Fruitijsjes uit Amsterdam zijn hit in Duitsland, maar calorierijk

Een “oase in de stad”, zo noemt ondernemer Nina Kamp (52) de, ach ja, ‘startup-steeg’ aan de Amsterdamse weesperzijde waar haar bedrijf The Nice Company is gevestigd. In de aan de Amstel grenzende straat nabij het stadscentrum is het doorgaans een komen en gaan van voorbijgangers, maar in deze breed opgezette steeg is het opmerkelijk rustig. Het zal de vele creatieve ondernemers hier ongetwijfeld de geestelijke ruimte bieden om hun ideeën uit te werken.

Kamp en haar compagnon Elisabeth Weerman huren er twee aangrenzende bedrijfspanden, waar zij met een tiental jonge, vooral vrouwelijke medewerkers dagelijks de ijsbranche proberen uit te dagen. Hier, op kantoor, staan dan ook meerdere vriezers.

Kamp haalt er een pak ijsjes van The Nice Company uit. In deze ijsjes, zo legt ze uit, verwerkt het bedrijf fruit. Zo is er een ijsje dat voor 70 procent uit aardbeien bestaat, bevat een andere voor 70 procent appelsap en nog weer een andere 20 procent frambozen en ruim 60 procent – jawel – hibiscusthee. “In veel ijsjes die je op de markt tegenkomt, zit amper fruit. Die zitten vol bewerkte ingrediënten en smaak- en kleurstoffen.”

IJs met biologisch geteeld fruit

Smaak- en kleurstoffen gebruikt haar bedrijf niet. Het fruit en de room die Kamp gebruikt, is daarnaast biologisch geteeld.

Ze koopt het fruit in bij veelal Nederlandse en Duitse telers, om te besparen op de CO2-uitstoot van het transport. Sommige fruitsoorten haalt ze uit het buitenland, omdat het aanbod in Nederland gering is. Zo komen de aardbeien uit de fruitijsjes van The Nice Company uit Marokko en komen de watermeloenen uit Spanje. De melk haalt Kamp van de Weerribben en de room komt uit Duitsland.

Kamp stelt alleen héél fruit in te kopen, dus geen concentraat. Het binnenkomende fruit laat Kamp door een Friese fabrikant verwerken tot een smoothie, dat de basis vormt voor de ijsjes van The Nice Company.

Het concept blijkt een schot in de roos. Afgelopen jaar verkocht The Nice Company liefst anderhalf miljoen ijsjes. Niet alleen in Nederland, maar ook in Duitsland, Zwitserland en België. Kamp wist haar ijsjes sinds de start van haar bedrijf in 2012 naar liefst 2.500 verkooppunten te transporteren. Afgelopen maand kreeg de onderneming een kleine groei-injectie van 4 ton van impactinvesteerder Fair Capital.

Toen Kamp in 2012 met haar startup begon, had ze nog geen enkele ervaring in de voedingsmiddelenindustrie. Ze werkte als partner bij een managementconsultingbedrijf. “We hadden geen enkele klant in de voedingsbranche”, zegt ze, zittend aan een lange houten tafel in de kantine van haar kantoor.

Als moeder van drie kwam ze, zoals dat gaat, geregeld in situaties terecht waarin haar kinderen om een ijsje vroegen. Ze raakte gefascineerd door de opmerkelijke ingrediëntenlijst van veel soorten ijs. “Ze zitten vol smaakstoffen en er worden vaak wel drie soorten suikers door het ijs verwerkt.”

Dat laatste doen producenten volgens Kamp om het suikergehalte op de ingrediëntenlijst in drie stromen te kunnen opbreken. “Hierdoor lijkt het alsof suiker niet het belangrijkste ingrediënt is, terwijl dat in feite wel zo is. Producenten zoeken allerlei uitwegen om hun product zo goed mogelijk te kunnen presenteren, heb ik geleerd.”

Toen ze in de zomer van 2012 even wat minder werk voor haar consultancybedrijf had, besloot ze uit te vogelen hoe je ijs van fruit kunt maken. Al snel kreeg ze hulp van Weerman, die in die jaren een eigen cateringbedrijf runde. Het duo ontwikkelde verscheidene recepturen en ging allerhande festivals en voedselmarkten af om te kijken hoe mensen op hun ijsjes reageerden.

De reacties waren positief en het duo besloot door te gaan. Twee jaar lang werkte Kamp naast haar fulltimebaan als consultant aan haar startup. Standaard in de avonduren en in drukke perioden zelfs zeven dagen per week.

In 2014 besloot ze de knoop door te hakken: ze zegde haar veilige leven als partner gedag en besloot volledig voor het startupbestaan te gaan. “Het was spannend, want ik liet een zekerheid los. Ook levert het een stuk minder [geld] op in die eerste jaren. De kurk waarop je drijft, is dat je erin gelooft dat dit nodig is. Ik dacht: dit móét gewoon gebeuren.”

Het afreizen van festivals was leuk, maar leverde geen permanente inkomstenstromen op. Al snel kwamen de ondernemers dan ook tot de conclusie dat ze permanente verkooppunten moesten vinden. Kamp en Weerman richtten zich aanvankelijk op horecazaken en groene supermarkten, maar al snel konden ze grotere klanten aansluiten. Zo belandden de ijsjes in het Nederlands Openluchtmuseum, op tankstations van BP en zelfs enige tijd in Ah to go-supermarkten.

'Ola-muur' blokkeert Nederlandse markt

Na een tijdje ontdekte Kamp dat ze strandde op wat ze zelf omschrijft als een “Ola-muur”. Grote pretparken zoals de Efteling en de festivals van organisator ID&T bleken uitsluitend ijs van het Unilever-merk Ola te verkopen. “Ze hebben exclusiviteitscontracten afgesloten, waar veel belangen mee gepaard gaan. Daar willen ze niet onderuit.”

The Nice Company besloot daarop in 2017 de Duitse markt op te gaan, waar het aantal biologische winkels een stuk groter is dan in Nederland. Al na een jaar had ze naar eigen zeggen negen van de elf groothandels uit Duitsland aangesloten. Onder de afnemers bevinden zich grote bioketens zoals Dennree en Alnatura, die gezamenlijk goed zijn voor honderden winkels. “Ze waren heel kritisch en vroegen een boekwerk aan groene certificeringen. Ik dacht: heerlijk dat ze er in dit land zo serieus mee bezig zijn.”

Inmiddels is de Duitse markt samen met de verkoop in Zwitserland goed voor 55 procent van de inkomsten van de Amsterdamse startup.

Business Insider test een paar van de ijsjes van The Nice Company uit, en concludeert: wij snappen die Duitse afnemers wel. De ijsjes van de Amsterdamse startup proeven fris en – vergeef ons het cliché – fruitig. Grappig detail: in bijvoorbeeld het frambozenijsje vind je de kleine pitjes van de frambozen terug, waardoor de ijsjes onbetwist aan authenticiteit winnen.

Maar goed, wie de naam ‘fruitijs’ hoort, denkt óók aan de gezondheidsvoordelen van fruit. Hoe gezond zijn de ijsjes van The Nice Company eigenlijk? Fruit is in de basis rijk aan vezels en vitamines en daarom gezond. Je verlaagt er bijvoorbeeld het risico op hart- en vaatziekten mee. Wel raadt het Voedingscentrum aan om stukken fruit als geheel op te eten, en dus niet als smoothie of fruitdrank. Van vier sinaasappels krijg je een verzadigd gevoel, terwijl je ze als sinaasappelsap in no-time opdrinkt, schrijft het Voedingscentrum.

Ieder stuk fruit bevat natuurlijke suikers. Ook al zijn die natuurlijk, het zijn wél suikers. Pers je meerdere stukken fruit samen tot een fruitdrank of smoothie, dan krijg je volgens het Voedingscentrum in één keer veel suikers en dus calorieën binnen.

Aangezien de ijsjes van The Nice Company voor een belangrijk deel uit bevroren smoothies en vruchtdranken bestaan, bevatten ze dan ook de nodige suikers. Bovendien voegt de startup rietsuiker toe aan zijn product.

Volgens Kamp moeten we dat suikereffect niet overschatten. Bij een glas sap of smoothie drink je in één keer zo'n 250 milliliter fruit of sap op, beargumenteert ze, terwijl er in de fruitijsjes van de startup doorgaans tussen de 45 en 70 milliliter fruit of sap zit. "Dat zijn dus veel minder suikers."

Haar bedrijf doet bovendien geen gezondheidsclaims, benadrukt Kamp, "maar ik denk dat als je iets van voeding weet, je zelf wel in kunt schatten dat een ijsje met 70 procent aardbeien iets anders met je lijf doet dan een ijsje van water, suiker en een kleurstof. Ik ben van de school: weet wat je eet en maak daarin goede keuzes. Je eet niet drie keer per dag een ijsje. Als ik er een eet, wil ik de meest voedzame optie die er is.”

Volgens het Voedingscentrum worden echter alle soorten suikers, dus ook fruitsuiker, op dezelfde manier verwerkt in je lichaam. "Er is dus niet een soort beter dan een andere", schrijft het voedingsinstituut.

Fruitijsjes variëren in calorieën

Hoe verhouden de ijsjes van The Nice Company zich qua calorieën ten opzichte van de mainstream-merken? Eerst het reguliere marktaanbod. Het Voedingscentrum vergeleek zes ijsjes van andere merken op het aantal calorieën.

IJsjes mogen dan niet tot de Schijf van Vijf behoren, wie er toch een keer een wil eten, kan volgens het Voedingscentrum het beste een ‘fruitijsje aardbei’ (50 gram) van het Albert Heijn-huismerk kopen. Die bevatten 36 calorieën. Op nummer 2 staat het raketje van de Jumbo (55 gram), met 40 calorieën. Het meest ongezond is de zogeheten ‘choc’s amandel’ (85 gram), een soort amandelmagnum van de Jumbo. Dit romige ijsje telt 285 calorieën.

Dan het aanbod van The Nice Company. Dat varieert in calorieën, zo blijkt. Enkele kleinere ijsjes van 45 gram - appel citroen, appel aardbei en framboos hibiscus - bevatten respectievelijk 35, 38 en 41 calorieën. Grotere ijsjes van 60 gram - de puur aardbei - en 70 gram - de appel citroen, puur aardbei, en watermeloen en framboos hibiscus - bevatten respectievelijk 51, 54, tweemaal 55 en 64 calorieën.

Wel heeft The Nice Company ook calorierijkere varianten van 70 gram, waarbij het bedrijf gebruikmaakt van room. Het romige sinaasappelijsje bevat bijvoorbeeld 99 calorieën, het bosbessen witte chocolade-ijsje telt 175 calorieën en het veganistische pecan-karamelijsje bevat 220 calorieën. Die komen qua calorieën meer in de buurt van de ijsjes die het Voedingscentrum niet aanraadt, zoals de romige hoorntjes (217 calorieën, 69 gram) van de Albert Heijn en de eerder genoemde amandelmagnums (285 calorieën) van de Jumbo.

De ijsjes van The Nice Company zijn aan de prijs. Voor vijf ijsjes appel-aardbei betaal je bij online versmarkt Landmarkt 3,79 euro. Ter vergelijking: voor vijf stuks van de eerder aangehaalde aardbeienfruitijsjes van de AH betaal je 2,99 euro en voor 0,95 euro koop je negen van de eerder aangehaalde raketjes van de Jumbo. Betaal je 1,69 euro, dan krijg je twaalf perenijsjes van het AH-huismerk.

Volgens Kamp wordt de prijs van haar product simpelweg gestuwd doordat ze gebruikmaakt van biologisch fruit en zuivel. Daar hangt nu eenmaal een prijskaartje aan. “Een raketje is bijvoorbeeld niet veel meer dan water, suiker en kleurstof. Als je liever negen raketjes in je vriezer wil hebben, moet je dat zelf weten. Ik kies dan liever voor vijf ijsjes met echte melk en aardbeien.”

Minima kunnen dat wellicht niet betalen. Is de ondernemer niet bang dat haar product door het hoge prijsniveau als elitair zou kunnen worden gezien door sommigen? “We proberen het zo toegankelijk mogelijk te houden, we willen ons merk dus niet heel exclusief maken”, zegt Kamp.

IJsjes zijn een product dat je niet iedere dag eet, vindt Kamp, “dus de keuzes die je daarin maakt zijn uiteindelijk up to you”. Koop je een ijsje van The Nice Company in de horeca, dan zijn ze vaak niet veel duurder dan een ijsje van een regulier merk, nuanceert Kamp: “Je betaalt bijvoorbeeld vaak 1,50 euro voor ons ijsje met verse aardbeien, terwijl een raketje van een ander merk grofweg 1 euro kost.”

Forse omzetgroei: 24% in 2022

Hoe het ook zij, groeitechnisch heeft The Nice Company de wind mee. Hoeveel omzet het bedrijf precies draaide in 2022 wil Kamp niet zeggen, maar volgens haar groeide de omzet afgelopen jaar met 24 procent. Kamp: “We groeien beheerst. Ons productieproces gaat voor een groot deel met de hand, dus te harde groei kunnen we niet bijhouden.”

De groene startup maakt momenteel geen winst, vanwege de uitbreidingsplannen. Hoe groot het verlies in 2022 was, deelt Kamp niet. Uit gedeponeerde jaarcijfers bij de Kamer van Koophandel (KvK) over 2021 blijkt dat het bedrijf toentertijd een negatief eigen vermogen noteerde van ruim 1 miljoen euro, een toename van ruim anderhalve ton ten opzichte van het jaar ervoor.

Volgens Kamp komt dat door achtergestelde leningen op de balans van de aandeelhouders, onder wie zij en Weerman. “We zijn als aandeelhouders gaan investeren, omdat we een langetermijnvisie hebben. Er staan daardoor leningen op de balans.”

Trek je die leningen ervan af, dan kom je volgens de ondernemer in 2021 uit op een negatief eigen vermogen van bijna 2 ton. "Het gevolg van investeringen in onze groei", verklaart de ondernemer het resterende negatieve saldo.

Vanwege haar “langetermijnvisie” stelt Kamp desgevraagd dan ook níét voornemens te zijn haar bedrijf te verkopen aan Unilever, mocht de mogelijkheid zich eens voordoen. Aan de andere kant: zou zo’n overname niet juist een mooie manier zijn om in Nederland op het ijsmenu van Unilever-dochter Ola te belanden?

Nee, volhoudt Kamp: "Ik ben 52 jaar, wat zou ik dan moeten doen? Ik wil dit kindje tot bloei zien komen. Ik wil laten zien dat het anders kan. Voorlopig zit ik hier dus goed. Ik heb superfijne aandeelhouders. Wat ik aan familiebedrijven mooi vind, is dat ze keuzes maken voor de lange termijn. Wij mogen dan geen familiebedrijf zijn, maar ik wil dat langetermijnperspectief óók. Als ik er op een dag mee op zou houden, hoe mooi zou het dan zijn als iemand binnen de organisatie het stokje overneemt?”

LEES OOK: Nederland blijkt een perfect land te zijn voor sociale bedrijven, die winst niet centraal stellen: ‘Ik ben een ondernemende activist die wél met geld te maken heeft’