Deze Franse fotograaf weet na 6 bezoeken aan Noord-Korea hoe je de minst geregisseerde en gecensureerde foto’s van het land maakt

De Franse fotograaf Eric Lafforgue is al zes keer naar Noord-Korea gegaan om het leven daar vast te leggen in zijn foto’s. Hij publiceerde er honderden – ook van de slechte kanten van het regime.

De foto’s zaten het regime schijnbaar niet dwars. Het was niet zijn werk, maar een ongepaste opmerking die er in 2012 voor zorgde dat hij verbannen werd uit het land.

Hij had een paar Spaanse toeristen gezien die T-shirts van Kim Jong-il droegen, en zei tegen een vriend dat hij niet dacht dat ze die in Barcelona ook zouden dragen. De toeristen hoorden de opmerking en vertelden aan hun gids wat Lafforgue over hen had gezegd.

Een maand na zijn reis naar Noord-Korea kreeg Lafforgue van het regime te horen dat hij nooit meer binnen de landsgrenzen zou komen. “Ze weten dat ik foto’s neem”, zegt hij tegen Business Insider. “Het regime verdient graag geld met toerisme, maar zodra je problemen veroorzaakt, lig je eruit.”

Lafforgue heeft dat altijd geweten en probeerde zich daarom aan hun normen te houden, zodat hij prachtige foto’s kon maken om de hele wereld te laten zien hoe Noord-Korea eruitziet. Zijn fotocollectie van zijn zes reizen naar Noord-Korea heeft hij nu met ons gedeeld. Hieronder krijg je een indruk van hoe het land is.

Dit is het vliegveld van Pyongyang, waar Lafforgue altijd landde.

Alle toeristen moeten mee op een rondleiding als ze naar Noord-Korea gaan. Toeristen krijgen bij die rondleiding meer te zien dan journalisten, dus Lafforgue zei altijd gewoon dat hij toerist was.

Maar iedere keer dat Lafforgue naar het land ging, probeerden de gidsen hem precies dezelfde rondleiding te geven, langs plekken waar hij al geweest was.

Daar had hij niet zo'n zin in, dus hij probeerde naar het land te gaan op feestdagen, zoals op tijdens de Arirang Massaspelen.

De Massaspelen worden ieder jaar gehouden om het verhaal van Noord-Korea te kunnen vertellen. Het spektakel bestaat uit grote, gesynchroniseerde optredens en het wordt als een eer gezien om te mogen deelnemen.

Het portret van dit meisje maakte Lafforgue op de Nationale Dag, de feestdag waarop Noord-Korea de oprichting van de staat viert.

Op 15 april vieren de Noord-Koreanen de verjaardag van Kim Il-sung. Meer dan 100.000 dansers doen hun ding op het Kim Il-sungplein.

Volgens Lafforgue is Noord-Korea onherkenbaar veranderd sinds zijn eerste bezoek in 2008. Het enige dat niet veranderd is, is het regime.

Toen hij in 2008 Noord-Korea voor het eerste bezocht, was hij een van de weinige buitenlanders.

Nu zijn Noord-Koreanen veel meer gewend om mensen van over de hele wereld te zien. Deze dames groeiden op in Japan en wonen er nog steeds.

Veel Noord-Koreanen bezitten spullen uit China zoals computers, dvd-spelers en kleding. De kinderen op de foto konden Lafforgue echter niet zeggen wie Mickey Mouse was.

Volgens kon hij met veel Noord-Koreanen openhartig praten – zolang het maar niet over politiek gaat. Sport is een van de meest geliefde gespreksonderwerpen.

Een van de belangrijkste toeristische attracties in Pyongyang is het Oorlogsmuseum, waar het verhaal van de Noord-Koreaanse overwinning op de Amerikaanse imperialisten wordt verteld.

Overal in het land kijken Kim Il-sung en Kim Jong-il vanuit hun portretlijsten op de Noord-Koreanen neer. Die portretten zijn zo alomtegenwoordig dat Lafforgue er een complete fotoserie aan wijdde.

Elk jaar wordt op het Pyongyang Floral Festival de verjaardag van Kim Il-sung gevierd. Bij de ingang van de bloemenexpositie nemen Noord-Koreanen foto's met hun leiders op de achtergrond.

Pyongyang telt, net als veel kleinere steden nu, veel kermissen en attractieparken waar de Noord-Koreanen kunnen paardrijden, boottochtjes kunnen maken en spelletjes kunnen spelen.

Deze mate van intimiteit is zeer zeldzaam in Noord-Korea. Mannen en vrouwen komen over het algemeen niet samen in het openbaar.

Volgens Lafforgue zijn er veel ouderloze twee- en drielingen zoals deze drie in een weeshuis. De officiële reden is dat ouders het zich niet kunnen permitteren om twee of drie kinderen tegelijk op te voeden.

Een leerkracht geeft les aan de Kim Jong-suk-school in Pyongyang. Een kind probeert de naam van elk dier te raden, de andere kinderen mogen niet helpen.

Veel Noord-Koreaanse kinderen doen mee aan zogeheten pioniersprogramma's. Dat betekent deelnemen aan activiteiten zoals het land bewerken.

Noord-Koreaanse mannen dienen minimaal zes jaar in het leger. Gedurende hun dienst hebben ze weinig contact met hun families.

Bij speciale gelegenheden dragen Noord-Koreanen een speciaal type plastic bloem, de kimjonglia.

Een militair staat voor het Ryugyong Hotel. Het hotel is sinds 1987 in aanbouw, maar is nog steeds niet geopend. Het in Egypte gevestigde Orascom gaat de toren afbouwen in ruil voor het opzetten van een mobiele-telefoondienst in Noord-Korea.

Veel Noord-Koreanen hebben een mobieltje. Volgens Orascom is 75 procent van de Noord-Koreanen klant. De mobieltjes kunnen echter niet naar het buitenland bellen, noch kunnen ze oproepen vanuit het buitenland ontvangen.

Volgens Lafforgue staan Noord-Koreanen op het platteland argwanend ten opzichte van vreemdelingen omdat ze minder opleiding hebben genoten. Deze dame was echter heel vriendelijk.

Lafforgue verbleef ooit bij Noord-Koreanen aan de Chilbo-zee. Volgens hem waren de huizen in het dorp heel schoon en mooi omdat ze voor de toeristen zijn, maar dat er op loopafstand een heel arm dorp was.

Dit Noord-Koreaanse echtpaar is een van de families die Lafforgue en de andere toeristen onderdak boden in het stranddorp.

De burgemeester van het dorp toonde Lafforgue een foto van zijn zoon die in het Noord-Koreaanse leger blijft 'tot het land weer verenigd is'.

Noord-Koreanen lezen het nieuws in het Puhung metrostation. 'Puhung' betekent 'eerherstel', 'zegevierende terugkeer', 'paradijs' en 'roem'.

Pyongyang mag dan wel de stad zijn waar de bevoorrechte Noord-Koreanen wonen...

...dat betekent allerminst dat alles modern is. Veel gebouwen zijn oud en hebben geen warm of stromend water.

Lafforgue probeert altijd verafgelegen plekken in Noord-Korea te zien, want dat biedt de mogelijkheden om het land vanaf de weg te zien. En het levert de minst geregisseerde of gecensureerde beelden van het land op.

Tijdens zijn zesde bezoek mocht Lafforgue eindelijk naar het extreem arme Chongjin in het noorden. Tijdens dit bezoek nam de gids de camera's van de toeristen in beslag.

Slechts tweemaal werd Lafforgue echt verboden om een foto te maken. Wanneer je je gedraagt als een echte toerist, dan valt niemand je lastig, zegt Lafforgue.

Lafforgue fotografeert graag Noord-Koreanen omdat hij echte emoties wil vastleggen. 'Het zijn geen robots.'