Dijsselbloem wordt voorzitter van het Nationaal Groeifonds van €20 miljard

Oud-minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem is benoemd tot voorzitter van de onafhankelijke commissie die het kabinet gaat adviseren over investeringen vanuit het Nationaal Groeifonds.

De commissie heeft hem zelf uit haar midden voorgedragen en het kabinet neemt die voordracht over.

Het Nationaal Groeifonds stelt de komende vijf jaar in totaal 20 miljard euro beschikbaar voor projecten die bijdragen aan blijvende versterking van de toekomstige economische groei. De commissie onder leiding van Dijsselbloem gaat investeringsvoorstellen beoordelen en daar advies over uitbrengen aan het kabinet.

De PvdA’er beschikt over ruime bestuurlijke ervaring. Dijsselbloem is nu voorzitter van de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV). Ook is hij onder meer voorzitter van de raad van toezicht van Wageningen University & Research en lid van het toezichtsorgaan van het Centraal Planbureau (CPB).

Dijsselbloem was van 2012 tot en met 2017 minister van Financiën in het kabinet-Rutte II en daarnaast voorzitter van de Eurogroep.

Carrière van Jeroen Dijsselbloem

De in 1966 in Eindhoven geboren Jeroen René Victor Anton Dijsselbloem groeide op een redelijk a-politiek gezin maar was al vroeg geïnteresseerd in politiek. Tijdens zijn studie in Wageningen werd hij lid van de PvdA, uit het geloof in een sterke, linkse en sociale partij.

Twaalf jaar lang – met een kleine onderbreking – zat de landbouweconoom in de Tweede Kamer. Van 2000 tot 2012 was hij een stille kracht op de achtergrond die loyaal was aan de partijleiders. Nooit drong hij zich op de voorgrond, nooit deed hij een gooi naar het leiderschap.

Hij hield hij zich onder meer bezig met onderwijs, integratie en vreemdelingenbeleid. Zijn strijd tegen gewelddadige computerspelletjes en de seksualisering van de samenleving deed binnen de partij wel enige wenkbrauwen fronsen.

In 2012, midden in een enorme economische crisis, bouwde zijn politieke vriend Diederik Samsom een coalitie met de VVD. Dijsselbloem kreeg de zware post Financiën. Een paar maanden later kwam daar het voorzitterschap van de eurogroep bij.

Hij moest als eurogroepvoorzitter alle zeilen bijzetten om de eurocrisis in de Zuid-Europese landen te bedwingen. Het hielp dat hij een goede band opbouwde met de machtigste minister van Financiën van de eurozone, de Duitser Wolfgang Schäuble.

In Nederland moest hij enorm bezuinigen. Volgens sommige economen gebeurde dat veel te rigoureus. Hij vertrok uiteindelijk bij Financiën met een miljardenoverschot op de begroting.