Werknemers van AkzoNobel spreken zich uit tegen de overname: ‘Zwicht niet’

Werknemers van verf- en chemiebedrijf AkzoNobel zijn niet te spreken over het overnameplan van concurrent PPG. Vooral de activistische aandeelhouder Elliott moet het ontgelden.

Zowel buiten als binnen kleurt de Amsterdam RAI dinsdagmiddag oranje. Buiten staat het uitbundige decor voor het aankomende koningsdagfeestje, binnen lopen mannen van middelbare leeftijd met oranje AkzoNobel-petjes op.

In het L-gebouw van de RAI is echter niets te vieren. Verschillende werknemers van het beursgenoteerde AkzoNobel zijn naar de algemene vergadering van aandeelhouders (AvA) gekomen om hun steun uit te spreken voor het bestuur van de onderneming, dat een overname van de Amerikaanse concurrent PPG probeert af te weren.

Op de jaarlijkse vergadering wordt normaliter de algemene voortgang van het bedrijf besproken, zo ook nu. Maar het belangrijkste onderwerp is ditmaal de stand van zaken met betrekking tot PPG. Dit Amerikaanse bedrijf deed vlak voor de AvA een derde – verhoogd – bod op AkzoNobel. Als het bestuur van AkzoNobel niet meewerkt, zal PPG overgaan tot een vijandige bieding.

De angst bij veel werknemers en Nederlandse politici is dat een overname, zoals vaak gebeurt bij deze transacties, zal leiden tot ontslagen.

Het overnamespel wordt hard gespeeld. De directie van PPG kwam onlangs uit de Verenigde Staten over naar Nederland om met het bestuur van AkzoNobel te praten over het voorstel, maar de top van Akzo weigerde in gesprek te gaan.

Weg met Antony Burgmans

Daarnaast verzocht Elliott Management, één van de grotere aandeelhouders van het Nederlandse verfconcern, om een stemming. Het doel was om Antony Burgmans, de president-commissaris van AkzoNobel, uit zijn functie te zetten. Hij zou niet objectief genoeg naar het bod kijken, is de veronderstelling van Elliott.

Het voorstel van Elliott om te stemmen over Burgmans positie werd eerder al door AkzoNobel geweigerd.

Elliott staat bekend als het hedgefonds dat begin deze eeuw voor een prikkie afgeschreven Argentijnse staatsobligaties opkocht, om vervolgens via rechtszaken alsnog het volle pond er voor te vangen. De 50 miljoen dollar die Elliott investeerde in de brakke Argentijnse schulden, leverde naar verluidt uiteindelijk zo'n 2,4 miljard dollar op.

In de vergaderzaal wordt meerdere malen het ongenoegen geuit tegenover deze aandeelhouder.

“Ik ben zowel werknemer als aandeelhouder”, spreekt een oudere man door de microfoon het AkzoNobel-bestuur toe. “Loyaliteit moet je verdienen. En Elliott heeft nog nooit wat bijgedragen aan Akzo. Die wil alleen zoveel mogelijk winst halen in een paar maanden. Een aandelenhandelaar is het. Ik vraag het bestuur van Akzo en de rest om niet te zwichten voor deze activistische aandeelhouder.”

Luid applaus barst uit na een eerder mak ontvangen presentatie van CEO Ton Büchner over de nieuwe strategie van het concern.

Elliott uitgejoeld

Vertegenwoordiging van Elliott zit zelf ook in de zaal. Deze wordt hard uitgejoeld, zodra de jongeman zich voorstelt door de microfoon. “Die reactie had ik wel verwacht”, merkt hij droogjes op.

Het wordt onvriendelijk tussen Antony Burgmans, die de vergadering als president-commissaris leidt, en Elliott als laatstgenoemde een vraag wil stellen aan CEO Ton Büchner. “Ik ben de voorzitter, ik bepaal aan wie de vragen worden gesteld.”

Als Elliott “I understand that, mister Büchner” zegt, blijkt dat Elliott de namen van Burgmans en Büchner met elkaar verwart.

Kees van Lede geeft een pluim

Niet alleen werknemers en Elliott zijn naar de RAI afgereisd, ook oud-bestuursman Kees van Lede is op de aandeelhoudersvergadering afgekomen.

“Voorzitter, ik weet wel wie u bent”, zegt Van Lede, die van 1991 tot 2003 de leiding had over het verfconcern, tegen Burgmans. “Sta mij toe een opmerking te maken. Het huidige bestuur heeft sinds zijn aantreden in een moeilijke tijd goede verbeteringen aangebracht en daarbij zelfs het dividend kunnen handhaven. Dit bedrijf is onder de huidige leiding in uitstekende handen.”

CEO Ton Büchner heeft sinds zijn aantreden in 2012 flinke reorganisaties moeten doorvoeren om het bedrijf op de rails te houden. Daarbij zijn duizenden ontslagen gevallen. Deze reorganisaties zijn nu grotendeels achter de rug.

“We hebben al veel reorganisaties achter de rug”, memoreert een mevrouw in de zaal aan die tijd. “We zien het einde van de tunnel, en juist nu komt er een bod op ons bedrijf. Ik begrijp dat stilstaan geen optie is, we moeten altijd in beweging zijn. Maar hoe gaan we verder als zelfstandig bedrijf?”

Büchner wijst op “continue verbetering” en hogere efficiëntie zonder grote kortingen in het personeelsbestand. “We hebben vorig jaar 200 miljoen euro aan besparingen doorgevoerd zonder grote ontslagrondes. Dat blijven we doen.”

Druk van beleggers

Het bestuur van AkzoNobel voelt de hete adem van beleggers die graag meer aandeelhouderswaarde zien wel degelijk. Zo wordt er extra haast gemaakt met de verkoop van de chemietak zodat er geld kan worden teruggegeven aan aandeelhouders.

Een ander personeelslid wil graag weten hoe het bestuur vast kan houden aan de langetermijnstrategie, zonder te veel water bij de wijn te doen - er is immers zichtbare druk van kortetermijnaandeelhouders.

“Een bedrijf kan zonder zijn aandeelhouders niet bestaan”, antwoordt Burgmans. “Een bedrijf kan zonder zijn werknemers ook niet bestaan. In Nederland hanteert het bedrijfsleven een model waarbij rekening wordt gehouden met alle stakeholders. Die balans bewaken is een kunst, geen wetenschap. Maar wij zullen er voor waken dat het gebeurt.”

Ook de SP is aandeelhouder

Zelfs de politiek bemoeit zich er vandaag mee. Via het kopen van een aandeeltje is Maarten Hijink van de SP de zaal binnengekomen om het bestuur op te roepen vooral naar de werknemers te luisteren.

Ook zijn er vragen van grotere beleggers, zoals fondshuis Robeco, over de plannen van AkzoNobel. Welke prijs een overname dan wel rechtvaardigt, willen Burgmans en Büchner echter niet zeggen. "Dat is speculeren", herhalen zij steeds. Het nieuwe bod van PPG wordt in ieder geval op dit moment goed bestudeerd, drukken zij de aandeelhouders op het hart.

Op de persconferentie naderhand verklaart Burgmans dat hij niets tegen Elliott of de Angelsaksische aandeelhouderscultuur heeft. “Ik heb in veel landen gewerkt, ik heb niets tegen de Angelsaksische cultuur. Maar hier is de corporate governance zo geregeld in de wet dat we houden rekening houden met alle stakeholders.”