Manoj Vasudevan is de wereldkampioen publiek spreken van 2017. Op 26 augustus kwam hij als winnaar uit de bus bij de jaarlijkse competitie van Toastmasters International.
Vasudevan is een Indiase ondernemer en consultant die woont in Singapore. Samen met 30.000 andere deelnemers van over de hele wereld deed hij begin dit jaar mee aan één van de voorrondes. Na zes maanden bleven hij en negen andere finalisten over.
De tien namen het tegen elkaar op bij de jaarlijkse conventie van Toastmasters, die dit keer in het Canadese Vancouver werd gehouden.
De speech van Vasudevan is getiteld ‘Pull Less, Bend More’. Bekijk hieronder zijn prijswinnende praatje van bijna acht minuten:
Business Insider sprak met Vasudevan over het geheim van zijn speech en hoe hij de zaal bespeelt.
Hij verovert meteen de harten van het publiek.
Vasudevan probeerde in zijn rede een balans te vinden tussen humor en oprechtheid, maar in de eerste paar minuten wilde hij het vooral luchtig houden. Zelfs zijn glimlach voordat hij begon met praten was bewust.
Volgens de Indiër is humor niet noodzakelijk om het publiek voor je te winnen. Maar in dit geval koos hij daar wel voor, "omdat als je samen lacht je verbondenheid voelt".
Zijn boodschap is helder en bondig.
De speech van Vasudevan gaat over een les die hij leerde in zijn huwelijk en hoe hij ontdekte dat het een universele waarheid betrof. Kort nadat ze waren getrouwd bekoelde de romantiek tussen het kersverse echtpaar. Ze hadden zo vaak ruzie dat ze regelmatig hele periodes niet met elkaar spraken.
Dat kaartte hij aan bij zijn moeder. En die drukte hem op het hart dat dit een probleem was in veel meer huwelijken. De oplossing: gedraag je niet alsof je perfect bent, maar stel je flexibel op.
Vasudevan moest denken aan Cupido, en in het bijzonder aan de boog van de zoon van Venus. Op het podium deed hij het wegschieten van een pijl na om de waardevolle les van zijn moeder uit te beelden: bend more, pull less. Oftewel: stel je flexibel op en veer mee.
Met een reeks voorbeelden laat Vasudevan zien hoe mensen vaak kiezen voor een lapmiddel of weglopen voor hun problemen, terwijl je veel conflicten kunt voorkomen door je ego aan de kant te zetten en je open op te stellen.
Bij het bedenken van een presentatie is de tekst cruciaal, aldus Vasudevan. Er mag geen woord te veel in zitten; elke zin moet je boodschap versterken.
Hij praat alsof hij een gesprek voert.
Bijna de gehele acht minuten kijkt Vasudevan iemand aan in het publiek. "Ik kijk naar iemand en praat tegen hem of haar. Het is een groot publiek, maar ik blijf er steeds mensen uitpikken die hun oren gespitst hebben. En ik kijk ze aan."
Een speech komt volgens de wereldkampioen veel geloofwaardiger over als je doet alsof het een een-op-eengesprek is.
De juiste lichaamshouding komt vanzelf.
Vasudevan vertelt dat het enige moment dat hij een van tevoren geoefende houding aannam, het gebaar is waarbij hij deed alsof hij een boog spant. Dat moest er getrouw uitzien.
Maar los daarvan meent hij dat je je niet te bewust moet zijn van je lichaam, omdat dat er al snel ongemakkelijk uitziet. "Je lichaamstaal volgt je stem", vertelt hij. "Als je er een theatraal optreden van probeert te maken, werkt dat vaak averechts."
Je lichaam moet je emoties weerspiegelen, aldus Vasudevan. Om dat voor elkaar te krijgen, moet je een emotionele verbondenheid voelen met het verhaal dat je deelt met het publiek.
Hij past zijn verhaal aan voor het publiek.
In 2015 bracht Vasudevan een andere versie van dezelfde speech bij het wereldkampioenschap van Toastmasters. Toen werd hij derde. Zijn optreden van 2017 was echter compacter en daarmee sterker. Vasudevan maakte handig gebruik van de stemming onder het publiek.
De wedstrijd van Toastmasters wordt vaak in de ochtend gehouden, maar dit keer waren de optredens 's avonds. Vasudevan zegt dat hij meteen zag dat het publiek vermoeid was van de lange dag. De meeste mensen keken hem aan alsof ze zo snel mogelijk weg wilden.
Gelet op het lage energieniveau van het publiek, besloot Vasudevan niet een al te uitbundige toespraak te houden. Hij bedacht ook dat het publiek minder ontvankelijk zou zijn voor grappen. "Ik dacht: misschien lachen ze wel niet. Zo belangrijk is dat niet voor de boodschap. Dat laat ik schieten. Ik moest dus een inschatting maken, terwijl ik al aan het praten was."
Hij voegde ook enkele woorden toe, en benadrukte sommige zinnen wat meer, afhankelijk van de respons van het publiek. Zolang ze maar geboeid bleven door de boodschap die hij wilde overbrengen.
Het belangrijkste principe blijft volgens Vasudevan: "Ze mogen alles vergeten, als ze de boodschap maar onthouden."