijk hebben onderzocht. De conclusie? Er bestaat zoiets als selfitis.

Psychologen Mark D. Griffiths en Janarthanan Balakrishnan hebben een artikel voor het International Journal of Mental Health and Addiction gepubliceerd. Daarin beweren ze dat selfitis een échte aandoening is, die gedefinieerd kan worden als het overmatig nemen van selfies.

Selfie-schaal

Ze ontwikkelden dan ook een ‘Selfitis Behaviour Scale’ door het selfie-gedrag van 400 deelnemers uit India te onderzoeken. De schaal beoordeelt de ernst van de aandoening, waarbij er drie niveaus/categorieën zijn.

De grensgevallen: dit is wanneer iemand ten minste drie keer per dag een selfie neemt, maar niet plaatst op sociale media.
Het 'acute' stadium: dit is wanneer iemand ook daadwerkelijk de selfies posts.
En als laatste het 'chronische' stadium: wanneer iemand de drang om de hele tijd foto's van zichzelf te maken niet kan onderdrukken. Deze persoon plaatst op zijn minst zes posts op sociale media met een selfie.

De deelnemers kregen vragen als "Ik voel me populairder wanneer ik selfies plaats op social media" of "Wanneer ik geen selfies plaats voel ik een afstand tot de mensen om mij heen."

"Typisch: degenen met deze aandoening hebben een gebrek aan zelfvertrouwen en proberen 'erbij te horen'. Mogelijk tonen ze ook symptomen die lijken op ander verslavend gedrag", zegt Balakrishnan.

"Nu het bestaan van de aandoening bevestigd lijkt, moeten we hopen dat er meer onderzoek wordt gedaan om te begrijpen hoe en waarom dit mogelijk obsessieve gedrag wordt ontwikkeld. En wat we kunnen doen om mensen te helpen die last hebben van 'selfitis'."

Discussie onder psychologen

Toch is niet iedereen in het vakgebied overtuigd. Mark Salter van The Royal College of Psychiatrists zei tegen The Telegraph dat selfitis niet bestaat. Volgens hem is het onverantwoordelijk om menselijk gedrag op deze manier te categoriseren.

"De neiging bestaat om complex en ingewikkeld menselijk gedrag uit te leggen met één enkel woord". zegt hij. "Maar dat is gevaarlijk, omdat mensen erin kunnen gaan geloven, terwijl het helemaal geen werkelijkheid is."