- Sorcha Coyle was lerares in het Verenigd Koninkrijk, maar besloot voor een hoger salaris naar Qatar te verhuizen.
- Na vier jaar werken in Qatar had ze genoeg geld gespaard om op haar 29ste een huis te kopen in haar thuisland Ierland.
- Ze verhuurde haar woning en trok naar Dubai. Na nog eens zes jaar in het Midden-Oosten keerde ze weer terug naar Ierland.
- Lees ook: De 10 goedkoopste Europese hoofdsteden om te leven voor digital nomads – en hier is het relatief duur
Als lerares in Engeland verdiende Sorcha Coyle slechts 1.200 pond (omgerekend zo’n 1.390 euro) netto per maand. “Nadat ik mijn rekeningen en huur had betaald, had ik aan het eind van elke maand nul pond op m’n rekening staan”, zegt ze tegen Business Insider.
Nadat ze jaren in Engeland en in haar geboorteland Ierland les had gegeven, besloot ze richting Qatar en Dubai te vertrekken voor het grote geld. Maar het levenstempo was daar zo hoog, dat ze uiteindelijk besloot weer huiswaarts te keren. Wel pas nadat ze genoeg gespaard had om haar droomhuis te kunnen kopen.
Coyle verhuisde naar Qatar voor een hoger salaris
Coyle was op zoek naar avontuur, nadat ze een jaar in Engeland en Ierland had gewerkt als freelance lerares. “Ik dacht gewoon, waar kan ik heen waar ik geld kan verdienen en kan reizen”, vertelt ze.
Toen ze besloot richting de golfstaten te vertrekken, waarschuwde veel mensen haar dat dit een “enge plek is voor vrouwen”. Maar Coyle wist wel beter. Haar tante werkte in de jaren ’80 zonder problemen als verpleegster in Saudi-Arabië, Oman en de Verenigde Arabische Emiraten.
Coyle solliciteerde op vacatures op scholen in Saudi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en Qatar. Ze kreeg op al haar sollicitaties een positieve reactie en koos voor een baan op een nieuwe Engelstalige afdeling van een internationale school in Doha, de hoofdstad van Qatar.
Het was ook het beste financiële pakket, vertelt ze. "Ze boden me 11.500 Qatarese riyals per maand (destijds 2.300 euro), belastingvrij, plus gratis accommodatie en een reiskostenvergoeding."
Toen ze in Doha aankwam, samen met een paar andere leraren die op dezelfde school zouden gaan werken, kreeg ze de helft van haar maandsalaris in een envelop en een telefoon met een simkaart. Allemaal kregen ze een gemeubileerd appartement met twee slaapkamers, op 20 minuten lopen van de kust.
Coyle trok binnen een jaar in bij een vriendin in hetzelfde blok, waardoor haar huur gehalveerd werd en ze nog meer van haar salaris kon opsparen. Aanvankelijk was ze van plan om in vijf jaar 100.000 euro te sparen, wat genoeg zou zijn om een huis in Ierland te kopen.
"Ik stond elke dag om 6.30 uur op en was om 15.30 uur klaar met werken", zegt Coyle. Volgens haar is de balans tussen werk en privé beter in Qatar dan in het Verenigd Koninkrijk. "Ik kreeg veel mogelijkheden om me te ontwikkelen. Ik mocht bijvoorbeeld als loopbaanadviseur werken naast het lesgeven."
Op school in Qatar kun je niet alles zeggen
Volgens de Qatarese wet zijn relaties tussen personen van hetzelfde geslacht strafbaar. Ook zijn er regels die verplichten dat vrouwen onder de 25 een man als verantwoordelijke voogd hebben. Die moet toestemming geven als ze willen trouwen of naar het buitenland willen afreizen. De vrijheid van meningsuiting is daarnaast ook beperkt.
"Ons werd vanaf het begin af aan verteld dat we bepaalde dingen niet mochten bespreken", zegt Coyle. "Voorbeelden zijn het eten van varkensvlees, LGBTQ-relaties en -rechten, en Israël."
Haar studenten stelden haar vaak vragen over het leven in westerse landen, zoals hoe mensen hun echtgenoten ontmoeten en waarom mensen alcohol drinken. "Ik was heel duidelijk over het feit dat er geen goede of slechte manier is om te leven", zegt ze.
Maar ze was wel voorzichtig met haar uitspraken, omdat ze "niet beticht wilde worden van het verspreiden van een liberale agenda".
Als expat kun je redelijk westers leven in Qatar
Coyle had het gevoel dat "niets onmogelijk is" in Qatar. Met de hechte expatgemeenschap ging ze regelmatig drinken in mooie hotels en ontmoette ze succesvolle zakenmensen.
Ze sloot zich aan bij een 'Gaelic football'-team en sprak regelmatig met vrienden af om langs de kust te wandelen of de soeks (Arabische markten) te verkennen.
Als expat kon Coyle naar clubs en bars gaan en zich kleden zoals in het Westen. Maar ze moest wel oppassen om niet beledigend over te komen. In plaats van over straat naar het uitgaansgebied te lopen, nam ze een taxi.
"Wanneer je ergens heengaat in Qatar, moet je je ID laten zien om binnen te komen, zodat ze je kunnen volgen en weten waar je naartoe gaat." Dat gaf Coye een veilig gevoel.
Coyle kocht als 29-jarige een huis in Ierland
Na vier jaar in Qatar, vertrok Coyle in 2015 om een masteropleiding taalkunde in Londen te volgen.
De 70.000 euro die ze had gespaard, was genoeg om een huis in Ierland te kopen. "Ik denk niet dat ik ooit mijn huis had kunnen kopen als ik dit niet had gedaan."
Ze verhuisde naar Dubai, omdat ze niet op een andere school in Qatar mocht werken
Toen Coyle in Qatar woonde, viel ze onder het controversiële sponsorsysteem 'kafala'. Dit systeem, dat in veel Arabische Golfstaten voorkomt, bindt arbeidsmigranten aan werkgevers en maakt de expats daarom kwetsbaar voor misbruik en uitbuiting.
Toen Coyle probeerde terug te keren naar Qatar, werd ze geweigerd onder het kafala-systeem. Haar wens om les te geven op een andere school in de Golfstaat werd gedwarsboomd door de eerste school waar ze in dienst was: ze mocht niet binnen twee jaar voor een concurrent aan de slag.
In plaats van Qatar trok ze naar Dubai, de grootste stad van de Verenigde Arabische Emiraten. Ook hier ging ze les geven op een school.
Toen ze aankwam, werd ze een maand lang in een hotel ondergebracht, terwijl ze op zoek ging naar een woning.
Coyle kreeg 18.000 dirham (destijds zo'n 3.800 euro) per maand en huurtoeslag. Ze verhuurde ook het huis dat ze in Ierland had gekocht voor extra inkomsten.
Hoewel haar Emirati-leerlingen ontvankelijker waren voor andere culturen dan de scholieren in Qatar, miste Coyle wel de Arabische architectuur van dat laatstgenoemde land. "In Dubai voelt het net alsof je in Californië bent."
Coyle was blij om terug te keren naar Ierland
Na zes jaar in Dubai, verhuisde Coyle in februari 2022 terug naar het huis dat ze heeft gekocht in Ierland.
Coyle zegt dat ze het leven in de Golfstaten "makkelijker" vond dan thuis. "Je hebt niet dezelfde zorgen, als je huur wordt betaald", zegt ze. Maar ze begon zich ongelukkig te voelen en verlangde naar een gevoel van stabiliteit.
In Dubai, waar ze vooral jonge, alleenstaande mensen kende, miste ze "dat vertrouwde thuisgevoel".
In de Verenigde Arabische Emiraten begon ze naast haar werk als lerares een eigen bedrijf dat zich richtte op het adviseren van westerse docenten die dezelfde stap wilden zetten naar het Midden-Oosten. Ze was in de dertig, werkte hard, en wilde geld verdienen en pronken met haar lifestyle, zegt ze.
"Je kunt een burn-out krijgen als je dat te lang doet. Je kunt het contact verliezen met je familie, je leven thuis", zegt Coyle. "Het wordt moeilijker naarmate je ouder wordt."