Moederbedrijf Unilever besloot oktober 2007 dat fabrieken in Delft,
Vlaardingen en Loosdrecht gesloten zouden worden. Vorige week vrijdag
verliet de laatste pot pindakaas de lopende band in Delft en vrijdag werd de
poort gesloten. De productie heeft vanaf juli plaats in Rotterdam.

"Voor iedereen is dit een heel erg pijnlijk moment",
beschreef de 37-jarige Karmalita Hanoeman de gevoelens van zichzelf en haar
collega’s op hun laatste werkdag. "We hadden dit niet verwacht. Het was
een goed lopend bedrijf. Maar ik denk dat de aandeelhouders meer winst
willen zien."

Voor Delft betekent het vertrek van de pindakaasfabriek een groot verlies.
Niet alleen omdat er 174 arbeidsplaatsen verloren gaan, maar ook omdat de
Calvé-fabriek en de productie van pindakaas belangrijke onderdelen zijn van
de Delftse identiteit. "Vandaag is een dag van afscheid, vandaag gaat
de poort echt dicht", sprak directeur Dick Kuiper.

Met de sluiting van de fabriek verdwijnt ook de typische, weeë, zoete
geur van de pindakaasproductie uit Delft. Wat met de fabriek zelf gebeurt,
is onbekend. De Nederlandsche Oliefabriek, later bekend geworden als Calvé,
werd in 1883 opgericht voor de productie van olie uit aardnoten. In 1948
bracht het bedrijf zijn meest bekende artikel op de markt: de pindakaas.

Behalve pindakaas werd in Delft nog een reeks andere Calvé-sauzen gemaakt. De
meeste productie is inmiddels verplaatst naar het buitenland. De
productielijn van de pindakaas verhuist dezer dagen naar een
Unilever-fabriek in Rotterdam. De afgelopen maanden hebben de werknemers
hard gewerkt aan een flinke voorraad van het broodbeleg, zodat supermarkten
de komende tijd geen nee hoeven te verkopen. Jaarlijks maakt Calvé ongeveer
twintig miljoen potten pindakaas.

Hoewel de meeste werknemers inmiddels ander werk hebben gevonden, was
het afscheid van de Calvé-fabriek een pijnlijke aangelegenheid. De arbeiders
publiceerden een rouwadvertentie en plaatsten vrijdag een rouwkrans bij de
poort, die symbolisch werd afgesloten met een kettingslot. De sleutels
werden even symbolisch weggegooid.

Ook werd op een groot scherm een afscheidsvideo vertoond, met portretten van
de arbeiders, onder de klanken van Frank Sinatra's My way. Kippenvel en
tranen bij veel omstanders waren het gevolg. Hanoeman: "We zijn een
grote familie. Je moet hier hebben gewerkt om te begrijpen wat wij voelen."

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl