Ik bezocht China’s langste en hoogste glazen brug – wat een nachtmerrie! Een echte tourist trap

De Zhangjiajie Grand Canyon Glasbrug in Hunan, China, werd geopend in 2016 en is de hoogste en langste glazen brug ter wereld. De loopbrug ligt bijna 300 meter boven de canyonvloer en is meer dan 427 meter lang,

Het wordt aangeprezen als adembenemend, mooi en spannend. Een plek voor de ultieme selfie zou je zeggen.

Kort na aankomst leerde ik een harde les. Er is een groot verschil tussen de glanzende foto's en video's van de reismedia en de realiteit voor de gemiddelde toerist.

Lees hier hoe het was:

De Zhangjiajie Grand Canyon Glasbrug ligt in de bergachtige provincie Hunan in Zuid-China. Je komt er met een 45-minuten durende busrit vanuit Wulingyuan, een schilderachtige stad aan de voet van de prachtige Wuling Mountain Range, waar de meeste toeristen verblijven.

De Wuling Mountain Range staat bekend om zijn 3000 kwartsiet zandstenen zuilen die op een mistige dag op drijvende bergen lijken. Prachtig om te zien, maar ik wilde dolgraag de brug zien. Deze zag eruit als een wonder van architectuur boven de Chinese Grand Canyon.

We kwamen kort na de middag bij de brug. We moesten eerst door een zeer zware veiligheidscheck: röntgen, metaaldetector, en fouillering. Ik had geluk dat ik toevallig onze paspoorten, die nodig waren voor binnenkomst, in mijn rugzak had. Wat minder gelukkig was, was dat de beveiligingsmedewerker me vertelde (in het Mandarijn, dat ik niet spreek), dat ik mijn rugzak en camera niet kon meenemen.

Maar de lockers accepteerden geen contant geld of een creditcard, alleen WeChat Pay of AliPay, de twee in China alomtegenwoordige mobiele betaal-apps die alleen toegankelijk zijn voor mensen met een Chinese bankkaart. Ik gaf uiteindelijk geld aan een medewerker bij de lockers, die haar WePay account gebruikte om een kluisje voor mij te beveiligen. Maar ja. Als zij verdween, zou ik geen manier hebben om te bewijzen dat de camera van $1500 in locker C21 van mij was. Ze vertelde me dat ik om 18.00 uur terug moest zijn - want dan stopte haar shift.

De tweede keer door de beveiliging was een kleinigheid, maar aan het loket vonden we twee nieuwe problemen. Het kaartje voor de Glasbrug kostte 138 RMB ($22), terwijl het kaartje voor de Grand Canyon aan de andere kant nog eens 118 RMB ($19) kostte. Even ter vergelijking: een goedkope maaltijd in het gebied kost waarschijnlijk 15-30 RMB.

Source: China Highlights (Deze website heeft veel nuttige toeristische informatie over het bezoeken van de brug en de omliggende bergen)

De kaartjesloketten accepteerden alleen contant geld, WePay/AliPay of UnionPay (China's nationale creditard). We hadden alleen genoeg contant geld voor de brug. Wat oké zou zijn geweest, maar als je die gecombineerde brug/Grand Canyon ticket niet koopt, kon je pas om 16.30 uur - 3.5 uur later - de brug op gaan.

De geldautomaten die we vonden, waren nog niet aangesloten, het duurde 2,5 uur tot we de kaartjes konden kopen. We slenterden door het hoofdgebouw, wat me deed denken aan het gebouw waar het personeel van het park in Westworld of Jurassic Park bivakkeerde. De cadeauwinkel was verrassend vol chique kleding, in plaats van de gebruikelijke de toeristische.

Er was niet veel anders te doen dan staren uit het raam voor een blik op die glorieuze glazen brug. Leuk feit: Ambtenaren sloten de brug één maand na opening toen 80.000 (meestal Chinese) toeristen per dag de brug bezochten. De eigenaren verbeterden de infrastructuur en voegden tourniquets toe om het aantal bezoekers te beperken tot 800 per keer en 8.000 per dag.

Source: The Daily Mail

Iedereen die de brug bezoekt, krijgt een tijdslot om de brug te bezoeken. Maar voor degenen die alleen naar de brug gaan, en niet naar de Grand Canyon willen gaan, is het enige tijdslot 16:30 uur. Dat betekende dat er veel mensen sliepen of scrollden door de sociale media op hun smartphones in de wachtkamer. En ik natuurlijk ook.

Om 15.20 uur liepen we naar de kassa. We stapten in de rij voor de ticketbediende die we al gesproken hadden, maar de gidsen duwden ons steeds weer opzij. Zij wilden 40 tot 50 kaartjes voor hun groepen te pakken. Met het maximale aantal bezoekers van 800 voor dit tijdslot, maakte ik me zorgen dat we niet eens een ticket zouden krijgen.

Nadat we ons een weg hadden gebaand langs de derde gids, kregen we de aandacht van de kaartjesverkoper. Het was pas half vier, maar wij waren laat, zei zij. Toen ik de roltrap naar beneden ging, zag ik waarom. Er zaten al minstens 600 mensen in de rij te wachten, meestal van groepen toeristen. De lijn omcirkelde het hele gebouw.

Toen het 16.00u ur  was renden en duwden de toeristen naar de tourniquets. Het was chaos. Er staat een video van op mijn Instagram.

De video is te zien op mijn Instagram, door te klikken op mijn verhalen over Zhangjiajie »

We belandden in een rij, opgepropt als sardines. De rij liep door een buitengedeelte en liep door naar een ander gebouw net buiten de voet van de brug, waar hij meerdere malen op en neer slingerde. Het zou adrenaline-inducerend zijn geweest voor elke claustrofobische thrill-zoeker.

Voordat we de brug op gingen, kregen we een paar met rubber beklede overschoenen. Toen kwam ik erachter waarom ik mijn camera niet hadden mogen meenemen. Blijkbaar waren de ambtenaren bezorgd dat grote objecten (camera's, drones, rugzakken, enz.) de brug zouden kunnen kraken. Ik vermoed dat de grote menigte er ook iets mee te maken heeft.

Als je eenmaal je booties hebt, loop je de trap op in een soort amfitheater dat uitkijkt op de brug. Toegegeven, de brug is vrij spectaculair. Het werd ontworpen door de Israëlische architect Haim Dotan en de Chinese ingenieur Zhi Dong Cheng.

Maar voordat ik op de brug kon komen, moest ik mijn booties aandoen. De vloer van de brug bestaat uit 99 panelen van meerlaags glas van 23,6 inch dik. De overschoenen beschermen het glas tegen schuren ... in theorie.

Met $74,6 miljoen bouwkosten, is de brug prachtig ontworpen. Deze loopt taps toe van 50 voet aan de uiteinden tot 19.6 voet in het centrum. De vernauwing werd bereikt door de hoofddraagkabels naar binnen te buigen, waardoor de kleinere kabels uiteenspatten in een iconische vlindervorming. Het is allemaal erg cool ...

Bron: Highest Bridges (Deze website bevalt veel informatie en foto's over de brug.); Wired (Dit artikel beval coole informatie over het ontwerp van de brug)

...maar zelfs met slechts 800 mensen tegelijk op de brug, voelt het vol. Weinig mensen lopen gewoon op de brug of genieten van het uitzicht.

Bijna iedereen probeert hetzelfde te doen - neem een selfie op de glasbodem vloer, zodat het lijkt alsof ze zweven. Je manouvreert voortdurend door de mensen die op het glas zitten of liggen. Dat betekent dat je niet veel door het glas heen kunt kijken.

En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat de glaspanelen al zijn gesleten, zodat je vooral  naar krassen en reflecties kijkt wanneer je eindelijk de kans krijgt een blik door het glas te werpen.

De panelen direct in het midden van de brug (op het hoogste punt) waren afgedekt. Ik weet niet zeker of dat was omdat eraan gewerkt werd, of omdat het altijd zo is. Onder het midden van de brug is een platform voor 's werelds hoogste bungeejump', maar ik zag niemand die die sensationele jump deed.

Het landschap is prachtig. Er is weinig mooiers dan de granietbergen van China, overdekt met weelderige groene vegetatie.

Toen ik aan het einde van de brug kwam - waar de panelen iets minder beschadigd waren - kreeg ik het hoogtevrees/zweterige handen-gevoel waarvan ik dacht dat ik het de hele tijd zou voelen op de brug. Dit was kicken.

Het uitzicht was adembenemend. Het was een perfecte dag - winderig en zonnig, en rond de 22 graden. Maar we waren er in april, en het hoogseizoen voor Zhangjiajie is tijdens de hete, vochtige zomermaanden wanneer de temperatuur toeneemt tot 28 graden Celsius of hoger. Ik kan me niet voorstellen hoe het dan op de brug zou zijn.

Ik sprintte terug naar de medewerker bij de lockers om mijn camera op te halen. Het was een paar minuten vóór 18 uur. De volgende dag, in de adembenemende bergen van het Zhangjiajie National Forest Park, betreurde al die moeite voor de brug. Ik had beter een extra dag kunnen besteden aan het verkennen van de magische stenen zuilen. Die waren namelijk veel mooier dan alles wat de glazen brug te bieden had. Het had me al duidelijk moeten zijn uit de viral video's, maar de brug was één grote tourist trap.