Vooral bij de grootste Nederlandse multinationals is het verschil in beloning tussen de bestuurstop en de gemiddelde werknemer fors.
Dat meldde de Volkskrant zaterdag op basis van het eigen jaarlijkse onderzoek naar 129 ,,beeldbepalende” Nederlandse bedrijven en instellingen.
Bestuursvoorzitters in Nederland verdienen twintig keer het salaris van een gemiddelde werknemer. Dat is meer dan in 2012 toen het verschil tussen de top en de gemiddelde werknemer nog zestien keer het inkomen. Een bestuursvoorzitter verdient gemiddeld 1,5 miljoen euro, een gemiddelde werknemer bij de onderzochte bedrijven 76.000 euro.
Dit gemiddelde verschil is niet heel extreem, vergeleken met bijvoorbeeld de situatie in de Verenigde Staten. Daar verdienden chief executive officers in 2013 gemiddeld 11,7 miljoen dollar, tegen een gemiddelde werknemersbeloning van ruim 35 duizend dollar: liefst 331 keer zoveel.
Loonkloof top en werkvloer grootst bij Unilever en Shell
De detailanalyse van De Volkskrant laat wel zien dat het loonverschil vooral is gegroeid door forse salarissprongen bij grote, internationale ondernemingen.
Bij enkele multinationals zoals Unilever, Shell, Reed Elsevier, Wolters Kluwer en Heineken verdienen de topbestuurders al meer dan honderd keer het inkomen van een doorsneewerknemer.
Zo kreeg topman Ben van Beurden van Shell afgelopen jaar een totale beloning van 24 miljoen euro (inclusief pensioenbijdrage). Dat was liefst 170 keer het gemiddelde van de beloning bij Shell-werknemers.
Meest extreem was de situatie bij Unilever. Topman Paul Polman ontving over 2014 een beloning van 9,5 miljoen euro en dat was 273 keer zo veel als het gemiddelde bij Unilever. Het soep- en zeepconcern met 175 duizend werknemers heeft overigens veel werknemers in Azië en Afrika die in vestigingen werken met relatief lage loonkosten.
Topbeloning terecht?
Opmerkelijk genoeg was Unilever-topman Polman eerder dit jaar één van de eerste grote bedrijfsbazen in de wereld die zelf de hoogte van zijn beloning ter discussie stelde.
In een interview met de Washington Post zei Polman afgelopen mei: "Mensen op ons niveau zouden niet gemotiveerd moeten zijn door het salaris. Als je mij het dubbele zou betalen, ga ik niet twee keer zo hard werken, want ik zet mijn maximaal beschikbare tijd al in. Zou het de manier waarop ik dingen doe veranderen? Niet echt, want ik probeer de juiste dingen voor dit bedrijf te doen voor de langere termijn. (...) Ik schaam me nog steeds als het onderwerp opduikt. Ik voel me in verlegenheid gebracht, om eerlijk te zijn. De board probeert de compensatie verder omhoog te krijgen, en dat hebben we steeds geweigerd. Dat is niet heroïsch, maar ik denk dat er iets van redelijkheid moet zijn."
Bron: Z24/ANP
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl