Zeven jaar geleden besloot fotograaf Barbara Iweins om wildvreemden te fotograferen.
“Ik vind mensen die ik niet ken al sinds ik jong ben heel fascinerend”, zegt ze. “Als ik op de bus sta te wachten, vraag ik me altijd af waar ze aan denken. Wat hun angsten zijn, waar ze blij van worden. Die obsessie wilde ik omarmen.”
Voor haar project Au Coin de Ma Rue (Op de hoek van mijn straat) fotografeerde ze een paar van die mensen. “Ik kocht een 50mm-lens en vroeg mensen op straat simpelweg of ik een foto van ze mocht maken.”
Nadat ze dat 300 keer had gedaan, besloot Iweins om 30 van die mensen vijf jaar lang ieder jaar op de foto te zetten. Ieder jaar met een ander thema.
Het thema van het vierde jaar was ‘7am-7pm’, waarbij ze met haar foto’s vastlegt hoe mensen eruitzien als ze net een paar seconden wakker zijn en voordat ze weer gaan slapen. Hieronder zie je een paar van die foto’s.
Iweins zegt dat het haar tijdens het project opviel dat mensen veel beter weten hoe ze moeten poseren dan een paar jaar geleden. Selfies hebben onze houding ten opzichte van de camera veranderd, letterlijk en figuurlijk.
"Toen ik ze vijf jaar geleden op straat tegenkwam en ze vroeg om te poseren, keken ze verlegen. Ze hielden bijvoorbeeld hun been gebogen of probeerden zich te verstoppen achter hun eigen tas."
Met haar portretserie wilde Iweins de meest kwetsbare kant van mensen laten zien.
Ze besloot dat ze dat het beste kon doen door ze te fotograferen voordat ze naar bed gingen, aan het einde van hun dag, en als ze net wakker waren.
"Als mensen net wakker zijn en voor het eerst hun ogen opendoen, schermen ze zich nog niet af voor anderen, dacht ik."
Iweins nodigde de mensen uit om bij haar te slapen, of ging naar hun huis toe. Ze nam 's avonds om 7 uur een foto en wachtte vervolgens tot de volgende ochtend.
Dan maakte ze de mensen die ze wilde fotograferen iedere keer om precies 7 uur wakker.
Veel van de gefotografeerde mensen waren daardoor nog half aan het dromen, op de grens van hun slaap en de realiteit.
"Ik vond dat moment waarop mensen tegen de realiteit vechten prachtig."
"Ik vond het ook bijzonder om als een soort inbreker bij die mensen in huis rond te lopen, om ze op tijd wakker te kunnen maken", zegt ze.
Toch was het moeilijk om de fotoserie te maken. Ze had maar een paar minuten de tijd om een goede foto te maken, voordat de slaap uit de blik van haar onderwerpen verdween.
"Ik dacht dat ik zo'n 20 minuten zou hebben om hun gezicht goed te kunnen fotograferen. Maar die blik die mensen hebben als ze net wakker zijn, verdwijnt heel snel, vaak in minder dan vijf minuten."
"Achter mijn camera kon ik zien hoe mensen in een paar seconden tijd de controle over hun lichaam en hun gezicht terugvinden. Die kwetsbaarheid was dan meteen verdwenen."
Nadat ze haar vijfjarige project had afgerond, besloot Iweins dat ze nog niet klaar was.
Ze wil de 30 mensen in 2019 opnieuw op de foto zetten, 10 jaar nadat haar project begon.
Wij kunnen niet wachten op de foto's.
