Het is drie uur ’s nachts als ik wakker word van het geluid van de hoteltelefoon.
De felrode cijfers op de wekker naast me zijn het enige dat mijn pikdonkere hotelkamer verlicht. Ik kreun als ik me omdraai en nog vijf minuten probeer te slapen.
Toen ik de avond daarvoor om half elf incheckte en om de wake-upcall vroeg, was de receptioniste geschokt over mijn aanstaande slaapgebrek.
“Ik krijg tenminste de ‘echte’ ervaring”, zei ik tegen mezelf. “Stewards en stewardessen doen dit waarschijnlijk zo vaak.”
Wat blijkt: Robert ‘Bingo’ Bingochea, een 63-jarige steward die al zeven jaar voor United Airlines werkt, was al eerder naar bed gegaan. Hij was al een uur wakker toen ik besloot uit bed te komen. Hij had al koffie gedronken, wat nieuws gekeken en het weerbericht opgezocht voordat ik überhaupt de lamp aan had gedaan.
Net als ik had Bingochea de dag ervoor ook om 5:24 uur de vlucht van Denver naar Houston.
Hij is een zogenoemde 'forens' in de luchtvaartindustrie. Hij is een steward gestationeerd in Denver, maar woont met zijn vrouw in Phoenix. Voor iedere reis die hij moet maken reist hij terug naar Denver.
Bingochea nam de dag voor onze gezamenlijke vlucht de eerste vlucht naar Denver. Dat is niet heel ongebruikelijk voor 'forensen', omdat ze stand-by staan en het soms een hele dag kan duren voordat ze een vlucht krijgen toegewezen.
Ik volg de steward een dag. We ontmoeten elkaar op Denver International Airport.