Burning Man is tegenwoordig een wereldwijd bekend megafestival, maar is begonnen als bescheiden strandfeestje.

In juni van het jaar 1986 kwamen Larry Harvey en Jerry James met een paar vrienden bij elkaar op Baker Beach in San Francisco. Ze zochten naar iets om te doen als een vorm van zelfexpressie.

Harvey en James hadden hout gesprokkeld en bouwden een standbeeld van een mens van bijna 2,5 meter hoog. Diep in de nacht staken ze het houten beeld in brand. Een groep van zo’n twintig mensen keek toe.

Op dat moment wisten ze nog niet dat ze een traditie in het leven hadden geroepen die 32 jaar later nog steeds zou bestaan.

Anno 2018 trekt het mega-event Burning Man meer dan 60 duizend mensen naar de Black Rock Desert in Nevada. Vanaf eind augustus bruist het festival dat draait om zelfexpressie, burgerlijke verantwoordelijkheid en kunst.

Burning Man wordt dit jaar gehouden van 26 augustus tot 3 september. Hieronder volgt een terugblik die laat zien hoe één van de meest iconische en surrealistische festivals ter wereld zich heeft ontwikkeld in de afgelopen decennia.


Gedurende de eerst drie jaar wordt Burning Man gehouden op Baker Beach in San Francisco. In 1989 krijgt de politie van Golden Gate Park echter lucht van de bijeenkomst en wordt het verbrandingsritueel verboden. Te gevaarlijk, oordeelt de politie.

Foto: Bernadette/Flickr

In 1990 besluiten Harvey en James om het festijn te verplaatsen naar een immense platte vlakte in de Verenigde Staten: Black Rock Desert in Nevada. Aanvankelijk hebben bezoekers geen idee wat ze kunnen of willen doen, als ze aankomen. Sommigen verzamelen zich bij warme bronnen, anderen spelen muziek. Maar het slotritueel blijft: een houten standbeeld wordt in brand gestoken.

Foto: Wikimedia Commons

In het jaar 1997 krijgt Burning Man plotseling brede publiciteit. Het blad Wired noemt het de "New American Holiday"; CNN spreekt van  "The world's most dangerous art festival."

Foto: jon collier/Flickr

Na het 10-jarige jubileum krijgt het festival het karakter dat je ook vandaag de dag nog terugziet. De bezoekersaantallen overschrijden de 10 duizend mensen en Burning Man wordt gezien als een kruising tussen het legendarische hippiefestival Woodstock en "Mad Max."

Foto: Reuters

Aan het eind van de jaren 1990 komen de organisatoren met het inmiddels iconische kampement "Wheel of Time". De opstelling wordt onderverdeeld in straten en telt verschillende secties, gebaseerd op de namen van planeten. Een artistieke vondst, maar ook praktisch, want hulpdiensten kunnen zo makkelijker plekken identificeren in geval van nood.

Foto: Wikimedia Commons

Zogenoemde "art cars" moeten vooraf worden gekeurd door het 'Department of Mutant Vehicles' voor ze het terrein op mogen. Het gevolg is dat velen kiezen voor de fiets.

Foto: source Aly Weisman/Business Insider

De Burning Man heeft rond het jaar 2000 een hoogte van 16 meter en het standbeeld bereikt in 2014 zelfs een hoogte van 32 meter. De bezoekersaantallen groeien in deze periode van ruim 20 duizend naar meer dan 60 duizend.

Foto: Laura Rauch/AP Images

Het festival biedt ook plek voor politiek geïnspireerde uitingen in het nieuwe millennium. Festivalgangers maken een pop die president George W. Bush uitbeeldt met het woord "LIAR".

Foto: Reuters

In de eerste jaren van het nieuwe millennium stromen nieuwe bezoekers binnen. Tussen 2000 en 2005 komen er zo'n 10 duizend extra festivalgangers vanuit de hele wereld naar Black Rock City.

Foto: Shannon Stapleton/Reuters

Burning man wordt groot.

Foto: Jim Urquhart/Reuters

Hééél groot...

Foto: Jim Urquhart/Reuters

Eén van de motto's van het festival is "leave no trace". Burners proberen alle rommel zo veel mogelijk op te ruimen. Zodat ze nauwelijks een spoor achterlaten.

Foto: Daily Overview

Sinds een jaar of vijf  is Burning Man een mix tussen een kunstshow en een megakamp. Op de foto hieronder zoeken bezoekers verkoeling van de hitte.

Foto: Jim Bourg/Reuters

De bouwwerken worden steeds groter. Neem de Temple of Transition uit 2011, die de vergankelijkheid van het leven wil uitdrukken.

Foto: Jim Urquhart/Reuters

Mensen verzamelen zich ter plekke om te zingen en hun gezamenlijke ervaringen te delen, wat dat voor eenieder ook moge betekenen.

Foto: Jim Bourg/Reuters

Ook de Temple of Transition gaat in 2011 aan het eind van het festival in vlammen op. De brandweer is in de buurt om een oogje in het zeil te houden.

Foto: source Jim Urquhart/Reuters

Er komen ook fysiekere activiteiten bij. In 2012 worden gevechten op de blote vuist georganiseerd in een arena die de naam Thunder Dome draagt.

Foto: Jim Urquhart/Reuters

Voor vele bezoekers betekent Burning Man de terugkeer naar een wereld van eenvoud en vrijheid. Ze kunnen zich uitdrukken op manieren die in het alledaagse leven minder gebruikelijk zijn.

Foto: Aly Weisman/Business Insider

Alexandra Aguilera komt in 2013 voor het eerst naar Burning Man. Ze reist vanuit haar woonplaats Hongkong naar de VS om de magie van Black Rock City te ervaren.

Foto: Jim Bourg/Reuters

De vorming van gemeenschappen waarin wordt samengewerkt, krijgt veel aandacht. In 2015 komen er bijna 68 duizend mensen naar Burning Man. De leden van het kamp More Carrot verschaffen fruit en groenten voor de bezoekers.

Foto: Jim Urquhart/Reuters

Burning Man wordt in de loop der jaren ook 'kindvriendelijker'. Complete families bezoeken het festival.

Foto: Aly Weisman/Business Insider

Ook kinderen hebben behoefte aan zelfexpressie.

Foto: Jim Bourg/Reuters

Het festival is nog altijd een grote stofbende. Elke 'burner' kan bevestigen dat er een immense wolk van wit zand door de woestijn trekt. Hieronder zie je de Burning Man op 24 meter hoogte in een witte mist van stof.

Foto: Jim Urquhart/Reuters

De modetrends van Burning Man vormen een echte ratjetoe van stijlen. Mensen verkleden zich als clown, eenhoorn en nog veel meer.

Foto: Jim Urquhart/Reuters

De charme van het festival werkt aanstekelijk. In tientallen steden in de VS en ook daarbuiten zijn er alternatieve versies van Burning Man, onder meer in Frankrijk, Zweden en Israël.

Foto: Amir Cohen/Reuters

En het begon allemaal met een klein standbeeld van sprokkelhout.

Foto: Jim Bourg/Reuters

LEES OOK: Duur geintje zo'n popfestival