Ik sliep in een capsulehotel in Hong Kong – en dat doe ik nooit meer

Op het eerste gezicht lijkt het heel wat: een budgethotel dat er helemaal op gericht is om jou een heerlijke nachtrust te bezorgen. Dat is het idee achter SLEEEP, Hong Kongs eerste capsulehotel.

Maar dat is het eerste gezicht hè? In werkelijkheid is zo’n hotel natuurlijk heel wat minder relaxed.

SLEEEP ligt in Sheung Wan, een Hong Kongse wijk naast het zakendistrict, en biedt onderdak aan toeristen, overwerkte inwoners van Hong Kong en zakelijke reizigers. De pay-off? SLEEEP biedt haar gasten “ademruimte in een verstikkende omgeving”, althans, volgens Jun Rivers die het hotel samen met Alex Klot oprichtte.

“We geloven echt dat voldoende slaap ons verder brengt in ons privéleven en ons werkende bestaan”, aldus Rivers vorig jaar in Lifestyle Asia.

Hoewel het hotel met z’n Apple-achtige, minimalistische ontwerp zilver won bij de Design for Asia Awards 2017, slaagt het niet in zijn meest basale doelstelling.

Ik sliep in SLEEEP tijdens een zakenreis naar Hong Kong. Ik vond het te warm, werd verschillende keren wakker en ben al met al afgeknapt op het concept.

SLEEEP ligt tussen Queen's Road Central en Gough Street in de wijk Sheung Wan. Halverwege de straat is een trap, die moet je op. Het voelt een beetje als het vinden van een geheime doorgang. Pas wanneer je de spreuken en boodschappen ziet die met slaap te maken hebben, weet je dat je goed zit.

De beleving is gestroomlijnd - geen receptionist, geen sleutelkaart - alleen een touch screen naast de deur.

De dag dat je incheckt ontvang je een QR-code. Deze hou je tegen een scanner om de deur van het capsulehotel te openen.

Het is doodstil als ik binnenkom, een goed teken! Dat wordt lekker slapen. Het is 11 uur 's avonds, volgens mij is iedereen al lang in slaap gevallen. Binnen heet een scherm me welkom en voorziet me van nuttige info.

De andere gasten hebben hun schoenen onder een bank gezet. Voor wie toch wil rondlopen zijn er slippers. Maar wat is het hier klein! Volgens Lifestyle Asia is het hotel 34 vierkante meter...

Ik ben wat gedesoriënteerd en sta eerst voor de verkeerde capsule. Als je binnenkomt gaan de lichten van jouw capsule aan, maar dat zie je niet vanuit de entree.

Het hotel is een en al functie, en nauwelijks vorm. Alles, van het WiFi-wachtwoord tot en met de vloerbedekking, is  minimalistisch met een hoofdletter M. Daar hou ik wel van. Focus.

In het kluisje vind ik een beker, een handdoek, ruimte voor een kleine koffer en plek om wat kleren te hangen. De kluis is alleen veel te smal voor mijn koffer.

Het minimalistische interieur doet denken aan The Matrix. Een zware schuifdeur scheidt de gemeenschappelijke badkamer van het slaapgedeelte. De deur maakt wel veel herrie. En ik ben al zo bang om veel geluid te maken. Dat gevoel wordt versterkt wanneer ik de kraan opendraai om mijn tanden te poetsen.

Na het tandenpoetsen ga ik naar bed. Ik smijt mijn Kindle, telefoon, laptop en fles water in mijn "SLPer". Het voelt ergens wel heel knus en gezellig. Een magnetisch vilten gordijn sluit de capsule af.

Elke capsule heeft wanden met houtmotief, ronde hoeken, oplaadpunten en 'Circadiaans' licht (licht dat je 24-uurs ritme volgt). Het beddengoed is comfortabel en kun je aanpassen qua pluche en stevigheid.

Ik wil nog wat op de laptop werken, maar dat maakt veel geluid en ik wil de andere gasten niet wekken! Het is hier heel gehorig - ik hoor kranen lopen, iemand die in z'n kluisjes rommelt, de deur van de badkamer die open en dicht gaat.

Waar SLEEEP ook voor zorgt: oordopjes, een leeslampje en een slaapmasker. Oordopjes... ermee slapen is niet ideaal. Ik deed het toen ik naast een bouwplaats woonde in New York, maar het slaapt niet lekker. Bovendien, oordopjes horen bij een hostel en niet bij een hotel, laat staan een capsulehotel.

Naast het bed ligt een klein boekje met informatie over het hotel, vreemdsoortige poëzie over slapen en een link naar de website.

Het is vreemd. Ik ben nog niet aan slapen toe, maar er valt hier niets te doen. WiFi is wel heel snel, dus ik surf wat rond op Instagram. Dan ga ik slapen - althans, dat probeer ik.

Ik hoor andere gasten hun ding doen in de badkamer en doe toch maar de oordopjes in. Twee uur later word ik hevig zwetend wakker. De ventilatie in de capsule is beroerd, dus ik doe het vilten gordijn open voor wat frisse lucht. Drie uur later word ik weer wakker van een gast die opstaat. De volgende uren breng ik door in een toestand van half waken, half slapen. Wat goed is voor een verschrikkelijk slechte slaap.

Wat een ontzettende afknapper. En dat terwijl ik heel opgewonden en enthousiast was over het idee van een capsulehotel. Pluspunt: de douche is tenminste goed heet.

Het hotel maakt zelfs gebruik van een innovatief  systeem voor hergebruik van warmte - de warmte van de airco's worden gebruikt om het water te verwarmen. Best geniaal.

Als ik wegga (check-out niet nodig, uiteraard) zie ik het scherm de volgende gast verwelkomen. Het hotel doet me nog het meest denken aan een stomme robot. SLEEEP is een cool, futuristisch concept dat gewoon nog niet goed werkt. Misschien komt dat nog met de nodige aanpassingen.

Het voelt slecht. Graag zou ik SLEEEP heel goed en leuk vinden. In veel opzichten is het concept goed ontworpen en uitgevoerd, alleen faalt het jammerlijk wanneer het op geluid aankomt. Net als ikzelf, leken de andere gasten zo stil mogelijk te doen. Niemand sprak, iedereen bewoog zich voort op slippers. En toch was er overal geluid! Ik kan me dan ook niet voorstellen dat ik de enige ben die slecht sliep.

Bekijk ook: We gingen naar het eerste Japanse capsulehostel van Groot-Brittannië - waar je voor €28 slaapt in een pod