- De BMW X3 is al jaren een van de belangrijkste auto’s voor BMW.
- Het nieuwe model is dan ook een veilige verbetering naar een auto in een hogere klasse.
- Maar echt indrukwekkend wordt het nooit, zelfs niet in de dikste versie: de X3 M50, ondervond autoredacteur Dennis Wilman, al is dat niet per se slecht.
- Lees ook: BMW M5 is de enige plug-in hybride die twee soorten rijervaringen naadloos combineert
AUTOTEST – De BMW X3 is al een tijd de auto waar BMW het van moet hebben. Dat is op papier ook helemaal niet vreemd. Hij heeft een aanzienlijk formaat en staat hoog op de vering, met andere woorden: het formaat SUV waar de wereld naar hunkert. Dat betekent ook voor het Duitse merk dat er weinig risico’s met dit soort modellen genomen kunnen worden. Je wilt immers niet dat je paradepaardje kreupel langs de weg wordt achtergelaten.
Wat je dan op papier krijgt is meer van hetzelfde. Never change a winning team, zeggen ze wel. In theorie hebben we het hier dan ook over een auto waarvan je bij het instappen eigenlijk alles al weet. Je zou kunnen zeggen dat het saai wordt. Elke dag hetzelfde broodje kaas eten, gaat ook een keer vervelen toch. Maar nu hebben we het in dit geval over het broodje kaas met sambal. De X3 M50 xDrive zou het saaie van zich af moeten schudden, als de absoluut sportiefste en opvallendste versie van de SUV.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: de BMW X3 M50 xDrive is een geweldige auto. Hij is belachelijk goed doordacht, heeft alle technische snufjes in huis die je wilt, gaat als de brandweer en kan je ook vervoeren alsof je de sultan van Brunei bent. Maar tegelijk is hij ook zo saai als een accountant die de kwartaalcijfers van Unilever tot op de komma nauwkeurig met je wil doornemen.
De X3 valt goed op het netvlies
Over de looks kunnen we natuurlijk discussiëren, maar waar we het ongetwijfeld over eens kunnen zijn, is dat het een goede keuze van BMW is geweest om de groei van de nieren (de grille in BMW-jargon) binnen de perken te houden. Maar goed ook, want door het zachtere lijnenspel van de rest van de auto ligt de nadruk toch wel op de voorkant. Zelfs de M-uitmonstering waarmee het geheel een 'agressievere' look krijgt, houdt de auto nog vrij timide.
Het is een BMW die voor het eerst sinds tijden niet direct de fans (en haters) van het merk protesterend op de barricades heeft gekregen. Het is overduidelijk een BMW, een die al een beetje het design van de aankomende Neue Klasse heeft aangenomen, en daarbij bij eigenlijk iedereen wel prettig op het netvlies zal vallen. Ik heb er tijdens de testperiode alleen maar complimenten over gekregen.
Die vier pijpen aan de achterkant verraden dat je hier met een capabele BMW te maken hebt, maar je moet dan weer niet verwachten dat ze het geluid van een volwaardige M-BMW produceren. Er is motorgeluid, in het interieur aangezet via kunstmatig geluid door de speakers, maar niet iets waardoor mensen verrast om zullen kijken om te zien welke sportwagen er nu voorbij komt.
Toch kan ook deze grote SUV - hij is tegenwoordig nagenoeg even groot als het vorige model van de X5 - zich voordoen als een atleet. Binnen 4,6 seconden sprint de ruim 2.000 kilo zware vierwieler naar de 100 kilometer per uur sprinten.
Tegelijk is het indrukwekkend dat hij bij een minder zware rechtervoet zijn dorstigheid kan beperken tot zo'n 7 liter benzine per 100 kilometer (1 op 14). Dat alles dankzij de de hulp van de 48-volt mild hybride elektromotor die de 398 pk sterke drieliter zescilinder een steuntje in de rug geeft. En ja, ik weet dat dat lager is dan wat BMW opgeeft, maar tijdens mijn test bleek dat cijfer toch echt haalbaar. Al moet ik wel toegeven dat ik meer dan normaal op de snelweg gereden heb.
BMW X3: precies wat je ervan verwacht
Van binnen is het precies wat je van een BMW verwacht. Goede stoelen omwikkeld in nepleer, grote schermen, een audiosysteem dat zich kan meten met de beste en alle knopjes op de juiste plaats, zodat je ook zonder het scherm aan te raken de radiozender of het volume kunt aanpassen. En natuurlijk ook interieurverlichting die je naar eigen keuze in verschillende kleuren kunt aanpassen.
En aangezien ook de nieuwe X3 iets grotere jas is aangemeten dan zijn voorganger, betekent dat ook dat er meer dan voldoende ruimte is voor alles. Maar het blijft wel een BMW, wat betekent dat het in de X3 in vergelijking met andere auto's in deze klasse allemaal net wat, laten we zeggen, knusser is. Daartegenover staat dan weer wel dat het rijcomfort hoger is dan gemiddeld, voornamelijk omdat het geluid van de buitenwereld en de banden buiten blijft.
Hoewel het allemaal feilloos in elkaar zit, goed aanvoelt en fijn in gebruik is, is er niet iets wat dit alles nu buitengewoon speciaal maakt. Het voelt allemaal een beetje als een typisch Duits bier. Het is tot in de perfectie en volgens specifieke regels gebrouwen, waardoor het erg lekker is en bij velen in de smaak valt, maar het is nergens spannend en biedt geen extreme smaakexplosies.
Als je de X3 M50 aan mensen toont, zul je ze unaniem horen verkondigen dat ze hem graag zouden willen hebben. Missie geslaagd dus voor BMW, zou je denken. Maar laten we eerlijk zijn, dat hoor je al snel als je in een auto van bijna 130.000 euro komt voorrijden.
Overduidelijk thuis in een hoger segment
Of die prijs te verantwoorden is, laat ik even in het midden. Wat wel duidelijk is, is dat deze Duitse SUV onmiskenbaar in een hoger segment valt. Maar opvallen als een auto in die prijsklasse doet hij toch net niet. Zelfs niet met de speciale matte en vooral vogelpoep-onvriendelijke 'frozen pure grey' lak, waarmee het testmodel was uitgerust (een optie van bijna 5.000 euro). Die bracht vooral stress met zich mee, want de duiven in de bomen boven de parkeerplaats bleken toch al best actief in de koude januari-week.
Als je dit verhaal zo doorleest, dan zou je denken dat de auto wellicht wat saai en karakterloos is. Maar zo ervaarde ik het vreemd genoeg niet. In tegendeel zelfs. Na een week in de X3 doorgebracht te hebben, begon ik de auto meer en meer te waarderen.
De eerste keer dat ik in deze vierwieler stapte, deed hij me toch vrij weinig. Er was geen wow-moment. Maar de waardering groeide langzaam tot de laatste keer dat ik instapte om de X3 weer in te leveren. Toen betrapte ik me erop dat de M50 zich had ontpopt in een erg uitermate fijne metgezel. Een auto waar ik met een glimlach naartoe liep om in te stappen.
Het komt niet vaak voor dat ik na zeven dagen voor mijn gevoel nog geen echt volledig beeld van een auto heb, maar tegelijk wel genoeg tijd heb gehad voor een gedegen kennismaking. Is dat omdat BMW een ietwat saaie en oerdegelijke Duitse SUV heeft neergezet, waar niet per se iets speciaals over te vertellen valt? Dat denk ik niet. Iets zegt me dat deze X3 pas na een langere periode zijn ware karakter laat zien.
