De pendel slingerde van het ene extreem naar het andere in de afgelopen vijf jaar. Angst voor inflatie heeft plaatsgemaakt voor angst voor deflatie, signaleert Errol Keyner. Maar angst is een slechte raadgever… tenzij het terecht is.
Centrale banken en overheden pompten (en pompen) massale hoeveelheden geld in vrijwel alle bepalende economieën in de wereld. De kredietcrisis – toen het financiële systeem een dodelijke infarct naderde – noopte tot drastische en onorthodoxe maatregelen.
Kenners wisten dat deze uiteindelijk tot hyperinflatie moesten leiden, ook al mitigeerden centrale banken hun verruimende maatregelen via ingenieuze trucs.
Correctie, deflatie is aanstaande
Diezelfde kenners weten nu dat niet hyperinflatie zal volgen, maar dat we vele jaren van deflatie tegemoet kunnen zien. Het gebrek aan vertrouwen bij consumenten zorgt voor vraaguitval. Bedrijven bezuinigen en kijken wel uit om nieuwe medewerkers aan te nemen. Werkeloosheid zal hardnekkig blijken. Voor zover ondernemers niet terughoudend willen zijn met investeren, dwingen banken hen daartoe, simpel door minder kredieten te verschaffen.
Wanneer deflatie echt zou optreden, zal de vraag naar producten nog meer afnemen: waarom vandaag iets kopen als je het morgen voor minder kunt aanschaffen?
Ophanging of elektrische stoel
Tja, hoe geloofwaardig zijn experts die ons het ene moment een allesverwoestende inflatie voorspellen, om kort erna een even dodelijke deflatie te garanderen?
Een gewone sterveling weet het niet. Maar in ieder geval weet hij dat hij het niet weet, dit in tegenstelling tot de zelfbenoemde monetaire en macro-economische goden. Maar de angst voor ellende is stevig aangewakkerd, waarbij het onduidelijk is of de dood ontstaat door ophanging of elektrische stoel.
Angst terecht
Ook ik weet het niet, maar ik gok op hyperinflatie, puur omdat spaarders dan het gelag betalen. Hierdoor zullen partijen die op de pof leven, vooral machtige overheden met enorme staatsschulden, een welkome nieuwe start kunnen maken. De onafhankelijkheid van centrale banken – die inflatiebestrijding als primaire taak zien - zal het afleggen tegen door maatschappelijke onrust gedreven politici.
Maar misschien ben ik te pessimistisch. Want zelfs mijn held Jens Weidmann, de baas van de Duitse centrale bank, zegt niet bang te zijn voor inflatie. Tegelijkertijd is hij ook niet angstig voor deflatie.
Nu word ik pas echt bang.
Errol Keyner is adjunct-directeur bij de Vereniging van Effectenbezitters (VEB), maar schrijft dit artikel op persoonlijke titel.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl