Ignacio Montes-Jovellar, Video Director van Business Insider in Spanje, ging begin maart met zijn gezin naar Disneyland Parijs.

Zijn zevenjarige zoon nam het coronavirus mee naar huis. Hij werd er niet heel erg ziek van, maar Montes-Jovellar wel.

Hieronder beschrijft hij dat het in het Spaanse ziekenhuis waar hij naartoe ging ontzettend druk was en dat de toiletten er zelfs overstroomden.

Op 8 maart ging ik samen met mijn vrouw en kinderen naar Disneyland Parijs voor een korte vakantie.

Het was er leuk en in de dagen daarna leek er niets aan de hand te zijn.

Maar daarna werd mijn oudste zoon van zeven ziek. Hij had een griepje van maar een paar dagen. Het leek niets ergs, maar achteraf gezien zorgde het er wel voor dat het coronavirus bij ons het huis in kwam.

Veel pijn bij het opstaan

Niet lang na hem kreeg ik mijn eerste klachten. In het begin leek het er nog op dat ik de normale griep had. Ik was verkouden en had koorts.

Pas na een paar dagen, toen de symptomen erger werden, begon ik te vermoeden dat ik het coronavirus had opgelopen. Ik had niet meer het gevoel dat ik een gewoon griepje had, want het lukte me nog nauwelijks om uit bed te komen door de pijn die dat veroorzaakte in mijn lichaam en hoofd.

Mijn koorts werd hoger en ik kon niets meer ruiken en proeven, Zelfs nu, een maand later, proef en ruik ik nog steeds niet alles.

Toen ik doorhad dat ik vrijwel zeker het coronavirus had, belde ik het nummer dat de Spaanse overheid aanraadde.

Er nam niemand op.

Naar het ziekenhuis voor tests

Een paar dagen later lukte het me eindelijk om contact op te nemen met mijn huisarts. En die bevestigde mijn vermoeden op basis van de symptomen die ik omschreef: ik had het coronavirus.

De huisarts raadde me aan om in de gaten te houden of ik nog goed kon ademen en zei dat ik wat lichte pijnstillers kon slikken. Hij vroeg me ook om thuis te blijven en niet naar de huisarts of het ziekenhuis te gaan.

Maar toen mijn huisarts na meer contact in de gaten kreeg dat mijn situatie bleef verslechteren, vroeg hij me toch om langs te komen in het ziekenhuis zodat er wat tests gedaan konden worden. Dus ging ik op pad, terwijl ik koorts had en me verschrikkelijk voelde.

Overstromende toiletten en chaos in het ziekenhuis

In het ziekenhuis was het een complete chaos. Er waren heel veel mensen en de toiletten overstroomden.

Toch duurde het niet lang totdat ik aan de beurt was en naar een behandelkamer werd geroepen. Een arts onderzocht me en zei dat mijn longen er prima uitzagen. Maar ik moest het goed in de gaten blijven houden.

Een paar dagen daarna voelde ik me weer een stuk slechter. Ik besloot direct naar het privéziekenhuis bij mij in de buurt te gaan, waar de spoedeisende hulp bijna helemaal leeg was. Er zaten maar twee andere vrouwen.

In eerste instantie durfden we niet met elkaar te praten, we waren bang dat we elkaar wellicht zouden aansteken. Maar na een paar minuten kwam het gesprek toch op gang, en het was fijn om het eindelijk met andere mensen te hebben over wat me overkwam.

Acute longwegontsteking

Daarna kwam er al snel een arts naar me toe. Er werd een röntgenfoto van mijn longen gemaakt, en daaruit bleek dat ik een acute luchtwegontsteking had door het coronavirus.

De arts vroeg me weer om goed in de gaten te houden hoe het met het ademen ging. Want als het virus dieper door zou dringen in mijn longen, zou ik opgenomen moeten worden in het ziekenhuis. Daarom hield ik telefonisch contact met de artsen en dat ging prima.

In het privéziekenhuis kreeg ik antibiotica en luchtwegverwijders voorgeschreven. Ik durf niet na te denken over wat er zonder die medicijnen met me was gebeurd.

Licht aan het einde van de tunnel

Nadat ik drie dagen antibiotica had geslikt, ging het langzaamaan beter met me. Ik zag weer licht aan het einde van de tunnel en voelde me weer mezelf.

Dat was een verademing, want toen ik ziek was maakte ik me veel zorgen. Ik probeerde zo veel mogelijk bij mijn vrouw en kinderen uit de buurt te blijven om hen niet te besmetten, maar dat was vrijwel onmogelijk. Ik bleef maar denken aan hoe hulpeloos zij zich moesten voelen.

Mijn advies aan anderen met het coronavirus is dan ook om zo rustig mogelijk te proberen te blijven, en je geen zorgen te maken.

En trek vooral aan de bel bij je arts als je het gevoel hebt dat je situatie er niet op vooruit gaat.

Lees meer over het coronavirus: