Het externe onderzoek naar de ondergang van Dirk Scheringa’s DSB Bank had
begin deze maand klaar moeten zijn, maar sleept vooralsnog voort.
Commissie-voorzitter Scheltema denkt pas begin april de resultaten te kunnen
presenteren.
De DSB-commissie zit inmiddels wel opgescheept met een stevig probleem ten
aanzien van de eigen geloofwaardigheid. Dat probleem heet: Edgar du Perron.
Du Perron moet, samen met commissie-voorzitter Scheltema, hoogleraar Kees
Koedijk en accountant Leo Graafsma oordelen over de rol van diverse
betrokkenen bij het faillissement
van DSB Bank in oktober 2009. Onder meer het optreden van toezichthouder
De Nederlandsche Bank (DNB) en minister van Financiën Wouter Bos staat ter
discussie.
De beoordeling van Bos en DNB is problematisch geworden, doordat Du Perron
zich heeft verslikt in een verwant dossier: de opkomst en ondergang van
internetspaarbank Icesave in 2008.
Slappe knieën bij Icesave
DNB en diens president Nout Wellink staan nog altijd bloot aan stevige
kritiek op de aanpak van Icesave. Critici
stellen dat de IJslandse internetbank in 2008 veel te slap is behandeld
door DNB, toen al duidelijk was dat IJslandse banken grote problemen hadden.
Het verweer van DNB-president Nout Wellink rust op twee pijlers. Eén: er waren
in 2008 geen juridische mogelijkheden om Icesave te weren, want de
IJslanders maakten gebruik van Europese regelgeving. Twee: DNB is bedonderd,
want de IJslandse toezichthouder FME heeft zorgen van DNB over de
stabiliteit van Icesave's moederbedrijf Landsbanki systematisch afgewimpeld.
In juni 2009 leverde Du Perron, die dus ook DSB Bank onder de loep neemt, in
opdracht van minister Bos een
evaluatie over de rol van DNB bij de toelating van Icesave tot de
Nederlandse spaarmarkt.
Du Perron stelde toen vraagtekens bij de eerste verdedigingslinie van DNB. De
Nederlandse toezichthouder had zich "minder welwillend" kunnen
opstellen tegenover Icesave, concludeerde hij samen met collega Adrienne de
Moor. Bijvoorbeeld door het verzoek dat Icesave's moederbedrijf Landsbanki
eind 2007 deed, om deels onder het Nederlandse vangnet voor spaarders te
mogen vallen, langer op te houden.
Franse weigering
Afgelopen week staafde Du Perron die opvatting in De
Volkskrant, waarbij hij aangaf dat Frankrijk de toetreding van Icesave
tot de Franse spaarmarkt had "getraineerd en daarna geweigerd op grond
van argumenten die op het randje van het Europees recht waren."
Dat was een klap in het gezicht van Wellink. Immers, als de Fransen Icesave de
deur konden wijzen, waarom had DNB dan niet hetzelfde gedaan?
Maar prompt na de uitspraken van Du Perron kwam de Franse centrale bank met de
verklaring dat Icesave nooit een licentie in Frankrijk heeft aangevraagd.
Vrijdag 12 februari werd het nog een graadje erger. Minister Bos stuurde een
brief aan De Tweede Kamer, met daarin een verklaring van Du Perron. Die
stelt in de brief van Bos dat hij zich op onjuiste informatie buiten De
Nederlandsche Bank heeft gebaseerd, bij zijn uitspraken over de Franse
weigering.
Dat is nogal wat. Of de Fransen Icesave wellicht informeel hebben geweerd,
blijft onduidelijk. Maar van een Frans 'non' op een verzoek van Icesave om
onder de Franse spaargarantie te mogen vallen, zou nooit sprake zijn
geweest.
Oordeel DSB
Bij De Nederlandsche Bank zullen ze zacht gezegd niet blij zijn geweest met
Du Perron's optreden. Tegelijk oogt het nogal krampachtig dat de hoogleraar
terug krabbelt in een verklaring die via minister Bos de wereld in is
gestuurd.
Dit alles wringt des te meer, omdat de verantwoordelijkheden van Bos en
Wellink opnieuw aan de orde komen bij de commissie
Scheltema in het onderzoek naar DSB Bank. Met Du Perron als één van de
onderzoekers.
Komt de DSB-commissie met een mild rapport, dan zal het verwijt al snel luiden
dat ze zich heeft laten inpakken door Wellink en Bos. Is het oordeel over
DNB en Financiën kritisch, dan ligt de tegenwerping van overdreven
geldingsdrang voor de hand. Zie daar maar eens onderuit te komen
Lees ook:
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl