Robinhood is een Amerikaanse beleggingsapp voor de handel in aandelen. Als belegger betaal je geen transactiekosten. Onlangs werd het achterliggende bedrijf gewaardeerd op 1,3 miljard dollar.
Toen het bedrijf begon hadden de twee oprichters geen bewijs dat hun idee zou werken.
Mede-oprichter en co-CEO Vlad Tenev legt uit dat zijn bedrijf geen goedkeuring van toezichthouders kon krijgen, zonder dat de financiering van de app via durfkapitalisten geregeld zou zijn. Maar het gros van financiers waar hij langs ging, wilde geen geld steken in een idee zonder tastbaar product.
“Investeerders willen pas geld toezeggen als ze zeker weten dat je goedkeuring krijgt van de autoriteiten, maar je hebt financiering nodig om goedkeuring te krijgen.”
Om financiering te krijgen gingen Tenev en zijn mede-oprichter langs tientallen investeerders. Hij schat dat ze 75 keer 'nee' te horen kregen, voordat ze 3 miljoen dollar ophaalden.
Hieronder een stukje uit de podcast over het moment dat ze succes boekten:
Vlad Tenev: Degenen die toen investeerden, zetten hun geld vooral op het team - Baiju en ik dus - en op een onbewezen idee, op dat moment. We moesten nog aantonen dat we klanten konden werven en het product konden afleveren.
Alyson Shontell (BI): Dus iemand als Marc Andreessen geeft je geld zonder dat je een product hebt en zonder goedkeuring van financiële toezichthouders. Dat is een behoorlijke gok. Investeerders doen dat meestal niet; je pitch moet dus geweldig zijn geweest.
Tenev: Vanaf het begin was het behoorlijk uitdagend. Veel mensen geloofden er niet in. We moesten vaak op de deur kloppen en vasthoudend zijn. We hebben denk ik op 75 deuren geklopt, voordat het eindelijk goed uitpakte.
Shontell: Dus je hebt 75 keer 'nee' gehoord van durfkapitalisten?
Tenev: Ja...Wat wel hielp om individuele financiers aan te trekken voor Robinhood was het idee dat je met iets belangrijks bezig bent en het op een nieuwe manier aanpakt. Het had iets rebels, maar op een goede manier. De financiële wereld heeft de afgelopen decennia immers niet het vertrouwen gewonnen van consumenten, vooral niet bij onze generatie. Ze hebben consumenten actief een pooit uitgedraaid.
In 2008 moesten de banken worden gered en in veel opzichten heeft de middenklasse de rekening betaald. En de voordelen van het herstel zijn grotendeels naar de rijkste 1 procent gegaan. Dat voelt erg onrechtvaardig. De winstmarges voor financiële diensten die volledig zijn gedigitaliseerd, zijn nog veel te hoog. Dat leidt tot het gevoel dat ze bijna letterlijk geld uit jouw zak halen en het in hun eigen zak stoppen.
Eén van de cijfers waar ik het meest trots op ben is dat we ongeveer een half miljard dollar aan kosten voor commissies hebben bespaard en dat geld is in de zakken van klanten gebleven.