- De Amerikaanse yogalerares, schrijver en fotograaf Sonya Moore zwoer in 2016 dat ze de Verenigde Staten zou verlaten, als Donald Trump de verkiezingen zou winnen.
- Woorden die sommige Amerikanen nu ook uitspreken, uit vrees voor wat hen te wachten staat als Trump op 20 januari 2025 zijn intrek neemt in het Witte Huis.
- Moore beschrijft voor Business Insider hoe het haar is vergaan, nadat ze daadwerkelijk haar biezen pakte toen Trump in 2016 voor het eerst de presidentsverkiezingen won.
- Lees ook: Winnen de Republikeinen ook het Huis van Afgevaardigden? Dat kan bepalend zijn voor het presidentschap van Trump
“Als Trump de verkiezingen wint, ga ik het land uit”, zei Sonya Moore in 2016. Woorden die sommige Amerikanen ook in 2024 uitspreken, nu Trump opnieuw vier jaar voor de boeg heeft als president van de Verenigde Staten.
Ook in 2016 was Moore niet de enige die beloofde te zullen vertrekken. Flink wat Amerikanen hadden hetzelfde idee. “Zo veel zelfs dat de Canadese immigratiewebsite crashte vanwege het toegenomen verkeer toen de stemmen werden geteld”, vertelt ze in een artikel over haar vertrek dat ze voor Business Insider schreef.
Hoewel Moore de daad bij het woord voegde en inderdaad vertrok, had dit eigenlijk niet alleen te maken met Trumps presidentschap. “Het kwam vooral doordat ik mijn baan in het bedrijfsleven zat was, in combinatie met een sterk verlangen om de wereld te verkennen”, geeft ze toe.
Negen maanden nadat Trump de verkiezingen van 2016 won, verliet Moore de VS. Hieronder beschrijft ze hoe het haar vergaan is:
"Ik was 37, alleenstaand, zonder kinderen of huisdieren. Dus ik kon gaan en staan waar ik wilde, mijn baan opzeggen, mezelf ontwortelen en vertrekken. Ik had wel een koophuis dat ik een paar maanden na mijn vertrek verkocht.
"Voordat ik vertrok had ik niet alles uitgedacht, behalve dan dat ik van plan was om te gaan slow-reizen en op mijn gemak Azië te verkennen. Ik zou Engelse les geven als ik geld nodig had. Dit geen-plan-gedoe was eigenlijk niets voor mij, maar alleen reizen wel.
"Ik had al ervaring met studeren in het buitenland en ik had 14 jaar lang intensief buiten de VS gereisd voor mijn werk."
Niet alleen maar rozengeur en maneschijn
"Naarmate de maanden verstreken, ontdekte ik dat het leven je vanzelf naar plaatsen, mensen en kansen leidt die voor jou bedoeld zijn, als je het maar ruimte geeft. Zeven jaar later ben ik nog steeds gelukkig buiten de VS.
"Maar het was niet alleen maar rozengeur en maneschijn, ondanks dat mijn vertrek mijn horizon verlegde en ervaringen opleverde die mijn stoutste dromen te boven gingen - en me naar de liefde van mijn leven leidde.
"Het eerste jaar dat ik door Azië reisde leefde ik van mijn spaargeld. Ik begon mijn reis in India, waar ik tien dagen doorbracht op een retraite voor stille meditatie, lessen bijwoonde van de Dalai Lama en een yogadocentenopleiding volgde. Ik raakte meteen verslingerd aan yogales geven.
"Na vier maanden India trok ik nog acht maanden door Azië. Ik zwom in het kristalheldere water van de Malediven, bezocht genezers op Bali, zag adembenemende zonsopgangen vanaf bergtoppen in Laos, ging eilandhoppen op de Filippijnen, reed op motorfietsen over de eilanden van Thailand en ontdekte eeuwenoude pagodes in Myanmar.
"De kosten voor levensonderhoud zijn in een groot deel van Azië zo laag, dat je veel geld kunt besparen. Ik stel hoge eisen aan mijn accommodatie en tijdens het reizen gaf ik meestal rond de 20 tot 25 dollar (omgerekend zo'n 18 tot 23 euro) per nacht uit aan hotels.
"Vrienden van mij die minder veeleisend waren, vonden eenvoudigere plekken voor 6 dollar per nacht in India. Maaltijden kosten meestal rond de 3 dollar. Na zes weken in India vond ik een lunchrekening van 5 dollar al duur." (De prijzen in euro's liggen iets onder dit niveau, red.)
Soms voelde ik me verloren
"Soms voelde ik me onrustig en doelloos. In de loop er jaren heb ik geleerd dat twijfel en onzekerheid erbij horen en zo nu en dan opduiken, maar ik heb ook geleerd erop te blijven vertrouwen dat de weg vooruit zich uiteindelijk zal openbaren.
"Mensen vragen vaak of ik ooit bang ben geweest tijdens het solo reizen door Azië. Ik ben nooit bang geweest, behalve een paar keer in India toen ik door de Himalaya reed over gevaarlijke wegen zonder vangrail. Maar voor mensen bang? Nee, daar had ik geen reden toe.
"Na een jaar reizen kreeg ik de kans om yogales te geven in een klein bergstadje in Myanmar. De negen maanden dat ik er woonde waren rustig, eenvoudig en prachtig, maar er waren ook momenten dat ik me eenzaam voelde.
"De lokale bevolking was lief en aardig, met zowel liefde in hun ogen als in hun daden, maar ik miste vrienden die mijn taal vloeiend spraken en met wie ik diepe gesprekken kon voeren onder het genot van een glas wijn. En de dating scene? Die was er niet."
Ik vond mijn grote liefde tijdens het reizen
"Een andere kans om yogales te geven bracht me naar Siem Reap in Cambodja. Siem Reap is geen grote stad, maar in vergelijking met mijn dorpsachtige leven in Myanmar voelde het als Manhattan. Er waren veel restaurants, bars en evenementen, en zelfs wat aantrekkelijke single mannen.
"Ik werd verliefd op de stad, de kwaliteit van leven daar en op de lokale bevolking. Het was ook makkelijk om een toeristen- of werkvisum te verkrijgen en er voor langere tijd te wonen. Bovendien was het bijna net zo goedkoop als India en Myanmar.
"Toen de coronapandemie losbarstte, woonde ik in Siem Reap en had ik een langeafstandsrelatie met een Fransman die ik tijdens het reizen had ontmoet. De grenzen gingen dicht, waardoor we zeven maanden lang van elkaar verwijderd waren. Toen de grenzen weer opengingen besloot ik naar Frankrijk te verhuizen om bij hem te zijn.
"Ons pad was lang en kronkelig, maar het voelde toch als voorbestemd. Hij houdt net als ik van reizen. We zijn nu vier jaar samen en we wonen samen in Papoea-Nieuw-Guinea. Ons plan is om het slow-reizen weer op te pakken en er een nomadische levensstijl op na te houden.
"Mijn carrière is ondertussen geleidelijk geëvolueerd naar creatieve werkzaamheden die me gelukkig maken, zoals retraites houden, schrijven, fotografie en yoga.
"Ik ben heel dankbaar dat ik er destijds voor koos om de VS te verlaten. Soms ik mis mijn familie en vrienden wel, maar met technologie kunnen we de afstand overbruggen en onze band in stand houden. Eens per jaar ga ik terug om ze te bezoeken.
"Mijn liefde voor de VS is er nog steeds. Ik hou van Amerika en prijs me gelukkig dat ik er ben geboren en getogen. Maar er is een grote wereld die wacht om ontdekt te worden."