3 liefdeslessen van een digital nomad

Als digital nomad is mijn zoektocht naar een liefdespartner voor het leven vooralsnog niet succesvol, maar wel avontuurlijk. In 2013 zette ik de eerste stap naar een leven als digital nomad door online Engelse les te geven. Ik wist dat ik wilde reizen en zag dit als een manier om mezelf te onderhouden.

Nu, op mijn 35ste, heb ik in twaalf landen gewoond en er meer dan dertig bezocht. Ik ben steeds blijven lesgeven en ben daarnaast begonnen met het schrijven van content. Momenteel doe ik de communicatie voor een eco-gemeenschap in Thailand, waar ik nu woon.

In de loop der jaren heb ik een heleboel avontuurtjes gehad en een paar langere relaties, waarvan ik veel heb geleerd. De volgende drie lessen wil ik delen:

1. Hecht niet te snel aan een toekomst samen

We ontmoetten elkaar op een cursus boeddhisme in Nepal. Hij had lang krullend haar en ik had veel vrije tijd. Ik liep twee weken lang achter hem aan, totdat hij overstag ging, smoorverliefd op me werd en vroeg ik bij hem wilde intrekken.

Vervolgens gingen we over tot het hartstochtelijk negeren van een van de kernprincipes van het boeddhisme: niet hechten. Hechting, zei Boeddha, is de wortel van lijden. Wij testten die theorie door sterk gehecht te raken aan de gezamenlijke toekomst die we al snel hadden uitgestippeld - een toekomst met een groot aantal kinderen met krullend haar.

Onze experiment om het tegenovergestelde te doen van wat Boeddha ons had geleerd, bracht ons al binnen enkele maanden in aanraking met een ander kernprincipe van het boeddhisme: dat van vergankelijkheid.

Nadat we ons ruziënd een weg hadden gebaand door negen landen, besloten we uit elkaar te gaan. We beëindigden de relatie door hand in hand te wandelen, rond de boeddhistische stupa in het hart van de buurt waar we elkaar voor het eerst ontmoetten. Daar beseften we dat het niet werkt om je te hechten aan een visie die nog geen sterk fundament heeft.

Dit gebeurde 11 jaar geleden, maar het is een les die ik sindsdien nog een paar keer heb moeten leren.

2. Een mislukte relatie kan een vriendschap zijn

En toen was daar Moishe. Ach, Moishe, als een frisse wind die opsteekt op het moment dat je dacht niet meer te kunnen ademen. In dit geval deels door een nieuw luchtwegvirus dat zich rap verspreidde - het was 2020 en de wereld verkeerde net officieel in een pandemie.

Moishe en ik hadden elkaar ontmoet op Nomad Soulmates, een dating app voor digital nomads, onder de meest surrealistische omstandigheden. Alle vluchten waren geannuleerd en de wereld was in paniek.

We leken goed bij elkaar te passen, aangezien we veel gemeen hadden. Allebei seculiere Joden uit de Verenigde Staten die al langere tijd aan het reizen waren. We wilden allebei ons leven met iemand delen, maar geen kinderen - iets wat bijna onmogelijk is binnen onze gemeenschap (onder joden is veelal het traditionele gezin de norm, red.).

Als klap op de vuurpijl waren we ook allebei geobsedeerd door het idee een gemeenschap op te bouwen met het organiseren van diners, workshops en allerlei andere ontmoetingen.

Probleem: ik zat in Zuid-Korea, hij in Pennsylvania in de VS. Om de 13 tijdzones en COVID-maskers die ons van elkaar scheidden te overbruggen, deden we wat elk stel logischerwijs zou doen na vijf maanden online daten: We besloten "samen de hele quarantaine te doen".

Ik vloog de wereld over naar Pennsylvania waar we voor drie maanden een eenkamer-appartement huurden in een Amish-gemeente. Dag en nacht hoorden we het geklop van paardenhoeven voorbijkomen.

Het bleek dat Moishe en ik nog iets belangrijks gemeen hadden: een neiging om op de zaken vooruit te lopen. Je zou denken dat we beter wisten, in een stad waar koetsen en huifkarren voortdurend het goede voorbeeld geven, maar helaas presteerden wij het toch om het paard achter de wagen te spannen.

Een paar dagen nadat we bij elkaar waren ingetrokken, werd al duidelijk dat we geen romantische klik hadden. Toch bleven we de volgende drie maanden vanuit hetzelfde huis werken, met elkaar als enige sociale contact.

Hoewel mijn hoop om in hem een partner voor het leven te vinden al snel in de kiem werd gesmoord, heeft dit verhaal wel een happy end. We verhuisden allebei naar het buitenland en delen nu een netwerk van kennissen en vrienden.

Ik trek hier twee lessen uit. De eerste is de voor de hand liggende les om geen grootse plannen te maken met iemand die je nooit in het echt hebt ontmoet. De tweede misschien belangrijkere les is dat er zoveel meer is dan de romantische liefde die je voor ogen had, als je flexibel genoeg bent om een mislukte relatie om te zetten in een eersteklas vriendschap.

3. Luister naar je gevoel

Ik had net weer een mislukte relatie achter de rug toen ik mijn eerste Tinder-date had. We ontmoetten elkaar in Florida, toen ik mijn vader bezocht op weg naar Mexico. Die reis blies ik al snel af, nadat ik mijn date voor het eerst een elastiekje uit zijn paardenstaart zag halen. Zijn knappe uiterlijk overtuigde me om te blijven.

Hoewel we aanvankelijk een sterke band hadden, waren er vanaf het begin duidelijke onderliggende problemen. Terwijl ik altijd al gefascineerd was geweest door de psychologie in relaties, was hij daar sceptisch over. We hadden ook niet dezelfde langetermijndoelen: hij was bijvoorbeeld vastbesloten om in Florida te blijven, terwijl ik niet van plan was om fulltime terug te keren naar de VS.

Een jaar lang probeerden we iets te laten werken dat gedoemd was te mislukken. Spoiler alert: het mislukte. Als je een relatie aangaat terwijl je ergens het gevoel hebt dat het niets wordt, dan klopt dat gevoel waarschijnlijk ook.

Toch heb ik geen spijt. Door deze ervaring kan ik nu prioriteit geven aan het potentieel van een gezonde relatie in de toekomst, in plaats van genoegen te nemen met een minder-dan-ideale-relatie nu.

Tegenwoordig maak ik het in een vroeg stadium uit als ik zie dat een langetermijnrelatie onwaarschijnlijk is.

Waarom het op reis allemaal net wat sneller gaat

Wat ik vooral heb geleerd van deze nomadische liefdesaffaires, is dat het gewoon niet goed is voor je relatie of voor je hart, om jezelf voorbij te galopperen door te snel te grote stappen te nemen en grootse plannen te maken.

Maar de verleiding om dat te doen is groot als je aan het reizen bent. Het is dan veel gebruikelijker om snel contact te maken, sneller dan dat je in de 'echte wereld' misschien zou doen. De band met mensen is vaak intenser, omdat wij digital nomads vaak in een bubbel van vergankelijkheid en beperkte tijd leven.

Er is een gevoel van urgentie dat ons dwingt sneller te verbinden.

Het kan geweldig lijken om in te trekken bij een jongen die je van internet kent, je toekomst te plannen met een boeddhistische krullenbol of om spontaan al je reizen voor iemand te annuleren, maar tenzij je in een romantische komedie zit, zijn dit doorgaans geen manieren om een stabiele relatie op te bouwen.

LEES OOK: 15 kleine maar belangrijke dingen die je na 6 maanden moet weten over je partner in een nieuwe relatie