De Amerikaanse zanger, tekstschrijver en componist Bob Dylan heeft de Nobelprijs voor de Literatuur gekregen. Dat heeft het Nobelcomité donderdag in Stockholm bekendgemaakt.
Dylan werd 75 jaar geleden geboren als Robert Zimmerman in Duluth, in de Amerikaanse staat Minnesota. Hij heeft een ongelooflijk omvangrijk oeuvre opgebouwd, waarmee hij al op de middelbare school begon. Hij schreef ook voor veel andere artiesten en zijn nummers zijn door velen vertolkt.
De reeks albums en singles is schier eindeloos. Overal ter wereld is tegelijkertijd ergens wel Like a Rolling Stone, Blowin’ in the Wind, Just Like a Woman, Lay Lady Lay of Knockin’ on Heaven’s Door te horen. Zijn grootste singlehit in Nederland was Wigwam, in 1970. Dat nummer bereikte de derde plaats in de Top 40.
Vanaf 1961 kreeg hij bekendheid en succes toen hij zich vestigde in het bij de creatieve wereld zeer populaire Greenwich Village, waar hij zich manifesteerde als folksinger. Zijn carrière loopt tot de dag van vandaag door.
Het comité roemde zijn poëtische teksten, waarmee hij de Amerikaanse muziektraditie krachtig vernieuwde. Zijn veelzijdig werk kan worden beschouwd als een monument voor de menselijk moed en het menselijk lijden.
Dit jaar waren ongeveer 220 schrijvers voor de prijs genomineerd. Op de zogenoemde shortlist stonden vijf namen. Dylan krijgt bij de oorkonde een bedrag van 830.000 euro. Vorig jaar was de prijs voor de Wit-Russische journaliste-publiciste Svetlana Aleksijevitsj.
Persoonlijke teksten
Volgens popmuziekkenner Leo Blokhuis is de keuze voor Dylan goed te verdedigen. "Als ik er zo over nadenk heeft hij de muziek wel lyrisch interessanter gemaakt, in die zin is het wel begrijpelijk. Hij maakte zijn nummers met zijn teksten altijd persoonlijker. Het was niet: 'Wij zijn tegen de oorlog, maar 'ik ben bang voor de oorlog'. Hij wilde nooit een wandelend pamflet zijn.''
"Als je alle liedteksten van Bob Dylan achter elkaar in een boek zet, krijg je dan een interessante dichtbundel? Misschien wel. Juist door die persoonlijke benadering die hij koos. Vòòr Dylan ging de popmuziek vooral over tienerleed en hormonen. Ik heb hem altijd beschouwd als de vader van de singer/songwriters.''
Blokhuis zegt niet genoeg thuis te zijn in louter de tekstkant van Dylan om die te kunnen duiden. "Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe begrijpelijker ik die Nobelprijs voor hem vind."