De Rus Leonid Sokolik heeft vlaaienfabriek Kon Vlaai bedacht. Als
bedrijfsleider ‘bewaakt’ hij sinds de oprichting de typisch Limburgse
receptuur van de vlaaien. Inmiddels werken er in zijn fabriek, afhankelijk
van de vraag, veertig tot zestig Russen. Het bedrijf is gevestigd in een
buitenwijk van de Russische hoofdstad.

Dat schrijft Het
Financieele Dagblad woensdag 13 januari.

Sokolik kwam op het idee van een eigen fabriek voor Limburgse vlaaien, toen
hij lang geleden enkele jaren in Nederland woonde.

Les in Limburg
De Rus ging in de leer bij een toen 75-jarige bakker in Stramproy, een dorp
in Limburg onder de rook van Weert. De Rus bemachtigde destijds niet alleen
het originele recept van de Limburgse lekkernij. Ook kocht hij enige
vlaaienmachines in Limburg.

De bijzondere smaak van de vlaai slaat aan bij de Russen, een volk dat graag
zoetigheden eet. Zeker omdat ze ook nog eens dol zijn op kersen, in veel
vlaaien het belangrijkste ingrediënt.

De ingrediënten haalt hij niet uit Nederland. Zo komen de kersen uit Polen.
Geen verse, maar diepgevroren. En in tegenstelling tot menige Nederlandse
bakker gebruikt hij geen echte boter, maar margarine.

Volendam
Opvallend is de doos met het logo van Kon Vlaai. Daar staat Sokolik op, in
traditioneel Volendams kostuum. Hij zocht een typisch Nederlands plaatje en
kwam uit op Volendam, inclusief klompen. Lachend zegt Sokolik: "Volendam
is ook een stukje Nederland." Dat het niets met Limburg heeft te maken
weten de Russen niet, stelt de Russische vlaaienbakker.

Het bedrijf Kon Vlaai verkoopt de lekkernijen aan ongeveer 450 supermarkten in
Moskou. Omdat die steeds hogere verkoopmarges claimen, is het bedrijf van
Sokolik een maand geleden met een eerste eigen winkel gestart. Als die proef
slaagt, wil Kon Vlaai een keten van vlaaienwinkels in de Russische hoofdstad
opzetten.

Ontbijtkoek
Inmiddels maakt Kon Vlaai ook gevulde koek en andere typisch Nederlandse
producten. Sokolik: "De planning is om ook lekkere ontbijtkoek te gaan
maken."

Aan export van vlaaien denkt hij niet. De beperkte houdbaarheid maakt het
tijdrovende transport moeilijk. Wel overweegt Sokolik om met Nederlandse
bedrijven te gaan praten over verkoop van gevulde koeken. Door de grote
verschillen in uurloon zou dat mogelijk interessant zijn.

De start van het vlaaienbedrijf was niet gemakkelijk, zo vertelt Sokolik.
Russen zijn weliswaar liefhebbers van taart, maar kenden de specifieke
Limburgse vlaai niet. Sokolik moest de vlaai letterlijk door
supermarkteigenaren laten proeven om de eerste orders binnen te halen.
Sokolik: "Als ze het eenmaal hadden geproefd, konden we het meestal
direct verkopen. Ze vonden het lekker."

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl